PHILOSOPHICAL FUNDAMENTALS OF KEPLER’S “HARMONICES MUNDI” DESIGN

Yıl 2022, Sayı: 33, 245 - 276, 21.05.2022

Diler Ezgi Tarhan

https://doi.org/10.53844/flsf.1014237

Öz

Johannes Kepler, known for his work in astronomy, astrology, mathematics, celestial physics, natural philosophy and optics, his the fundamentals of the cosmic harmony phenomenon, to which he devoted his whole life, is based on the ancient philosophy. As a matter of fact, the relationship between music and mathematics that developed with Pythagoreanism, opens the door to music theory within a tradition where astronomy and geometry have been studied together since Pythagoras. As one of the heirs of this tradition, Kepler tries to give an explanation that does not contradict a mystical and theological interpretation of the logical fundamentals of the universal order and harmony he seeks to reveal, he based his rational proofs on Platonic polyhedral spherical cosmology and Copernican helizonterism. Kepler, believing that he proved the music of the celestial spheres through Pythagorean geometry, after finding that planetary orbits are in the form of ellipses, he found three basic laws that describe the motions of the planets, and believed that, thanks to the third of these laws, he proved his cosmic harmony design. The purpose of this article is to try to explain, on what philosophical fundamentals Kepler based his design of celestial music and while doing so, to refer to Kepler's works named "Astronomia Nova", "Mysterium Cosmographicum" and "Harmonices Mundi". Therefore, we tried to handle this project with an interdisciplinary perspective through the philosophy of science and art, in order to respond to the need created by Kepler's cosmic harmony design not being studied directly in astronomy, neither directly in music theory, nor directly in the field of mathematics.

Anahtar Kelimeler

Cosmic Harmony, Music of the Celestial Spheres, Philosophy of Science, Philosophy of Art, Cosmological Music Philosophy

KEPLER’İN “HARMONICES MUNDI” TASARISININ FELSEFÎ TEMELLERİ

Öz

Astronomi, astroloji, matematik, göksel fizik, doğa felsefesi ve optik alanlarındaki çalışmalarıyla tanınan Johannes Kepler’in tüm hayatını adadığı kozmik armoni fenomeninin temelleri Antik Çağ felsefesine dayanmaktadır. Nitekim Pisagorculuk ile birlikte gelişen “müzik – matematik” ilişkisi, Pisagor’dan beri astronomi ve geometrinin iç içe çalışıldığı bir gelenek dâhilinde müzik teorisine kapı aralamaktadır. Bu geleneğin varislerinden biri olarak Kepler, ortaya koymaya çalıştığı evrensel düzen ve ahengin mantıksal temelinin, mistik ve teolojik yorumla çelişmeyecek bir açıklamasını vermeye çalışırken bu teorinin rasyonel ispatlarını, Platonik çokyüzlü küresel kozmolojiye ve Kopernikçi heliosentrizme dayandırmıştır. Gök kürelerinin müziği tasarısını Pisagorcu geometri üzerinden temellendiren düşünür, gezegen yörüngelerinin elips şeklinde olduğunu bulduktan sonra gezegen hareketlerini açıklayan üç temel yasa öne sürmüş ve bu yasaların üçüncüsü sayesinde kozmik armoni tasarısını kanıtladığına inanmıştır. Bu makalenin amacı, Kepler’in “Astronomia Nova”, “Mysterium Cosmographicum” ve “Harmonices Mundi” adlı eserlerini referans alarak Kepler’in göksel müzik tasarısını hangi felsefî temellere dayandırdığını açıklamaktır. Dolayısıyla Kepler’in kozmik armoni tasarısının ne doğrudan astronomi, ne doğrudan müzik teorisi, ne de doğrudan matematik alanında çalışılıyor olmasının yarattığı ihtiyaca cevap verebilmek adına bu tasarıyı, bilim- ve sanat felsefesi kanalında disiplinlerarası bir bakışla ele almayı denedik.

Anahtar Kelimeler

Kozmik Armoni, Gök Kürelerinin Müziği, Bilim Felsefesi, Sanat Felsefesi, Kozmolojik Müzik Felsefesi

