Türkiye’de Covid-19 Salgınına Yönelik Hükümet Politikalarının Eleştirel Analizi İçin Kavramsal Bir Çerçeve

Yıl 2022, , 620 - 635, 28.05.2022

Sonay Bayramoğlu Özuğurlu , Metin Özuğurlu

https://doi.org/10.25295/fsecon.1093200

Öz

Bu çalışmada, Covid-19 küresel salgını ile mücadelede izlenen kamu politikalarının eleştirel değerlendirmesine dönük kavramsal bir çerçeve önerilmiştir. Bu çabaya feyz veren olgu, Türkiye kamu idaresinin Covid-19 küresel salgını karşısındaki politika tercihleridir. Bu tercih hakkındaki temel önermemiz şöyledir; Türkiye’de Covid-19 küresel salgını karşısında Hükümet klasik bir afet yönetimi pratiği sergilemiş, salgının karakteristiklerini esas alan bir insani kriz yönetimi ortaya koyamamıştır. Afet ve insani kriz yönetimi arasında farklılıkların bulunduğu varsayımına dayanan bu önermeyi araştırılabilir kılmak maksadıyla belli sorun alanları formüle edilmiştir. Doğal afetler ve afet yönetimi ile insani krizler ve insani kriz yönetiminin; farklı önceliklere, prosedürlere ve hedeflere sahip oldukları ileri sürülerek, söz konusu farklılıklar şu üç sorun alanı ile tanımlanmıştır: İdari ölçek, risk azaltıcı/önleyici tedbirler ve acil müdahale öncelikler. Covid-19 salgını da bu üç sorun alanı ile analiz edilerek şu sonuçlara ulaşılmıştır: Salgının yönetsel ölçeği, afet yönetiminde olduğu gibi belli bir coğrafi mekanla sabitlenebilir değildir. İkinci olarak, salgında önleyici tedbirler, virüs varlığının öncesi ve sonrasını birlikte kavrayan bir süreç yönetimi olarak planlanmak durumundadır. Son olarak, salgında acil müdahalenin öncelikli hedefi kategorik olarak tespit edilemez; PCR testi pozitif olanlar kadar pozitif olma olasılığı bulunanları da kavrayan bir acil müdahale yönetimi gerekmektedir. Sonuç olarak, küresel salgına klasik afet yönetimi ile yaklaşan Türk Kamu İdaresi, içinden çıkılmaz ve yönetilemez bir durumla karşı karşıya kalmıştır.

Anahtar Kelimeler

İnsani Kriz, insani kriz yönetimi, afet yönetimi, kentleşme

A Conceptual Framework for Critical Analysis of Governmental Policies towards the Covid-19 Pandemic in Turkey

Öz

This study aims to develop a conceptual framework for the critical evaluation of public policies directed at the Covid-19 global epidemic. What gives inspiration to this effort is the policy choices of the Turkish public administration which deploys a classic disaster management practice against the pandemic. This study puts clear-cut differences between the management of natural disasters and of humanitarian crises by looking at their priorities, procedures, and objectives. These differences are categorized under the three main tasks of disaster/crises management as follows: administrative scale, risk mitigation/preventive measures, and priorities of emergency response. This effort seems to be building a conceptual framework for the evaluation of governmental pandemic policies. And then, fundamental characteristics of the Covid-19 pandemic are evaluated by applying this framework and the following results were obtained: The administrative scale of the epidemic cannot be fixed with a certain geographical location, as in disaster management. Secondly, preventive measures in the epidemic have to be planned as process management that comprehends the before and after the presence of the virus. Finally, the primary target of emergency response in the epidemic cannot be determined categorically. As a result, the Turkish Public Administration, which approached the global epidemic with classical disaster management, was faced with a complicated and unmanageable situation.

Anahtar Kelimeler

Humanitarian crisis, disaster management, urbanization, management of humanitarian crisis

Kaynakça

• Agier, M. (2002). Between war and city: Towards an urban anthropology of refugee camps.(Çev. Nice, R., & Wacquant, L.) Ethnography, 3(3), 317–341.
• Bayramoğlu Özuğurlu, S. (2015). İnsani krizlerin kent yaşamına etkileri. İnsani kriz ve kent sağlığı, Nevzat Eren ulusal halk sağlığı sempozyumu bildiriler kitabı. Ankara Tabip Odası Yay. (5-12).
• Brown, Donald, C. Boano, C. Johnson, J. Vivekananda ve J. Walker. (2015). Urban Crises and Humanitarian Responses: A literature Review. The Bartlette Development Planning Unit. https://www.ucl.ac.uk. Son erişim tarihi. 24.03.2022.
• Global Alliances For Urban Crisis (2019). Urban Profiling For Better Responses To Humanitarian Crises. http://urbancrises.org. Son erişim tarihi. 20.03.2022.
• Klein, N. (2010). Şok Doktrini: Felaket kapitalizminin yükselişi, (Çeviren. Selim Özgül). İstanbul: Agora Yayınları.
• Loewenstein, A. (2015). Disaster capitalizm: Making a killing out of catastrophe, London: Verso.
• Matthewman, S. (2015). Disasters, risks and revelation : Making sense of our times, New York: Palgrave Macmillan.
• OCHA. (2016). Annual report. https://interactive.unocha.org. Son erişim tarihi: 22.03.2022.
• OCHA. (2021). Global Humanitarian Overview 2021. https://www.unocha.org. Son erişim. 22.03.2022.
• OECD. (2014). Focus on inequality and growth. Paris (http://www.oecd.org/social/Focus-Inequality-and-Growth-2014.pdf). Son erişim tarihi. 20.03.2022.
• Snowden, F. M. (2019). Epidemics and society: From the black death to the present. Yale University Press.
• UNHCR. (2017). Global trends: Forced displacement in 2017. https://www.unhcr.org. Son erişim 24.03.2022.
• UNHCR. (2019). Global report 2019. https://reporting.unhcr.org. Son erişim tarihi.24.03.2022.
• Vayrynen, R. (1996). The Age of humanitarian emergencies: The Research for action 25. United Nations University, World Institute for Development Economics Research.