Öz
The article aims to shed light on teaching the Arabic language in non¬-Arab countries, especially since the Arabic language it is the main gateway to learning the Qur’an and its sciences, the current reading also aspires of the Arabic language and the reality if its teaching methods to non Arabic speakers, and the obstacles the prevent the educational process from being achieved. The article also shows the role of reading in teaching the Arabic language to non-native speakers, reading is on one of transferring knowledge, and reading enriches perceptions and expands knowledge and information, The current reading aspires to know the different types of reading, as each has characteristics that differ from the others, Therefore, knowing the types of reading and methods of teaching them contributes to the status of teaching Arabic as a foreign language, and constitutes a means to understand and communicate it correctly and soundly.
The work was divided into axes. In the first axis, the research will reveal the status of the Arabic language, whether for its speakers or for non-native speakers，It gained this status from being the language of the Qur’an, In addition to the fact that it contributes to the throne of languages by speaking them and using them to understand religious, economic, cultural and commercial matters.
The second axis will focus on the meaning of teaching the Arabic language to non-native speakers, and teaching it by transmitting it to them by helping another individual to communicate with it and learn it as a second language.
Then, the reality of Arabic language teaching curricula and the problems they face were discussed. Especially with the presence of a large number of these curricula, with their different plan, method, and time duration, the teacher here finds himself faced with confusion in choosing the appropriate curriculum for the group - non-Arabic speakers - he is entrusted with teaching, and which suits their abilities and intellectual inclinations.
The article also shows that there are good curricula that have been highly successful in delivering and transferring the academic content to the learner. This is due to its respect for a set of pedagogical rules and controls and the hierarchy of the curriculum. The clearer the curriculum is and built on specific foundations and elements, the more effective and profitable it is.
There is no doubt that it is not possible to download and teach any educational curriculum without a teacher who has several scientific methods and skills. That is, he must have a set of skills and be armed with a variety of methods in teaching the Arabic language to non-native speakers. Something that contributes to the success of the educational process.
A good professor is one who diversifies his methods while teaching non-Arabic speaking students. Therefore, the article aims to pay attention to the teacher and train him according to certain basics, including the cultural basis of the country in which he will study, and the cognitive and professional basis. The research also recommended the need to hold training courses and workshops to train teachers of the Arabic language to non-native speakers.
The research has confirmed that reading has an important and fundamental role in teaching the Arabic language to non-native speakers, and that this skill contributes to providing the learner with a large linguistic resource, as well as benefiting from the depths of Arabic books, and also helps in improving the level of pronunciation and communication with a good master of the Arabic language.
The article also explains that teaching the Arabic language to non-native speakers suffers from several obstacles and obstacles that prevent achieving the goal of the educational learning process, including reading weakness among learners, especially at the level of pronunciation, in addition to inversion, substitution, and lack of distinction between similar sounds in pronunciation.
The current reading shows that despite these problems and obstacles; However, the experiences related to teaching the Arabic language to non-native speakers are moving in the right direction.
The article relied on the descriptive and analytical approach. To describe and analyze the phenomenon of teaching the Arabic language to non-native speakers, with the need to point out that the proposed reading is not final and does not claim to have the final say or possess the “truth”, as long as it is one among other possible readings.
Anahtar Kelimeler
Education Arabic language Teaching curricula Reading Non-Arabic speakers
Kaynakça
- Abdulhamid, Cabir. Et-Turuku’l-hâssa bi tedrîsi’l-luğati’l-Arabiyye ve edebi’l-etfâl. Kahire: Dâru’ş-Şa’b, 1983.
- Afgânî, Saîd. Min hâdiri’l-luğati’l-Arabiyye. Dımeşk: Dâru’l-Fikr, 1961.
- De Saussure, Ferdinand. Durûs fi’l-elsüniyyeti’l-âmme. Trc. Salih el-Kırmâdî, Trablus: ed-Dâru’l-Arabiyye li’l-kitâb, 1985.
