Tasavvufta, kulun kötü huyları ve çirkin vasıfları, kötü his ve huyların mahalli şeklinde tanımlanan
nefs, mutasavvıfların ilk dönemden itibaren ilgi gösterdikleri bir konudur. Mutasavvıflar, seyr u sülûk
eğitiminde nefsin bilinmesi ve tezkiye edilmesinin manevî terakkî için gerekli olduğunu söylerler. Bu
eğitimde sâlike rehber olan mürşîd-i kâmiller, nefsi tanımlamaya çalışmışlar ve onu edindiği
özelliklere bağlı olarak farklı kategorilere ayırmışlardır. Mürşîd-i kâmillerin mürîdlerine yaptırdığı
aşamalı eğitimin amacı, nefsin kötü sıfatlarından uzaklaşması ve iyi sıfatlarının kalıcı hale gelmesidir.
Neticede insan benliğini dönüştürüp ilahî tecellîlere mazhar olur ve hakikatı keşfedebelir. Bu makale
XVIII. yüzyıl Osmanlı mutasavvıflarından Kösec Ahmed Trabzonî’nin, nefsin tekâmül sürecinde
geçirdiği aşamalardaki tasavvufî düşüncelerini konu edinmektedir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Din Araştırmaları |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2013 |
Gönderilme Tarihi | 4 Mart 2013 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2013 Cilt: 18 Sayı: 1 |
Fırat Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.