Spor Tesis Yeterliğini Belirlemeye Yönelik Bir Ölçek Geliştirme Çalışması

Yıl 2020, Cilt: 5 Sayı: 3, 299 - 309, 14.09.2020

Arif Çetin Aydın Karaçam

https://doi.org/10.31680/gaunjss.765385

Öz

Bu çalışmada Türkiye koşullarına uygun olarak spor tesislerinin yeterliğini analiz eden bir ölçeğin geliştirilmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın örneklemi, İstanbul’da spor sektöründe çalışan spor yöneticileri arasından uygun ve erişilebilir örneklem yöntemi ile oluşturulmuştur. Bu yöntemle araştırmaya 164 spor yöneticisi katılmış olup katılımcıların %26,2’si (n:43) kadın ve %73,8`i (n=121 kişi) erkektir. Açımlayıcı faktör analizi (AFA) sonucunda ölçeğin tek boyut ve 12 maddeden oluştuğu tespit edilmiştir. AFA sonucunda toplam açıklanan varyansın %50.876 olduğu görülmüştür. Ölçek için cronbach alfa iç tutarlık katsayı .906 ve KMO değerinin .894 olduğu görülmüştür. Spor Tesis Yeterliği Ölçeğinin madde toplam korelasyonlarının .555 ile .835 arasında değişiklik gösterdiği görülmüştür. Ölçeğe uygulanan Doğrulayıcı Faktör Analizi (DFA) sonucunda 2/sd = 2.425, RMSEA= .094, GFI= .926, NFI= .88, CFI= .92 olduğu görülmüştür. Çalışmada elde edilen sonuçlar, STYÖ’nün spor tesislerinin yeterliğini tespit etmede kullanılabilecek geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğunu göstermiştir.

Anahtar Kelimeler

Spor tesisi, yeterlik, ölçek geliştirme

Kaynakça

• Bergsgard, N. A., Borodulin, K., Fahlen, J., Hoyer-Kruse, J. Ve Iversen, E. B. (2017). National Structures for Building and Managing Sport Facilities: A Comparative Analysis of the Nordic Countries. Sport in Society, 22(4), 525–539.
• Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı (11. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Brown, T. A. (2006). Confirmatory Factor Analysis for Applied Research. Guilford Publications, Inc.
• Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal Bilimler İçin Çok Değişkenli İstatistik SPSS Ve LISREL Uygulamaları. Ankara: Pegem Akademi.
• Földesi, G. S. (2014). The Impact of the Global Economic Crisis on Sport. Physical Culture and Sport Studies and Research, 63(1), 22-30. Fried, G. (2010). Managing Sport Facilities. Human Kinetics.
• Guo, X., Dai, J., Xun, P., Jamieson, L. M., ve He, K. (2014). Sport Facility Proximity and Physical Activity: Results from the Study of Community Sports in China. European Journal of Sport Science, 15(7), 663–669.
• Hallmann, K., Wicker, P., Breuer, C. ve Schönherr, L. (2012). Understanding The Importance of Sport İnfrastructure for Participation in Different Sports – Findings From Multi-Level Modelling. European Sport Management Quarterly, 12(5), 525–544.
• Hoekman, R., Breedveld, K. ve Kraaykamp, G. (2015). A Landscape of Sport Facilities in the Netherlands. International Journal of Sport Policy and Politics, 8(2), 305–320.
• Hooper, D., Coughlan, J. ve Mullen, M. (2008). Structural Equation Modelling: Guidelines for Determining Model Fit. The Electronic Journal of Business Research Methods. 6 (1), 53-60.
• Kline, R. B. (2005). Principles and Practice of Structural Equations Modelling. New York: Guilford.
• Kline, R.B. (2011). An Easy Guide to Factor Analysis. New York: The Guilford Press
• MacCallum R.C., Browne M.W. ve Sugawara, H. M. (1996). Power Analysis And Determination of Sample Size for Covariance Structure Modelling. Psychological Methods, 1(2):130–149.
• Nicholson, M., Hoye, R. ve Houlihan, B. (2011). Participation in Sport: İnternational Policy Perspectives. Routledge.
• Ries, A. V., Yan, A. F., ve Voorhees, C. C. (2011). The Neighbourhood Recreational Environment and Physical Activity Among Urban Youth: An Examination of Public and Private Recreational Facilities. Journal of Community Health, 36(4), 640–649.
• Schumacker, R. E. ve Lomax, R. G. (2004). A Beginner's Guide to Structural Equation Modelling. New Jersey: Lawrence Erlbaum Ass. Schwarz, E. C., Hall, S. A. ve Shibi, S. (2015). Sport Facility Operations Management: A Global Perspective. Routledge.
• Stinnett, B., ve Gibson, F. (2016). Sustainable facility development: perceived benefits and challenges. International Journal of Sustainability in Higher Education, 17(5), 601–612.
• Sugiyama, T., Francis, J., Middleton, N. J., Owen, N. ve Giles-Corti, B. (2010). Associations Between Recreational Walking and Attractiveness, Size, and Proximity of Neighbourhood Open Spaces. American Journal of Public Health, 100(9), 1752–1757.
• Şimşek, Ö. F. (2007). Yapısal Eşitlik Modellemesine Giriş: Temel Ilkeler ve Lisrel Uygulamaları. Ankara: Ekinoks Yayıncılık.
• Tabachnick, B. G., & Fidell, L. S. (2007). Using Multivariate Statistics. Boston: Allyn and Bacon.
• Westerbeek, H., Smith, A., Turner, P., Emery, P., Green, C. ve van Leeuwen, L. (2006). Managing Sport Facilities and Major Events. Routledge.
• Yılmaz, V. ve Çelik, H. E. (2009). Lisrel Ile Yapısal Eşitlik Modellemesi-1. Ankara: Pegem Yayıncılık.