HALK DANSLARI EĞİTMENLERİNİN HALK DANSLARINI TURİZM AÇISINDAN DEĞERLENDİRMELERİNE İLİŞKİN NİTEL BİR ÇALIŞMA

Yıl 2019, Cilt: 2 Sayı: 1, 103 - 120, 25.04.2019

Eşref Ay

Öz

Somut
olmayan kültürel miras (SOKÜM), toplumların yaşamları ile şekillenmiş özgün kültürel
uygulamalardır. Bu kültürel uygulamalar nesilden nesile aktarılarak
yaşatılabilmektedir. Kültür, turizm sektöründe önemli bir turistik ürün olarak
görülmektedir. Bunun nedeni ise farklı kültürlerin ve bu kültürlerdeki farklı
uygulamaların turistlerde merak uyandırmasıdır. SOKÜM içerisinde ele alınan
halk danslarının da sahip olduğu turistik çekicilik özellikleri ile turizm
amaçlı kullanıldığı görülmektedir. Bu çalışmanın temel amacı halk danslarının
turizm amaçlı mevcut kullanımı üzerinde durmak ve turizm açısından önemine
yönelik halk dansları eğitmenlerinin görüşlerini ortaya koymaktır. Bu amaçla,
20 halk dansları eğitmeni ile yüz yüze görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Elde
edilen veriler yorumlanarak betimsel analiz yapılmıştır. Katılımcılar, halk
danslarının ülke tanıtımında önemli rol oynadığını ve önemli bir turistik
çekicilik unsuru olduğunu belirtmişlerdir. Ancak turistlerin ilgisini çekmek
amacıyla halk danslarının özünden farklı bir şekilde icra edilmesini de doğru
bulmadıklarını ifade etmişlerdir.

Anahtar Kelimeler

Kültürel miras, turizm, halk dansları

A QUALITATIVE STUDY ON FOLK DANCE TRAINERS' EVALUATION OF FOLK DANCE AT THE PERSPECTIVE OF TOURISM

Öz

Intangible
Cultural Heritage (ICH) is the unique cultural practices shaped by the lives of
societies. These cultural practices can be perpetuated by transferring from
generation to generation. Culture is seen as an important tourist product in
the tourism sector. The reason is that different cultures and different
practices in these cultures cause tourists to interest. It is seen that folk
dances, which are considered as ICH, are also used for tourist purposes with
their tourist attractions. The main purpose of this study is to dwell upon the
current use of folk dances for tourism purposes and to reveal the folk dances trainers’
opinions on the importance of folk dances in terms of tourism. For this
purpose, face-to-face interviews were held with 20 folk dance trainers.
Descriptive analysis was performed by interpreting the obtained data. It has
been determined that the trainers look positively towards the use of folk
dances for tourism due to their contribution to the promotion of the country. However,
they expressed that they did not deem it appropriate to perform the folk dances
differently from the essence in order to attract the interest of the tourists.