- Ebû Bekir, Abdulkadir Abdullatif. Ta’lîmu’luğati’l-Arabiyye el-utur ve’l-icrâât. Umman: Mektebetu’d-Dâmirî, 2003.
- El-Asîlî, İbrahim Abdulaziz. Terâik tedrîsi’l-luğati’l-Arabiyye li’n-nâtıkîn bi luğât uhrâ. Riyad: Câmiatu’l-İmâm Muhammed b. Suûd el-İslâmiyye, 2002.
- Er-Rukâbî, Cevdet. Turuk tedrîsi’l-luğati’l-Arabiyye. Beyrut: Dâru’l-Fikr, 1997.
- Eş-Şâirî, Abdullah Ali. Ehemmiyetü’l-üslûbi’t-tekâmülî fî ta’lîm mehâreti’l-luğati’l-Arabiyye. b.y. : y.y. , 20014.
- Ez-Zeyyât, Mustafa Fethi. Delîl betâriyeti mekâyîsi’t-takdîri’ş-şahsiyye li suubâti’t-teallumi’n-nemâiyye ve’l-ekâdîmiyye mikyâsu’t-takdîri’t-teşhîsî li suubâti’l-kirâe. b.y. : y.y. , 2007.
- Habibullah, Muhammed. Üsusü’l-kirâe ve fehmü’l-makrû’ beyne’n-nazariyye ve’t-tatbîk. Umman: Dâru Ammâr, 3. Baskı, 2009.
- İbn Teymiyye, Ahmed b. Abdulhalim. İktidâu’s-sirâtı’l-müstekîm li mehâfeti ashâbi’l-cehîm. Thk. El-Akl b. Abdilkerim Nâsır, Riyad: Mektebetu’r-Rüşd, ts.
- İbn Mesud, Mehdî. Ta’lîm mehâreti’l-kırâe li’t-tullâbi’l-Mâlîziyyîn fi’l-Câmiati’l-Âlemiyyeti’l-İslâmiyye bi Malîzyâ. Hartum: Câmiatu’d-Düveli’l-Arabiyye, 1991.
- Kâid, ed-Düreyb. Mezâhir ve suver min teallumi’l-Arabiyye ve ta’lîmihâ linnâtıkîn bi ğayrihâ fi’l-usûri’l-İslâmiyyeti’l-ûlâ. Brunei: Mecelle Merkez Tenmiyeti’l-Ulûmi’l-İslâmiyye, S. 1. 2013.
- Mebrûk, Halil. El-Luğatu’l-Arabiyye bi Türkiyâ inbiâs be’de hazr. https://www.aljazeera.net/culture/2015/12/19.
- Medkûr, Ali Ahmed. Ta’lîmu’luğati’l-Arabiyye li ğayri’n-nâtıkîn bihâ en-nazariyye ve’t-tatbîk. Kahire: Dâru’l-Fikri’l-Arabî, 2006.
- Stepherd, Peter – Mitchell, Gregory. Trc. Hûşân Ahmed. El-Kirâetu’s-serîa’. b.y. : y.y. 2006.
- Şehâte, Hasan. El-Merci’ fî ta’lîmu’luğati’l-Arabiyye ve taallumihâ. Kahire: Mektebetu’d-Dâri’l-Arabiyye li’l-kitâb, ts.
- Şevâhîn, Hayr Süleyman. İstirâtîciyyât fî ta’lîmu’luğati’l-Arabiyye. İrbed: Âlemu’l-Kutubi’l-Hadîs li’n-Neşr ve’t-Tevzî’, 2019.
- Yunus, Sümeyye. İtticâhât hırrîci’l-câmia nahve’s-siyâseti’l-vataniyye li’t-teşğîl. Cezâir: Câmiatu Biskra, 2006.
