Arap dil ilimleri, oluşum ve gelişim aşamasında başta Kur’ân-ı Kerim olmak üzere Hz. Peygamberin hadislerini, Arapların nazım ve nesir olarak miras bıraktıkları sözleri kaynak olarak kullanmıştır. Bu dilsel veriler belagat çalışmalarında da sıklıkla kendilerine müracaat edilen unsurlardır. Bu çalışmada belagat literatürünün en önemli eserlerinden biri olarak kabul edilen Hatib el-Kazvinî’ye ait Telhîsu’lMiftâh isimli esere yazılmış şerhlerden biri olan İbn Ya‘kûb el-Mağribî’nin Mevâhibu’l-fettâh fî şerhi Telhîsi’l-Miftâh isimli eserinde bu dilsel kaynaklardan ne derece ve ne şekilde yararlandığı ele alınmıştır. Ayrıca daha geniş bir perspektif sunması amacıyla İbn Ya‘kûb’dan önce kaleme alınmış belagat kitaplarında zikri geçen kaynaklardan ne denli istifade edildiğine de değinilmiştir
Arabic language sciences used the hadiths of Hz. Muhammad, the wordings that Arabs had handed down as verse and prose, and especially the Koran as sources during the phases of formation and development. These linguistic data are the elements that have often been applied to in the rhetoric studies. In this study, how much and in what way these linguistic sources are benefited in Ibn Ya‘kûb el-Mağribî’s Mevâhibu’l-fettâh fî şerhi Telhîsi’l-Miftâh, one of the annotations written for Hatib elKazvinî’s Telhîsu’l-Miftâh which is accepted as one of the most important works of rhetoric literature, is discussed. Besides, to what extent the rhetoric books written before İbn Ya‘kûb make use of the mentioned sources is addressed with the intention of providing a broader perspective
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Research Article |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Aralık 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 24 Sayı: 2 |
Fırat Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.