Examining the 'Gift to the Child' Approach, one of the Religious Development Models, in Terms of Teachers' Views

Yıl 2024, Cilt: 29 Sayı: 2, 61 - 78, 31.12.2024

Mine Yılmaz , Recep Uçar

Öz

The necessity, method and content of childhood religious education are discussed from various perspectives in our country and around the world. The ‘Gift to the Child’ education method, which is applied in England where different religions live together, is a secular religious education approach with psychological, pedagogical and theological foundations. According to this method, which was developed with different methods from adult religious education and considering educational-scientific inferences, children can learn many information and skills based on religions and can transform this into positive gains in their lives. The ‘Gift to the Child’ method processes concepts such as Allah, prophet, revelation and prayer with values such as responsibility, empathy, tolerance and love. It is distinguished from other religious education practices by aiming to highlight the child’s sense of holiness.
This study examines the effect of the ‘Call to Prayer’ section, which is included in the ‘Gift to the Child’ method, one of the childhood religious education approaches, on children’s religious development in the Religious Culture and Moral Knowledge course. The applicability of the ‘Gift to the Child’ method, which aims to obtain educational-scientific inferences by comparing children with religious content, is discussed in terms of the educational process, teacher-student-material dimension and religious education.
In examining the applicability of this approach, which evaluates religious development theory and development theories together and can be evaluated in terms of its achievements; After conducting a literature review from relevant sources, the data of the study were collected with the semi-structured interview technique, which is one of the qualitative research methods. The data of the study were collected through teacher interviews conducted with the cross-sectional research method. Semi-structured interviews were conducted with 10 teachers working in secondary schools of official educational institutions affiliated to the Ministry of National Education. During the course, the teachers allowed the students to express their opinions on the subject and did not intervene in their questions and answers. As a result of the findings obtained from the data, it was observed that the use of achievements and materials prepared according to the ‘Gift to the Child’ method in religious education positively affected the religious development of the students.

Anahtar Kelimeler

Gift to the Child method, religious education, student, teacher, material, class

Dini Gelişim Modellerinden ‘Gift to the Child’ Yaklaşımının Öğretmen Görüşleri Açısından İncelenmesi

Öz

Çocukluk dönemi din eğitiminin gerekliliği, yöntemi ve içeriği ülkemizde ve dünyada çeşitli açılardan tartışılmaktadır. Farklı dinlerin bir arada yaşadığı İngiltere’de uygulanan ‘Gift to the Child’ eğitim yöntemi psikolojik, pedagojik ve teolojik temelleri olan seküler bir din eğitimi yaklaşımıdır. Yetişkin din eğitiminden farklı metotlarla ve eğitim-bilimsel çıkarımlar gözetilerek geliştirilen bu yönteme göre çocuklar dinlerden yola çıkarak pek çok bilgi ve beceriyi öğrenebilmekte ve bunu yaşamlarında olumlu kazanımlara dönüştürebilmektedir. ‘Gift to the Child’ yöntemi; Allah, peygamber, vahiy, dua gibi kavramları sorumluluk, empati, hoşgörü ve sevgi gibi değerlerle işlemektedir. Çocuğun kutsallık hissini ön plana çıkarmayı hedefleyerek diğer din eğitimi uygulamalarından ayrılmaktadır.
Bu çalışmada çocukluk dönemi din eğitimi yaklaşımlarından ‘Gift to the Child’ yönteminin içerisinde yer alan ‘Namaza Çağrı’ (The Call to Prayer) bölümünün Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi dersinde işlenmesinin çocukların dini gelişimine etkisi incelenmektedir. Çocukları dini içeriklerle karşılaştırarak eğitim-bilimsel çıkarımlar elde etmeyi hedefleyen ‘Gift to the Child’ yönteminin eğitim süreci, öğretmen-öğrenci-materyal boyutu ve din eğitimi açısından uygulanabilirliği ele alınmaktadır.
Dini gelişim kuramı ile gelişim kuramlarını birlikte değerlendiren, kazanımları yönüyle değerlendirilebilen bu yaklaşımın uygulanabilirliğinin incelenmesinde; konuyla ilgili kaynaklardan literatür taraması yapıldıktan sonra nitel araştırma yöntemlerinden yarı yapılandırılmış görüşme tekniği ile araştırmanın verileri toplanmıştır. Çalışmanın verileri kesitsel araştırma yöntemi ile yapılan öğretmen mülakatları yoluyla toplanmıştır. Millî Eğitim Bakanlığı’na bağlı resmi eğitim kurumlarının ortaokul kademelerinde görev yapan 10 öğretmen ile yarı yapılandırılmış görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Öğretmenler dersin işlenmesi sırasında öğrencilerin konuyla ilgili fikir yürütmelerine izin vermiş, sorularına ve cevaplarına herhangi bir müdahalede bulunmamıştır. Verilerden elde edilen bulguların sonucu olarak, din eğitiminde ‘Gift to the Child’ yöntemine göre hazırlanmış kazanım ve materyallerin kullanımının öğrencilerin dini gelişimini olumlu olarak etkilediği görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