Öz
يهدف المقال إلى إماطة اللثام عن تعليم اللغة العربية في البلاد غير العربية، خاصة أن اللغة العربية هي البوابة الرئيسية لتعلم القرآن الكريم وفهم علومه، كما تطمح القراءة الراهنة إلى الوقوف على واقع اللغة العربية وواقع مناهج تدريسها للناطقين بغيرها والمعيقات التي تحول دون تحقق العملية التعليمية. كما يبين المقال دور القراءة في تدريس اللغة العربية للناطقين بغيرها، فالقراءة تعد من أهم وسائل نقل المعرفة وبها تثري المدارك وتتوسع المعارف والمعلومات. والقراءة الراهنة تطمح إلى معرفة أنواع القراءات المختلفة، حيث لكل منها خصائص تختلف عن الأخرى، لذا فإن معرفة أنواع القراءات وطرائق تدريسها يساهم في تحسين وضعية تعليم اللغة العربية كلغة أجنبية، ويشكل وسيلة لفهمها والتواصل بها بشكل صحيح وسليم.
تم تقسيم العمل إلى محاور، في المحور الأول؛ سيقوم البحث بالكشف عن منزلة اللغة العربية سواء للناطقين بها أم لغير الناطقين بها، وهذه المنزلة اكتسبتها من كونها لغة القران الكريم، بالإضافة إلى كونها تتربع على عرش اللغات من خلال التكلم بها واستعمالها لفهم الأمور الدينية والاقتصادية والثقافية والتجارية.
والمحور الثاني سينكب على معنى تدريس اللغة العربية للناطقين بغيرها، وتعليمها عن طريق نقلها لهم بواسطة فرد أخر للتواصل بها وتعلمها كلغة ثانية. ثم تم التطرق إلى واقع مناهج تدريس اللغة العربية والمشاكل التي تتخبط فيها؛ خاصة مع وجود كم عددي كبير لهذه المناهج، مع اختلاف خطتها وطريقتها ومدتها الزمنية، وهنا يجد المعلم نفسه أمام حيرة في اختيار المنهج الملائم للفئة -غير الناطقين بالعربية- الموكل له تدريسها، والذي يناسب قدراتهم وميولاتهم الفكرية. كما يوضح المقال أن هناك مناهج جيدة ونجحت بشكل كبير في إيصال ونقل المحتوى الدراسي إلى المتعلم؛ وهذا يعود إلى احترامها مجموعة من القواعد والضوابط البيداغوجية والتسلسل الهرمي للمنهاج الدراسي، فكلما كان المنهاج الدراسي واضح ومبني على أسس وعناصر محددة يكون أكثر فاعلية ومردودية.
مما لا شك فيه أنه لا يمكن تنزيل وتدريس أي منهج تربوي بدون مدرس يتوفر فيه عدة طرائق ومهارات علمية؛ أي يجب أن تتوفر فيه مجموعة من المهارات وأن يتسلح بعدة طرائق متنوعة في تدريس اللغة العربية للناطقين بغيرها؛ الشيء الذي يساهم في نجاح العملية التعليمية. والأستاذ الجيد هو الذي ينوع من طرقه خلال تدريسه لغير الناطقين بالعربية. ولهذا فالمقال يهدف إلى الاهتمام بالمعلم، وتدريبه وفق أساسيات معينة منها الأساس الثقافي للدولة التي سيدرس فيها، والأساس المعرفي والمهني. كما أوصى البحث بضرورة عقد دورات وورشات تكوينية، لتدريب مدرسي اللغة العربية للناطقين بغيرها.
وقد أكد البحث أن للقراءة دور مهم وأساسي في تدريس اللغة العربية للناطقين بغيرها، وأن هذه المهارة تساهم في تزويد المتعلم برصيد لغوي كبير، وكذا الاستفادة من بطون الكتب العربية، كما تساعد في تحسين مستوى النطق والتواصل مع ممتلك اللغة العربية بشكل جيد.
