Harold Pinter
oyunlarını modern toplum içinde kurgular, ve oyunlarına gerçekçi ortam ve doğal
diyalog ile renk katar. Sunuşun gerçekçiliği bir yanılsama doğurarak, modern
varoluşun temelindeki absürtlüğü gölgeler. Sonuçta, karakterleri absürt bir
dünyada kimliklerin yok oluşunu gizlemek için çeşitli yollar kullanır; bunların
en önemlisi anlamın geçiciliğine imkan tanıyan güç iddiasıdır. “Eski Zamanlar”
(1970) da bu eğilimin dışında değildir. Oyunun devinimi karakterler - Kate,
Deeley, Anna - arasındaki güç yarışının şiddetine, ve Kate’in diğer ikisi
üzerindeki zaferine bağlıdır. Sonuç olarak, makale “Eski Zamanlar”’ın, insanın
absürtlüğünden kaynaklanan belirsizlik, güvensizlik ve yalnızlık karşısında
karakterlerin birbiri üzerinde hüküm kurmaya çabaladığı güç yapısı modeli
olarak işlev gördüğünü söylemektedir.
Harold
Pinter sets his plays in contemporary society, embellishes them with realistic
settings and natural dialogue. The realism of the presentation serves as a
deception, masking the absurdity underlying modern existence. Consequently,
his characters use various strategies to cover up the loss of identity in the
absurd world, the most prominent of which is the assertion of power that allows
the temporary sense of meaning.
“Old
Times” (1970) is no exception from the pattern. The whole motion of the play
depends upon the vigor of the power contest among its characters - Kate, Deeley
and Anna, as well as Kate’s final triumph over the two. As a result, the paper
argues that “Old Times” serves as a model of power structure, in which
characters attempt to dominate each other in order to counter the uncertainty, insecurity
and loneliness arising from the absurdity of human condition.
Bölüm | Dil ve Edebiyat |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Temmuz 2016 |
Gönderilme Tarihi | 27 Aralık 2015 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Cilt: 26 Sayı: 2 |