In the years of the Balkan Wars and the subsequent World War I, the number of the
orphans in the Ottoman lands dramatically increased. For these unattended children Daruleytam’s
(orphanages) had been opened beginning from 1914. This article primarily
deals with how and why these orphanages were opened, and then recounts the stories of
the children who were residing in them. Unlike the existing literature that focuses on the
institutional history, these children were made visible through telling their short stories.
Balkan Savaşları ve akabindeki I. Dünya Savaşı yıllarında Osmanlı coğrafyasında
yetim çocuk sayısı ciddi biçimde artmıştır. Sahipsiz kalan çocuklar için 1914 yılından
itibaren dârüleytamlar açılmıştır. Bu makalede öncelikle dârüleytamların nasıl açıldığı,
amaçları ve kuruluş hikâyesi daha sonra ise doğrudan bu müesseselerde kalan çocukların
kurumdaki hayat hikâyelerine yer verilmektedir. Mevcut literatürden farklı olarak kurumsal
bir tarihe odaklanılmamakta, dârüleytam çocuklarının kurumdaki hikâyelerine yer
verilerek bu çocuklar görünür kılınmaya çalışılmaktadır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırmalar ve İncelemeler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 19 Aralık 2013 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2013 Sayı: 2 - Güz |