Investigation of Affect of Subtance Use Disorder on Loneliness and Self-Esteem Levels in Prisoners: Samsun Vezirköprü M Type Closed Prison Sample

Yıl 2018, Sayı: 11 - Bahar, 137 - 149, 27.06.2018

Erdi Bahadır , Merve Karamustafa Mökükcü Bilal Kalender

https://doi.org/10.16947/fsmia.437711

Cited By: 1

Öz

In this study, the effect of substance abuse disorder on self-esteem and loneliness in

prisoners, the relationship between the self-esteem and loneliness levels of the prisoners

and the demographic variables that are thought to affect on self-esteem and loneliness

were examined. Study sample included 161 prisoners in Samsun Vezirköprü M Type

Closed Prison, in the age range of 20-67. 71 of whom had substance use disorder and 90

of whom had no substance use disorder according to the Diagnostic and Statitical Manual

of Mental Disorders, Fifth Edition (DSM-5) criteria. The socio-demographic form, the

UCLA Loneliness Scale and the Rosenberg Self-Esteem Scale were applied in study. The

significant correlation coefficient was found between self-esteem and sentence duration,

between loneliness and the time spent in criminal execution institution, and between

self-esteem and loneliness as a result of the correlation analysis. Self-esteem levels were

found lower and loneliness levels were found higher in participants with SUD compare

with participant who haven’t use subtance. Levels of loneliness were higher in prisoners

who lived alone prior to imprisonment compared to those who did not live alone. Loneliness

levels of the prisoners who had higher communication frequency with their family

and friends were lower and self-esteem levels were higher compared to those who had

lower communication frequency with family and friends.

Anahtar Kelimeler

Loneliness, self-esteem, prison, prisoner

Madde Kullanım Bozukluğunun Hükümlülerin Benlik Saygısı ve Yalnızlık Düzeylerine Etkisinin İncelenmesi: Samsun Vezirköprü M Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu Örneği

Öz

Bu çalışmada, hükümlülerdeki madde kullanım bozukluğunun benlik saygısı ve

yalnızlık üzerindeki etkisi ile birlikte hükümlülerin benlik saygısı ve yalnızlık düzeyleri

arasındaki ilişki ve buna etki edeceği düşünülen demografik değişkenler incelenmiştir.

Araştırmanın örneklemini Samsun Vezirköprü M Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu’nda

bulunan ve 20-67 yaş aralığındaki 161 hükümlü oluşturmaktadır. Ruhsal Bozuklukların

Tanısal ve Sayımsal El Kitabı, Beşinci Sürüm (DSM-5) kriterlerine göre katılımcıların

71’inde madde kullanım bozukluğu var iken, 90’ında madde kullanım bozukluğu yoktur.

Çalışmada sosyodemografik veri formu, UCLA Yalnızlık Ölçeği ve Rosenberg Benlik

Saygısı Ölçeği’nin bulunduğu anket formu uygulanmıştır. Yapılan korelasyon analizi sonucunda

benlik saygısı ile hüküm süresi arasında, yalnızlık ile ceza infaz kurumunda

geçen süre arasında ve benlik saygısı ile yalnızlık arasında anlamlı korelasyon katsayısı

bulunmuştur. Madde kullanım bozukluğu olan bireylerde olmayanlara oranla benlik saygısının

düşük ve yalnızlık düzeyinin yüksek olduğu bulunmuştur. Ceza infaz kurumu

öncesinde tek yaşayan hükümlülerin yalnızlık düzeyleri ceza infaz kurumu öncesinde tek

yaşamayan hükümlülere göre daha yüksektir. Aile ve arkadaşları ile iletişim sıklığı daha

fazla olan hükümlülerin iletişim sıklığı daha az olan hükümlülere göre yalnızlık düzeyleri

daha düşük ve benlik saygısı düzeyleri daha yüksektir.

Anahtar Kelimeler

Benlik saygısı, ceza infaz kurumu, hükümlü, yalnızlık

Kaynakça

• Aksoy, A. - Ögel, K., “Sokakta yaşayan çocuklarda kendine zarar verme davranışıve madde kullanımı”, Anadolu Psikiyatri Dergisi, 6, 2005.