din eğitimi, 'Gift to the Child' yöntemi, materyal, sınıf, öğretmen, öğrenci

Kaynakça

• Bates, Dennis vd. (ed.). Education, Religion and Society: Essays in Honour of John M. Hull. London New York: Routledge, 2006.
• Canpolat, Güllüzar. John M. Hull’in “Çocuklarla Teoloji̇k Konuşmalar: Ebeveyn ve Öğretmenler İçin Bazı Tavsiyeler” Adli Kitabinin Din Eğitimi Açısından Değerlendirilmesi. Diyarbakır: T.C. Dicle Üniversitesi, Yüksek Lisans Tezi, 2020.
• Cırık, İlker. “Çok Kültürlü Eğitim ve Yansımaları”. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 1/34 (2008), 27-40.
• Creswell, W. Araştırma Deseni Nitel, Nicel ve Karma Yöntem Yaklaşımları. çev. Selçuk Beşir Demir. Ankara: Eğiten Kitap Yayınları, 3. Baskı., 2017.
• Frankl, Viktor E. İnsanın Anlam Arayışı. Çeviren: Özge Yılmaz, İstanbul: Okuyan Us Yayınları, 2021. Grimmitt, Michael vd. A Gift to the Child: Religious Education in the Primary School-Teachers’ Source Book. London: Simon&Schuster Education, 1991.
• Kant, Immanuel, Gelecekteki Her Metafiziğe Prolegomena, çev. Ioanna Kuçuradi-Yusuf Örnek, Ankara 1995. Kasapoğlu, Abdurrahman. “Doğal Dini Kabiliyet”. Tabula-Rasa Felsefe ve Teoloji Dergisi 4/1/10 (Nisan 2004), 143-156.
• Kayıklık, Hasan- Koçak. “Duygular Bağlamında Din Duygusu ve Dinî Duygular”. Çukurova Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 19/2 (2019), 686-712.
• Koç, Mustafa. “Dindarlığın Oluşumuna Din Eğitiminin Psiko- Pedagojik Katkıları: ‘Değer-Yoksun Dindarlık’ Tipolojisi Bağlamında Teorik Bir Yaklaşım*”. Değerler Eğitimi Dergisi 15/33 (Haziran 2017), 87-138.
• Köylü, Mustafa- Oruç, Cemil. Çocukluk Dönemi Din Eğitimi. İstanbul: Nobel Yayınları, 1. Baskı., 2017.
• Oruç, Cemil. “Erken Çocukluk Dönemi Din Eğitiminde Seküler Bir Yaklaşım: Gift to the Child”. Erken Çocuklukta Dini-Ahlaki Gelişim ve Öğrenme. 343-378. İstanbul: Dem Yayınları, 1. Basım., 2023.
• Oruç, Cemil. “Erken Çocukluk Dönemi Din Eğitimine Çoğulcu Bir Yaklaşım: ‘Gift to the Child’”. Değerler Eğitimi Dergisi 11/26 (Aralık 2013), 227-258.
• Selçuk, Mualla. “Çocuk Eğitiminde Dini Motifler (Okul Öncesi Çağ)”. İslami Araştırmalar Dergisi 4/2 (Nisan 1990), 105-117.
• Streib, Heinz. “Strangeness in Inter-Religious Classroom Communication: Research on the ‘Gift-to-the-Child’ Material”. Education, Religion and Society: Essays in honour of John M. Hull. 191-204, 2006. https://doi.org/10.4324/9780203018187
• Tosun, Aybiçe- Yıldız, Kübra. “Erken Çocukluk Dönemi Din Eğitimi Yaklaşımları Üzerine Karşılaştırmalı Bir Analiz”. Amasya İlahiyat Dergisi 12 (20 Haziran 2019), 121-151. https://doi.org/10.18498/amailad.539556 Türk, Esra. “Çocukluk Döneminde Duygusal Gelişim ve Din Eğitimi”. Marife Dergisi, 143-158.
• Vergote, Antoine. “Çocuklukta Din”. çev. Erdoğan Fırat. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 22/1-2 (Haziran 1978), 315-330.
• Yıldırım, Ali- Şimşek, Hasan. Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık, 5. Baskı., ts.
• Yüksel, İbrahim. “Varoluşsal Anlam Arayışı ve Kutsalın Etkisi”. Genç Akademisyenler Derneği 1/1 (Aralık 2021), 65-106.