EĞİTİM VE GELİR DURUMLARINA GÖRE SPOR İŞLETMELERİ ÇALIŞANLARININ TÜKENMİŞLİK DURUMLARININ ARAŞTIRILMASI

Yıl 2007, Cilt: 5 Sayı: 2, 97 - 101, 30.03.2007

Serhat Polat Fikret Ramazanoğlu Birsen Bahçeci

Öz

Bu araştırmanın amacı, insan
faktörünün yönetim amaçlarının gerçekleştirilmesinde, spor işletmeleri çalışan-larında,
bulundukları görevleriyle ilgili olarak eğitim ve gelir durumlarına göre
duygusal tükenme, duyarsız-laşmada artış ve kişisel başarı duygusundaki
tükenmişlik düzeylerini belirlemeye yöneliktir.

 

Araştırmaya Elazığ Gençlik Spor
İl Müdürlüğünde ve Müdürlüğe bağlı spor işletmelerinde çalışmakta olan 117
erkek, 17 bayan toplam 134 birey gönüllü olarak katılmıştır. Spor işletmelerinde
çalışan bireylere; likert tipi bir ölçek olan "Maslach Tükenmişlik
Ölçeği" uygulanmıştır. Kişisel bilgi formunu yaş, görev süresi, cin-siyet,
medeni hal, eğitim düzeyi ve gelir düzeyi oluşturmaktadır. Maslach Tükenmişlik
Ölçeği ise; 22 soruluk bir formdan oluşmaktadır. Bu sorulara verilecek yanıtlar
“Hiçbir Zaman”, “Çok Nadir”, “Bazen”, “Çoğu Za-man” ve “Her Zaman” olarak 5
belirleyici yanıt seçeneğidir.

 

Verilerin değerlendirilmesinde
SPSS programından yararlanılarak bulgular, halinde sunulmuştur. Spor işlet-melerinde çalışan kişilerin gelir
düzeyi arttıkça tükenmişlik düzeyinin de azaldığı görülmüştür. Eğitim düzeyi değişkenine göre ise spor
işletmelerinde çalışan kişilerde tükenmişlik düzeyleri arasında anlamlı fark
olma-dığı görülmüştür. Fakat istatistiksel anlamda fark olmamasına rağmen
eğitim düzeyi değişkeninde ilköğretim mezunu bireylerin tükenmişlik düzeyinin
yüksek olduğu, öğrenim seviyesi arttıkça tükenmişlik düzeyi düştü-ğü
görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Spor İşletmeleri, Tükenmişlik

Kaynakça

• 1. Can H. (1990). Genel İşletmecilik Bilgisi. s.4-5, Anakara.
• 2. Çelik V. (1990). Öğretmen, Okul ve Stres. Milli Eğitim Dergisi, Sayı: XV, Sayfa 153.
• 3. Ekenci G., İmamoğlu F. (1998). Spor İşletmeci-liği. s.6-7 Ankara.
• 4. Ergin C. (1992). Doktor ve Hemşirelerde Tü-kenmişlik ve Maslach Tükenmişlik Ölçeğinin Uygulanması, 7. Ulusal Psikoloji Kongresi Su-nulan Bildiri, Ankara.
• 5. Maslach C. & Jackson S. E. (1981). The measu-rement of experienced burnout, Journal of Oc-cupational Behavior. 2, 99-113.
• 6. Özdemir A. (1998). Öğretmen Streslerinin Azaltılmasında Okul Müdürlerinin Rolü. Milli Eğitim Dergisi. Sayfa 138.
• 7. Özer R. (1998). Rehber öğretmenlerde tüken-mişlik düzeyi, nedenleri ve çeşitli değişkenlere göre incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Karade-niz Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Ens.
• 8. Patel C. (1996). Occupational Stressors. The Complete Guide to Stres Management, Ebury Pres U.S.A. page 35-46.
• 9. Peter M. (1992). Leisure Centres, Quality in the Leisure Industry. Longman Group, UK.
• 10. Ramazanoğlu F., Ramazanoğlu N. (2000). Spor Tesislerinin Planlandırılması ve İşletmesi, Spor Araştırmaları Dergisi, Cilt:4, Sayı:3, s.67-77.
• 11. Sabuncuoğlu Z. (1994). Personel Yönetimi, Po-litika ve Yönetsel Teknikler. s.13, Bursa.
• 12. Schwab R. L. & Iwanichi E. F. (1982). Who are our burnedout teacher, Educational Research Quarterly, 77: 2, 5-17.
• 13. Seğmenli S. (2002). Rehber Öğretmenlerin Tü-kenmişlik Düzeylerinin İncelenmesi. Sosyal Bi-limler Enstitüsü, Hacettepe Üni., Ankara.
• 14. Şahin M. (1986). İş İdaresinin Temel Kavram-ları. A.Ü. AÖF Yay., s.364, Ankara.
• 15. Tortop N., İsbir E.G., Aykaç B. (1993). Yöne-tim Bilimi. Yargı Yay., s.138, Ankara.
• 16. Tutum C.(1976).Personel Yönetimi.s.2, Ankara.
• 17. Tümkaya S. (1994). Öğretmenlerdeki Tüken-mişlik ve Bunu Gidermeye Yönelik Çalışmalar. I.Eğitim Bilimleri Kongresi, Kuram Uygulama Araştırma.
• 18. Sabuncuoğlu Z., Tüz M. (1998). Örgütsel Psi-koloji, Alfa Yay., s.7, Bursa.
• 19. Whiteaker K.S. (1996). Exploring Causes of Principal Burnout. Journal of Educational Ad-ministration. XXXIV, 1: 60-71.
• 20. William F.G. (1982). Personnel, A Diagnostic Approach. s.12, Texas.