كما يوضح المقال أن تدريس اللغة العربية لغير الناطقين بها يعاني من عدة عراقيل وعوائق، تحول دون تحقيق الهدف من العملية التعليمية التعلمية، من بينها الضعف القرائي لدى المتعلمين خاصة على مستوى النطق، بالإضافة إلى القلب والإبدال وعدم التمييز بين الأصوات المتقاربة في النطق. والقراءة الراهنة تبين أنه رغم هذه الإشكالات والعراقيل؛ ألا أن التجارب المتعلقة بتدريس اللغة العربية لغير الناطقين بها تسير في الإتجاه الصحيح.
وقد اعتمد المقال على المنهج الوصفي التحليلي؛ لوصف وتحليل ظاهرة تدريس اللغة العربية للناطقين بغيرها، مع ضرورة التنبيه على أن القراءة المقترحة ليست نهائية ولا تدعي القول الفصل أو امتلاك الــ "حقيقة"، طالما هي واحدة ضمن قراءات أخرى ممكنة.
Anahtar Kelimeler
تعليم اللغة العربية مناهج التدريس القراءة الناطقين بغير العربية
Kaynakça
- Abdulhamid, Cabir. Et-Turuku’l-hâssa bi tedrîsi’l-luğati’l-Arabiyye ve edebi’l-etfâl. Kahire: Dâru’ş-Şa’b, 1983.
- Afgânî, Saîd. Min hâdiri’l-luğati’l-Arabiyye. Dımeşk: Dâru’l-Fikr, 1961.
- De Saussure, Ferdinand. Durûs fi’l-elsüniyyeti’l-âmme. Trc. Salih el-Kırmâdî, Trablus: ed-Dâru’l-Arabiyye li’l-kitâb, 1985.
- Ebû Bekir, Abdulkadir Abdullatif. Ta’lîmu’luğati’l-Arabiyye el-utur ve’l-icrâât. Umman: Mektebetu’d-Dâmirî, 2003.
- El-Asîlî, İbrahim Abdulaziz. Terâik tedrîsi’l-luğati’l-Arabiyye li’n-nâtıkîn bi luğât uhrâ. Riyad: Câmiatu’l-İmâm Muhammed b. Suûd el-İslâmiyye, 2002.
- Er-Rukâbî, Cevdet. Turuk tedrîsi’l-luğati’l-Arabiyye. Beyrut: Dâru’l-Fikr, 1997.
- Eş-Şâirî, Abdullah Ali. Ehemmiyetü’l-üslûbi’t-tekâmülî fî ta’lîm mehâreti’l-luğati’l-Arabiyye. b.y. : y.y. , 20014.
- Ez-Zeyyât, Mustafa Fethi. Delîl betâriyeti mekâyîsi’t-takdîri’ş-şahsiyye li suubâti’t-teallumi’n-nemâiyye ve’l-ekâdîmiyye mikyâsu’t-takdîri’t-teşhîsî li suubâti’l-kirâe. b.y. : y.y. , 2007.
- Habibullah, Muhammed. Üsusü’l-kirâe ve fehmü’l-makrû’ beyne’n-nazariyye ve’t-tatbîk. Umman: Dâru Ammâr, 3. Baskı, 2009.
- İbn Teymiyye, Ahmed b. Abdulhalim. İktidâu’s-sirâtı’l-müstekîm li mehâfeti ashâbi’l-cehîm. Thk. El-Akl b. Abdilkerim Nâsır, Riyad: Mektebetu’r-Rüşd, ts.
- İbn Mesud, Mehdî. Ta’lîm mehâreti’l-kırâe li’t-tullâbi’l-Mâlîziyyîn fi’l-Câmiati’l-Âlemiyyeti’l-İslâmiyye bi Malîzyâ. Hartum: Câmiatu’d-Düveli’l-Arabiyye, 1991.
- Kâid, ed-Düreyb. Mezâhir ve suver min teallumi’l-Arabiyye ve ta’lîmihâ linnâtıkîn bi ğayrihâ fi’l-usûri’l-İslâmiyyeti’l-ûlâ. Brunei: Mecelle Merkez Tenmiyeti’l-Ulûmi’l-İslâmiyye, S. 1. 2013.
