Ottoman historiography started in the midst of 15th century. The early works were
given in the types of hagiography (menakıbnâme), epic and gazanâme. Afterwards, the
first standardised works started to be written in the name of Tevârih-i Âli-i Osman (Chronicles
of the Ottoman House). The first examples of biography and bibliography were
written in the 16th century. The good examples of şehname-writing, semi-official court
chroniclership, were given. New types of historiography emerged in the 17th and 18th
centuries and thereby “vak’anüvislik” as an official court history writing came into existence.
New types of sources were added to the Ottoman historiography in the 19th and
20th centuries.
Osmanlı tarihçiliği xv. yüzyıl otalarında başladı. İlk eserler menakıbnâme, destan ve
gazânâme türündedir. Daha sonra Tevârîh-i Âl-i Osman adı altında ilk standart eserler
ortaya konuldu. XVI. yüzyılda biyografi ve bibliyografi türlerinin ilk örnekleri kaleme
alındı; yarı resmî saray tarihçiliği olan şehnâmenüvisliğin güzel örnekleri verildi. XVII.
ve XVIII. yüzyıllarda yeni tarih türleri ortaya çıktı ve resmî tar,h yazıcılığı olan vakanüvislik
müessesesi kuruldu. XIX ve XX. yüzyıllarda daha da çeşitlenen tarih kaynaklarına
yeni türle eklendi.
Tarihçilik; Tarih Yazıcılığı; Tarih Kaynakları; Tarih Türleri
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırmalar ve İncelemeler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Mart 2013 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2013 Sayı: 1 - Bahar |