Öz
Günümüz
bilgi çağı olarak anılmaktadır. İçinde bulunduğumuz bilgi toplumunda, eğitim,
sanayi ve iletişim teknolojilerinde çok hızlı gelişmeler olmakta ve bilgi hızla
yayılmaktadır. Bilginin kendine has doğurgan bir kimliği vardır, eğer transferi
yapılmaz yada formüle edilmezse toplumların gelişmesine engel olur. Bu sebep-ten
dolayı, bilgi alışverişi bu yüzyılda büyük önem kazanmıştır. Toplumumuz hızla
değişen dirik bir yapıda-dır. Ayrıca bilginin bu denli hızlı artması,
bireylerin yaşam boyu öğrenme, kendi kendine öğrenme gibi becerilere sahip
olması ihtiyacını zorunlu kılmaktadır ve elbette yabancı dilde bu zorunluluklardan
biridir. Çağdaş eğitim sistemlerinin en önemli amacı düşünen, kendi kendine
öğrenebilen, öğrendiğini uygulayabi-len, bilgiyi transfer edebilen, eleştirel
düşünen, problem çözebilen ve yaratıcı bireyler yetiştirmektir. Bağım-sız
ülkelerde eğitim devlet diliyle verilir. Türkiye'de ise İmparatorluk ve
Cumhuriyet dönemlerinin ayrı özel-likler göstermesi nedeniyle yabancı dil
öğretiminin tarihsel gelişimi de Cumhuriyetten önce ve sonra olmak üzere iki
ayrı zaman kesitine ayrılmıştır. Cumhuriyetten önce 1830'lara kadar
medreselerde, Enderunlarda öğretim Arapça ve Farsça yapılmış, ancak ondan
sonra, bir yandan Türkçe öte yandan batı dillerinde eğitim veren yerli ve
yabancı kurumlar açılmıştır. Birinci Dünya savaşına kadar yabancı bir dilde
eğitim Türk diliyle öğretimin önünde gitmiş gibidir. Bugün ise yabancı dil
öğretimi örgün eğitim kurumlarında zorunlu olarak yapılmaktadır. Ülkemiz gibi
tarihte her ülkeyi ilgilendiren yabancı dil, öğretim yöntemleri olarak da tarih
boyunca gelişim göstermiştir. Bu çalışmada Devlet Okulları İlköğretim 4.
sınıflarda en uygun İngilizce Öğ-retme yönteminin belirlenmesi amaçlanmıştır.
Araştırmanın evreni Sivas ili, örneklemi ise Sivas ilinde bulu-nan dört Devlet
İlköğretim okuludur (toplamda 100 öğrenci). Bunların 49’u erkek ve 51’ide
kızdır. Araştır-mada anket ve açık uçlu sorulara yer verilmiştir. Araştırmanın
geçerliliği ve güvenilirliği, kendi alanında uzman, beş eğitim bilimleri
akademisyeni tarafından kontrol edilmiş ve onaylanmıştır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- 1. Asher, J. (1995). Ideas for Excellence: Ballard& Tighe Publishers.
- 2. Coelho,E.(2004). Adding English: A Guide to Teaching in MultilingualClassrooms.Toronto, ON, CAN: Pippin Publishing Corporation.
- 3. Demircan, Ö, (2002); Yabancı Dil Öğretim Yöntemleri, İstanbul: DersYayınları, s.8.
- 4. Demirel, Ö. (1999). İlköğretim Okullarında Ya-bancı Dil Öğretimi: Milli Eğitim Bakanlığı Ya-yınları. İstanbul, s.63.
- 5. Demirel, Ö. (2003). Yabancı Dil Öğretimi Dil Pasaportu Dil Biyografisi Dil Dosyası Ankara: PegemYayıncılık, s.4,11.
- 6. Ertürk, S. (1994).Eğitimde Program Geliştir-me, Ankara: 8. Baskı, Meteksan Yayıncılık.
- 7. Larsen-Freeman, D. 1986. Techniques and Principles in Language Teaching. Oxford Uni-versity Pres. İngiltere, s.109.
- 8. Tekin, H. (1996). Eğitimde Ölçme ve Değer-lendirme. Yargı Yayınları, 9.Baskı: Ankara.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 29 Kasım 2007 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2007 Cilt: 6 Sayı: 1 |