Anahtar Kelimeler

Cultural heritage, tourism, folk dances

Kaynakça

• AKLANOĞLU, F. (2010). Geleneksel yerleşmelerde kültür turizmi: Beypazarı örneği. Kastamonu Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 10(2), 125-136.
• ARTUN, E. (2008). Halk kültürü araştırmaları ‘‘halk kültürlerinin gelecek kuşaklara taşınması’’. İstanbul: Kitabevi Yayınları.
• AYDIN, E. C. (2017). Halk oyunları temsilinde kültürel mekân işlevi. Zeitschrift für die Welt der Türken/Journal of World of Turks, 9(2), 287-295.
• BAYKURT, Ş. (1976). Türkiye’de folklor. Ankara: Kalite Matbaası.
• BURGUCU, Z. (2013). Tanıtım faaliyetlerinin turizm hareketine etkisi ve Fethiye ilçesi örneği. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• BURNS, P. M. ve NOVELLİ, M. (2006). Tourism and social identities: global frameworks and local realities. Advances in tourism research series, Elsevier Science.
• DEVLET PLANLAMA TEŞKİLATI (2000), Sekizinci Beş Yıllık Kalkınma Planı – Tanıtma Özel İhtisas Raporu, Ankara.
• EKİCİ, M. (2004). Bir sempozyumun ardından: somut olmayan kültürel mirasın müzelenmesi. Millî Folklor, 16(61), 2004.
• EKMEKÇİOĞLU, İ., BEKAR, C. ve KAPLAN, M. (2001). Türk halk oyunları. İstanbul: Esin Yayınevi.
• ERGİN, M. (1986). Üniversiteler İçin Türk Dili. İstanbul: Boğaziçi Yayınları.
• EVCİN, E. (2017). Azerbaycan’da Türkiye’nin turistik tanıtım ve propaganda faaliyetleri üzerine bir değerlendirme. Uluslararası Türk Dünyası Turizm Araştırmaları Dergisi, Cilt:2 No:1.
• GAZİMİHAL, M. R. (1975). Türk vurmalı çalgıları. Kültür Bakanlığı Milli Folklor Araştırma Dairesi Yayınları, Ankara.
• KAFESOĞLU, İ. (1992). Türk millî kültürü. İstanbul: Boğaziçi Yayınları.
• KIZILIRMAK, İ. (2006). Türkiye’de düzenlenen yerel etkinliklerin turistik çekicilik olarak kullanılmasına yönelik bir inceleme. Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı: 15, 181-196.
• KIRSHENBLATT‐GİMBLETT, B. (2004). Intangible heritage as metacultural production1. Museum international, 56(1‐2), 52-65.
• KOÇKAR, M. T. (1991). Türkiye'de halkdansları eğitim ve öğretimi konusunda yapılan çalışmalar. Kurgu Anadolu Üniversitesi İletişim Bilimleri Fakültesi Uluslararası Hakemli İletişim Dergisi, 9(9), 259-266.
• KOÇKAR, M. T. (1998). Çağlar boyunca beden dilinde sanat ve kültür iletişimi dans ve halk dansları. Ankara: Bağırgan Yayınevi.
• KURİN, R. (2004). Safeguarding intangible cultural heritage in the 2003 UNESCO Convention: a critical appraisal. Museum international, 56(1‐2), 66-77.
• KÜLCÜ, Ö. T. (2015). Kültürel miras kavramının eğitim açısından önemi. Akademia Disiplinlerarası Bilimsel Araştırmalar Dergisi, 1, 27-32.
• MEYDAN UYGUR, S. ve BAYKAN, E. (2007). Kültür turizmi ve turizmin kültürel varlıklar üzerindeki etkileri. Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi, 2, 30-49.
• ONUK, Ö. (2007). Türkiye’de müzik ve dil ekseninde kültürel yozlaşma. 38. ICANAS, 10, 557.
• ÖNAL, L., GEREK, Z., BEDİR, F. ve BEDİR, D. (2017). Halk dansları ile ilgilenen üniversite öğrencilerinin davranış özellikleri ile eğlence eğilimleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Atatürk Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 19(4), 104-114.
• ÖTER, Z. ve ÖZDOĞAN, O. N. (2005). Kültür amaçlı seyahat eden turistlerde destinasyon imajı: Selçuk-Efes örneği. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 16(2).
• ÖZKAN, E. (2011). Türkiye’nin uluslararası tanıtımında kültür sanat etkinliklerinin rolü ve önemi (uluslararası halk dansları festivallerinde Türk halk dansları toplulukları incelemesi). (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
• ÖZTÜRKMEN, A. (1998). Türkiye’de folklor ve milliyetçilik. İstanbul: İletişim yayınları.
• SILBERBERG, T. (1995). Cultural tourism and business opportunities for museums and heritage sites. Tourism management, 16(5), 361-365.
• ŞENER, H. (2013). Hayriyye-i Nābī’de aktarılan değerler. Turkish Studies, 8(1), 2501-2524.
• ŞİRAZ, M. (2008). Türk halk oyunlarıyla ilgilenen bireylerin halk oyunlarına yönelik sebepleri (Konya ili örneği). (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Konya.
• TÖREN, E., KOZAK, N. ve DEMİRAL, G. N. (2012). Eskişehir’in kültürel miras varlıklarının korunmasında kamu kurumlarının rolü. Aksaray Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 4(2), 69-88.
• TÜRKER, A. ve ÇELİK, İ. (2012). Somut olmayan kültürel miras unsurlarının turistik ürün olarak geliştirilmesine yönelik alternatif öneriler. Yeni Fikir Dergisi, 9, 86-98.
• TÜRKİYE TURİZM STRATEJİSİ 2023 EYLEM PLANI 2007-2013. (2007). Kültür ve Turizm Bakanlığı, Ankara.
• UYSAL, K. (2018). Kültürel mirasın turizm amaçlı kullanılmasında yerel halkın algı ve tutumlarının belirlenmesi: İznik örneği. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Balıkesir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Balıkesir.
• VATAN, A. ve ZENGİN, B. (2015). Söğüt ilçesinde kültürel miras ve yerel halkın turizme bakış açısı. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 10, 634-650.
• YANIK, E. (2010). Dans ve iletişim. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.
• URL-1: “T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı, Araştırma ve Eğitim Genel Müdürlüğü”. http://aregem.kulturturizm.gov.tr/TR-11777/somut-olmayan-turk-kultur-mirasi-daire-baskanligi.html (Erişim Tarihi: 03 Kasım 2018)
• URL-2: “Türk Dil Kurum (TDK)”. http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_karistirilan&view=karistirilan&kategori1=krs_akan&kelimez=36 (Erişim Tarihi: 25 Ekim 2018)
• URL-3: “Türkiye Halk Oyunları Federasyonu (THOF)”. http://www.thof.gov.tr/tarihce/ (Erişim Tarihi: 01 Ekim 2018)
• URL-4: “Somut Olmayan Kültürel Mirasın Korunması Sözleşmesi (2003)”. https://ich.unesco.org/doc/src/00009-TR-PDF.pdf (Erişim Tarihi: 10 Kasım 2018)