- Mebrûk, Halil. El-Luğatu’l-Arabiyye bi Türkiyâ inbiâs be’de hazr. https://www.aljazeera.net/culture/2015/12/19.
- Medkûr, Ali Ahmed. Ta’lîmu’luğati’l-Arabiyye li ğayri’n-nâtıkîn bihâ en-nazariyye ve’t-tatbîk. Kahire: Dâru’l-Fikri’l-Arabî, 2006.
- Stepherd, Peter – Mitchell, Gregory. Trc. Hûşân Ahmed. El-Kirâetu’s-serîa’. b.y. : y.y. 2006.
- Şehâte, Hasan. El-Merci’ fî ta’lîmu’luğati’l-Arabiyye ve taallumihâ. Kahire: Mektebetu’d-Dâri’l-Arabiyye li’l-kitâb, ts.
- Şevâhîn, Hayr Süleyman. İstirâtîciyyât fî ta’lîmu’luğati’l-Arabiyye. İrbed: Âlemu’l-Kutubi’l-Hadîs li’n-Neşr ve’t-Tevzî’, 2019.
- Yunus, Sümeyye. İtticâhât hırrîci’l-câmia nahve’s-siyâseti’l-vataniyye li’t-teşğîl. Cezâir: Câmiatu Biskra, 2006.
Öz
Bu makale Arap olmayan ülkelerde Arapçanın öğretimi üzerindeki perdeyi kaldırmayı hedeflemektedir. Özellikle Arapça, Kur’ân-ı Kerim’i öğrenme ve ona dair ilimleri anlamada kilit rol üstlenmektedir. Ayrıca söz konusu okuma Arap dilinin gerçekliği, Arapça konuşmayanlara Arapça öğretilmesine yönelik müfredatın gerçekliği ve eğitim sürecinin başarılı olması önündeki engeller üzerinde yoğunlaşmaktadır. Makale ayrıca, okumanın anadili Arapça olmayanlara Arapçanın öğretilmesindeki rolünü açıklamakta, onun bilgi aktarmanın en önemli araçlarından biri sayılması ve okuma ile algıların zenginleşmesi, bilgi ve marifet genişletmesi konusunu ele almaktadır. Mevcut okuma, her biri birbirinden farklı özelliklere sahip olan çeşitli okuma türlerini tanımayı amaçlamaktadır; bundan dolayı, okuma türlerini ve öğretme yöntemlerini bilmek, Arapçanın yabancı dil olarak öğretilme durumunun geliştirilmesine katkıda bulunmakla beraber Arapçanın doğru ve sağlıklı bir şekilde anlaşılmasına ve anlatılmasına vesile olur.
Çalışma, birkaç aşamaya ayrılmaktadır. Birinci aşamada; araştırma, Arap dilinin, anadili Arapça olan veya olmayanlar için konumunu ortaya çıkaracaktır. Bu konum, Arapçanın Kur'an-ı Kerim’in dili olmasından dolayıdır. Ayrıca dini, ekonomik, kültürel ve ticari konuları anlamak için kullanılması ona diller arasında üstünlük sağlamıştır.
İkinci aşamada Arapçanın anadili olmayanlara öğretilmesinin, başka bir bireyin Arapça ile iletişim kurmasına ve ikinci dil olarak öğrenmesine yardımcı olarak ve onlara aktararak öğretmesinin anlamı üzerinde durulacaktır. Daha sonra Arap dili öğretim programları olgusu ve karşılaştıkları sorunlar özellikle bu programların çokluğu, farklı plan, yöntem ve sürelere sahip olması yönüyle tartışılmıştır. Burada öğretmen, öğretme görevinin kendisine verildiği Arapça konuşmayan grup için, onların yeteneklerine ve entelektüel eğilimlerine uygun olan müfredatı seçme konusunda kafa karışıklığıyla karşı karşıya kalır. Makale aynı zamanda akademik içeriğin öğrenciye ulaştırılması ve aktarılmasında son derece başarılı olan iyi müfredatların olduğunu da göstermektedir. Bunun nedeni, bir dizi pedagojik kural, kaide ve müfredat hiyerarşisine saygı duymasıdır. Müfredat ne kadar net olur, belirli temeller ve unsurlar üzerine inşa edilirse, o kadar etkili ve karlı olur.
