KUŞKUYU DIŞLAYICI BiR SÜREÇ OLARAK iMAN

Yıl 2000, Cilt: 5, 0 - 0, 30.06.2000

Temel Yeşilyurt

Öz

İman, Sonsuz karşısında sonlu olanın test edildiği karınaşık bir içsel
(kalbi) süreçtir. O, süjenin obje hakkındaki öznel kabulü ve kararıdır. Bu
nedenle duygusal, ahliiki, tarihsel ve bilişsel boyutları da vardır. Bu
özellikleriyle iman, objektifleşıne yolunda ne kadar aktif olursa olsun yine de
sübjektif bir yönü varlığını sürdürmeye devam edecektir. Buna rağmen, iman
obje hakkındaki tereddütsüz bir kabullenişi, tasdilci ve bilgiyi de içermektedir ve
buna dayalı bir kesinlik iddiasındadır. Fakat iddia ettiği bu kesinlik bilimsel
anlamda duyusal deneyimlerin sonucunda test edilip doğrulanmış bilimsel
kesinlik anlamına gelmeyebilir. Bir anlamda sübjektif ve bir o kadar da karınaşık
olan bir süreci, bir başka anlatunla sonlu ile sonsuz arasındaki ilişkiyi, sonlu bir
dille açıklama imkansız olmasa da her zaman sorunlar barındırmaktadır. Bir
yönüyle aşkın bir boyuta sahip olan bu ilişkinin, çeşitli şekillerde tanıını
yapılabilse bile, bu tanıının herkesi (teist-ateist) memnun edebildiği iddiasında
değiliz. İmfuıın ne olduğu ve ne olmadığı, inanç önerınelerinin imkanı,
anlaınlılığı ve doğrulanabilirliği, iman alanındaki çağdaş tartışmaları belirleyen
başlıca konular arasındaki yerini almışlardır.

Anahtar Kelimeler

KUŞKU, iMAN, içsel süreç

Kaynakça

• Frolov, İ van., Felsefe Sözlüğü, Çev Aziz Çalışlar, İstanbul, 1997, s.23 7.