Kaynakça

• KAYNAKÇA Aristoxenus, Aristoxenou harmonikōn ta sōzomena: Die harmonischen fragmente des Aristoxenus, Çev. P. Marquard, Berlin: Weidmann Verlag, 1868.
• Baysal, Ozan, “Erken Dönem Pisagorcularda Harmonia Düşüncesi ve Müzik Kuramı”, Porte Akademik Müzik ve Dans Araştırmaları Dergisi, ‘Müzikte Kuram’ Özel Sayısı, Saıy:10, 54-73, 2014.
• Beyer, Paul, Studien zur Vorgeschichte des Dur-moll, Kassel: Bärenreiter, 1958.
• Binggeli, Bruno, Sphärenmusik vor dem Hintergrund des heutigen physikalischen Weltbilds, Erfurt: 2016. Çevrimiçi (01.05.2021): https://www.brunobinggeli.ch/pdf/symbolon-druck.pdf
• Breitsohl-Klepser, Ruth, Heiliger ist mir die Wahrheit Johannes Kepler, Brief Keplers an H.v.Hohenburg, Stuttgart: Kreuz Verlag, 1976.
• Deiries, Sebastian, Astronomie und Musik. Nach der Vortragsreihe: Astronomische Aspekte der Musik, 1996. Çevrimiçi (01.05.2021): eso.org/~sdeiries/harmonie/kepler.pdf
• Diederich, Werner, Der Harmonische Aufbau der Welt. Keplers Wissenschaftliches und Spekulatives Werk, Hamburg: Felix Meiner Verlag, 2014.
• Galilei, Galileo, İki Büyük Dünya Sistemi Hakkında Diyalog, İstanbul: İş Bankası Kültür yay., 2008.
• Galilei, Vincenzo, Dialogo Della Musica Antica E Della Moderna, Madrid: Giorgio Marescotti, 1581.
• Haase, Rudolf, Der messbare Einklang. Grundzüge einer empirischen Weltharmonik, Stuttgart: Klett-Cotta, 1976.
• Haase, Rudolf, Kepler Festschrift 1971. Zur Erinnerung an seinen Geburtstag vor 400 Jahren, Marginalien zum 3. Keplerschen Gesetz, Regensburg: Naturwissenschaftlicher Verlag, 1971.
• Haase, Rudolf, Kepler und der Gedanke der Weltharmonie, 1998, Çevrimiçi (01.05.2021): https://www.zobodat.at/pdf/JOM_117a_0213-0222.pdf
• Heath, Thomas L. The Thirteen Books of Euclid's Elements, Cambridge University Press, 2015.
• Kaya, İlhami, “Monochord Tel Bölünmeleri ile Armonikler Arasındaki Bağlantı”, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt:16, Sayı:61, 636-646, 2017.
• Kaya, Umut Yener, “Müzik Üstüne Düşünceler”, Moment Dergi, 1(1), 87-103, 2014.
• Kayser, Hans, Der hörende Mensch. Elemente eines akustischen Weltbilds, Leipzig: Engel & Co, 1932.
• Kaptanoğlu, H. Turgay, Gezegenlerin Hareketi – I, 2003.Çevrimiçi (01.05.2021): http://www.fen.bilkent.edu.tr/~kaptan/Files/Dunya/gezegen1.pdf
• Kepler, Johannes, Astronomia Nova: Neue ursächlich begründetet Astronomie, Çev. Max Caspar, Ed.Fritz Krafft, Wiesbaden: Marix Verlag, 2005.
• Kepler, Johannes, Mysterium Cosmographicum - Das Weltgeheimnis, çev. Max Caspar, Augsburg: Benno Filser Verlag, 1923.
• Kepler, Johannes, Priester am Buch der Natur, Berlin: Wegweiser Verlag, 1943.
• Kepler, Johannes, Somnium Ya Da Ay Astronomisi, Çev. Cengiz Çevik, 1.Baskı, İstanbul: Kırmızı Kedi yay., 2019.
• Kepler, Johannes, Weltharmonik, çev. Max Caspar, Darmstadt: Oldenbourg Verlag, 1967.
• Koyré, Alexandre, Kapalı Dünyadan Sonsuz Evrene, Çev. Aziz Yardımlı, İstanbul: İdea yay., 2014.
• König, Bernhard, Auf den Spuren des Pythagoras, Musikpassagen – WDR, 2012. Çevrimiçi (01.05.2021): http://archiv.schraege-musik.de/uploads/files/wdr%203%20auf%20den%20spuren%20des%20pythagoras.pdf
• Nador, Georg. “Die heuristische Rolle des Harmoniebegriffs bei Kepler”, Studium Generale, Jg.19, Heft 9, Berlin, 1966.
• Newton, Isaac, Mathematische Grundlagen der Naturphilosophie: Philosophiae Naturalis Principia Mathematica, Baden-Baden: Academia Verlag, 2016.
• Novalis, Die Christenheit oder Europa, 1799. Çevrimiçi (01.05.2021): http://www.zeno.org/Literatur/M/Novalis/Essay/Die+Christenheit+oder+Europa
• Özemre, Ahmed Yüksel, "Kepler’de Pitagorcu Düşüncenin Evrimi Üzerine Bir Deneme", Felsefe Arkivi, Cilt:0, Sayı:21, 1977.
• Platon, Timaios, Çev.Furkan Akderin, İstanbul: SAY yay., 2015, 35a – 38d.
• Süer, Pelin, Pisagor ve Müzik, İstanbul Teknik Üniversitesi Türk Musikisi Devlet Konservatuarı Temel Bilimler Bölümü. Türk Sanat Müziği, Danışman: Öğr. Gör. Feridun Öney, İstanbul: 2002.
• Sütçü, Özcan Yılmaz, “Müzikteki Duygu ve Hareket: Zaman Blokları”, ETHOS: Felsefe ve Toplumsal Bilimlerde Diyaloglar, 12(2), 126-142, Temmuz 2019.
• Tarhan, Diler Ezgi, “Pythagoras Felsefesinde Müzik ve Matematik İlişkisi Üzerine”, Felsefî Düşün - Akademik Felsefe Dergisi, Müzik ve Felsefe Özel Sayısı, Sayı:15, 203-224, Ekim 2020.
• Warm, Harmut, Die Signatur der Sphären. Von der Ordnung im Sonnensystem, Hamburg: 2001.