Kuşkusuz, çeşitli bilimsel yöntem ve becerilere sahip bir öğretmen olmadan herhangi bir eğitim programını indirip öğretmek mümkün değildir. Yani, Arap dilini diğer dilleri konuşanlara öğretirken bir takım becerilere sahip olması ve çeşitli yöntemlerle donatılmış olması gerekir. İşte bu, eğitim faaliyetinin başarılı olmasına katkı sunan şeydir. İyi bir hoca, Arapça konuşmayan öğrencilere ders verirken yöntemlerini çeşitlendiren kişidir. Bu nedenle makale, öğretmene önem verilmesi gerektiğini vurgulamayı ve onu eğitim göreceği ülkenin kültürel temeli de dahil olmak üzere, mesleki eğitim belirli temellere göre yetiştirmeyi amaçlamaktadır. Ayrıca araştırma, Arapça bilmeyenlere Arapça öğreten eğitimcilerin eğitimi için dersler ve atölyeler kurulmasını tavsiye etmektedir.
Araştırma, anadili Arapça olmayanlara Arapça dilinin öğretilmesinde okumanın önemli ve temel bir role sahip olduğunu, bu becerinin, öğrenciye harika bir dilsel kaynak sağlamaya katkıda bulunduğunu; ayrıca Arapça kitaplardan faydalanmanın yanı sıra, iyi bir Arap dili uzmanı ile telaffuz ve iletişim düzeyinin geliştirilmesinin gerekliliğini vurgulamaktadır.
Makale ayrıca ana dili Arapça olmayanlara Arapçanın öğretilmesinin eğitsel öğrenme sürecinin amacına ulaşmasına mani olan çeşitli engeller ve problemlerle karşı karşıya olduğunu da açıklamaktadır. Bunların arasında öğrencilerin özellikle telaffuz düzeyinde okuma zayıflıklarının yanı sıra benzer sesleri ayırt edememe, ters çevirme ve yer değiştirme yer almaktadır.
Mevcut okuma gösteriyor ki bu sorunlara ve engellere rağmen; anadili Arapça olmayanlara Arapçanın öğretilmesine ilişkin deneyimler doğru yönde ilerlemektedir.
Makale Arap dilini anadili Arapça olmayanlara öğretme olgusunu tanımlamak ve analiz etmek için betimleyici ve analitik yaklaşıma dayanmaktadır. Önerilen okumanın nihai olmadığını ve diğer olası okumalardan biri olduğu sürece son sözü söyleme veya "gerçeğe" sahip olma iddiasında olmadığını belirtmek gerekir.
Anahtar Kelimeler
Eğitim Arapça Eğitim Yöntemleri Okuma Ana Dili Arapça Olmayanlar
Kaynakça
- Abdulhamid, Cabir. Et-Turuku’l-hâssa bi tedrîsi’l-luğati’l-Arabiyye ve edebi’l-etfâl. Kahire: Dâru’ş-Şa’b, 1983.
- Afgânî, Saîd. Min hâdiri’l-luğati’l-Arabiyye. Dımeşk: Dâru’l-Fikr, 1961.
- De Saussure, Ferdinand. Durûs fi’l-elsüniyyeti’l-âmme. Trc. Salih el-Kırmâdî, Trablus: ed-Dâru’l-Arabiyye li’l-kitâb, 1985.
- Ebû Bekir, Abdulkadir Abdullatif. Ta’lîmu’luğati’l-Arabiyye el-utur ve’l-icrâât. Umman: Mektebetu’d-Dâmirî, 2003.
