Öz
Amaç: Sağlık çalışanlarının beyin ölümü ve organ nakli ile ilgili inanç ve tutumlarını belirlemek ve bu inançlar için etken olabilen sosyodemografik değişkenleri tanımlamaktır. Yöntem: Bu kesitsel çalışma 299 tıp personeli arasında anket yöntemi ile gerçekleştirilmiştir. Bulgular: Sağlık personeli arasında; “ölüm anı” sorgulandığında, yardımcı personel ve hemşireler genellikle kardiyopulmoner fonksiyonun durmasını işaret ederken, tıp öğrencileri ve doktorlar beyin ölümünü cevaplamışlardır. Kadınlar “gerçek ölümü” kardiyopulmoner ölüm olarak tanımlarken, erkekler beyin ölümünü öncelemektedir (p<0.01). Tıp öğrencileri ve doktorlar diğer sağlık personeline nazaran gerçek ölüm olarak çoğunlukla beyin ölümünü kabul etmektedirler. Beyin fonksiyonlarının durmasını dönüşü olmayan yol kabul edenler kendi ya da akrabalarının organlarını bağışlamaya onay vermekte (p= 0.006), beyin ölümünü gerçek ölüm olarak nitelendirenlerin %82,3’ü aynı zamanda sağlık kurumlarında ötenazi uygulamasını olumlamaktadır. Sonuç: Eğitim seviyesi arttıkça sağlık kurumlarında ötenazi uygulamasına olumlu yaklaşılmakta, beyin ölümü halinde müdahaleden kaçınılması tercihi artmaktadır. Organ nakli tutumunda eğitim seviyesinde artışın olumlu etkisi dikkate alındığında sağlık personelinin bu konudaki eğitimi önem kazanmaktadır. Anahtar sözcükler: inanç, tutum, beyin ölümü, organ nakli, sağlık personeli
Ayrıntılar
| Bölüm | Sosyoloji |
|---|---|
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Mart 2010 |
| Gönderilme Tarihi | 4 Şubat 2016 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2010 Cilt: 20 Sayı: 1 |