- El-Asîlî, İbrahim Abdulaziz. Terâik tedrîsi’l-luğati’l-Arabiyye li’n-nâtıkîn bi luğât uhrâ. Riyad: Câmiatu’l-İmâm Muhammed b. Suûd el-İslâmiyye, 2002.
- Er-Rukâbî, Cevdet. Turuk tedrîsi’l-luğati’l-Arabiyye. Beyrut: Dâru’l-Fikr, 1997.
- Eş-Şâirî, Abdullah Ali. Ehemmiyetü’l-üslûbi’t-tekâmülî fî ta’lîm mehâreti’l-luğati’l-Arabiyye. b.y. : y.y. , 20014.
- Ez-Zeyyât, Mustafa Fethi. Delîl betâriyeti mekâyîsi’t-takdîri’ş-şahsiyye li suubâti’t-teallumi’n-nemâiyye ve’l-ekâdîmiyye mikyâsu’t-takdîri’t-teşhîsî li suubâti’l-kirâe. b.y. : y.y. , 2007.
- Habibullah, Muhammed. Üsusü’l-kirâe ve fehmü’l-makrû’ beyne’n-nazariyye ve’t-tatbîk. Umman: Dâru Ammâr, 3. Baskı, 2009.
- İbn Teymiyye, Ahmed b. Abdulhalim. İktidâu’s-sirâtı’l-müstekîm li mehâfeti ashâbi’l-cehîm. Thk. El-Akl b. Abdilkerim Nâsır, Riyad: Mektebetu’r-Rüşd, ts.
- İbn Mesud, Mehdî. Ta’lîm mehâreti’l-kırâe li’t-tullâbi’l-Mâlîziyyîn fi’l-Câmiati’l-Âlemiyyeti’l-İslâmiyye bi Malîzyâ. Hartum: Câmiatu’d-Düveli’l-Arabiyye, 1991.
- Kâid, ed-Düreyb. Mezâhir ve suver min teallumi’l-Arabiyye ve ta’lîmihâ linnâtıkîn bi ğayrihâ fi’l-usûri’l-İslâmiyyeti’l-ûlâ. Brunei: Mecelle Merkez Tenmiyeti’l-Ulûmi’l-İslâmiyye, S. 1. 2013.
- Mebrûk, Halil. El-Luğatu’l-Arabiyye bi Türkiyâ inbiâs be’de hazr. https://www.aljazeera.net/culture/2015/12/19.
- Medkûr, Ali Ahmed. Ta’lîmu’luğati’l-Arabiyye li ğayri’n-nâtıkîn bihâ en-nazariyye ve’t-tatbîk. Kahire: Dâru’l-Fikri’l-Arabî, 2006.
- Stepherd, Peter – Mitchell, Gregory. Trc. Hûşân Ahmed. El-Kirâetu’s-serîa’. b.y. : y.y. 2006.
- Şehâte, Hasan. El-Merci’ fî ta’lîmu’luğati’l-Arabiyye ve taallumihâ. Kahire: Mektebetu’d-Dâri’l-Arabiyye li’l-kitâb, ts.
- Şevâhîn, Hayr Süleyman. İstirâtîciyyât fî ta’lîmu’luğati’l-Arabiyye. İrbed: Âlemu’l-Kutubi’l-Hadîs li’n-Neşr ve’t-Tevzî’, 2019.
- Yunus, Sümeyye. İtticâhât hırrîci’l-câmia nahve’s-siyâseti’l-vataniyye li’t-teşğîl. Cezâir: Câmiatu Biskra, 2006.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Arapça |
|---|---|
| Konular | Arap Dili ve Belagatı |
| Bölüm | Araştırma Makaleleri |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2024 |
| Gönderilme Tarihi | 24 Şubat 2024 |
| Kabul Tarihi | 27 Haziran 2024 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 29 Sayı: 1 |
Fırat Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.