Rekreatif Yürüme Fiziksel Aktivitesinin Yaşam Becerisini Geliştirmeye Etkisinin İncelenmesi: Randomize Yarı Deneysel Çalışma

Yıl 2022, Cilt: 7 Sayı: 1, 66 - 84, 24.03.2022

Ahmet Yılgın

https://doi.org/10.31680/gaunjss.1076698

Cited By: 1

Öz

Yaşam becerileri günlük hayatta ihtiyaç duyulan kişisel özelliklerdir. Bu özellikler bireylerin refah seviyesini, konumunu, toplumsal uyum ve üretkenliğini arttırmak için gerekli olan beceriler olup, genellikle toplumsal düzeyde eğitim ve öğretim politikaları tarafından planlanmaktadır. Ancak eğitimden çeşitli nedenlerle mahrum olan bireylerin gündelik yoğun yaşamındaki zaman akışında bu becerileri kolayca deneyimleme fırsatı olmadığı bir gerçektir. Bu nedenle bireylere boş zamanlarında yaşam becerilerini deneyimleyeceği farklı seçenek ve araçlar sunulmalıdır. Bu çalışmada kuramsal çerçeve Neulinger'in (1974) boş zaman yaklaşımında belirtmiş olduğu “tercih edilen hedef davranışın yapılmasında özgürlük, motivasyon ve hedefin enstrümantal bir amacı olduğu, hedef aktivite ile bireyin başkaca amaçlar da aradığı” varsayımına dayanmaktadır. Bu yaklaşıma göre bireyin yaşam becerisini geliştirmede rekreatif yürüme fiziksel aktivitesinin etkisinin var olup olmadığı incelenmiştir. Çalışmada sosyal, fiziksel ve zihinsel etkisi olduğu düşünülen “rekreatif yürüme fiziksel aktivite programı (RYFAP)” ile 12 haftalık müdahale programı tasarlanmıştır. Çalışmanın deney grubuna haftada 1 gün ve 2 saat olmak üzere 12 hafta boyunca müdahale programı uygulanmış, kontrol grubuna herhangi bir işlem yapılmamıştır. Çalışmada istatistiksel çözümlemeler eşleştirilmiş gruplarda Paired Samples Test, bağımsız gruplarda Independent Samples t Test ve One-Way ANOVA testleri ile gerçekleştirilmiştir. Çalışmanın analizleri kapsamında birincil sonuçlar grup içi ön test ve son test karşılaştırmalar ve ikincil sonuçlar ise demografik değişkenlerden elde edilmiştir. Katılımcı grupları arasında ölçek toplam puanı ve alt boyutlar bağlamında cinsiyet, eğitim ve gelir düzeyi değişkenleri açısından anlamlı düzeyde farklılaştığı görülmüştür. Sonuç olarak Neulinger’in (1974) kuramsal yaklaşımına göre yaşam becerilerinin geliştirilebildiği anlaşılmıştır. Yaşam becerilerinin diğer spor ve rekreatif çalışmalarda da araştırılması daha belirleyici sonuçlar elde etmemizi sağlayabilir.

Anahtar Kelimeler

Becerisi, Yürüme, Fiziksel Aktivite

Kaynakça

• Adegbolagun, A., Ani, C., Adejumo, O., James, B., & Omigbodun, O. (2020). Effect of a group-based cognitive behavioural therapy program on the psychological wellbeing, quality of life and coping of students with sickle cell disease in Nigeria. International Journal of Disability, Development and Education, 1-10.
• Aktaş, S.ve Güven, F. (2020) Determination of theEffect of the 8-Week Training Program on ChildrenSkill Development AppliedtoChildrenwithAtypicalAutism.International Journal of AppliedExercisePhysiology www.ijaep.com VOL. 9 (11).
• Alptekin, S., & Batık, Ö. G. M. V. (2013). Özel Eğitim Bölümü Öğrencilerinin Yetersizlikten Etkilenmiş Kişilere Yönelik Tutumlarına Özel Eğitim Dersinin Etkisi/Effect of Special Education Course on Department of Special EducationStudentsAttitudestowardPersonswithDisability. e-Uluslararası Eğitim Araştırmaları Dergisi, 4(4), 18-34.
• Alpullu, A., & Demir, G. (2019). Investigation of the Relationship Between the Leisure and Stepping Frequencies of the Students Receiving Recreation Education. Journal of Educationand Training Studies, 7(2), 98-102.
• AUZEF (2019), İstanbul Üniversitesi Açık ve Uzaktan Öğretim Fakültesi Yaşam Becerileri, Çocuk Gelişimi Lisans Programı,https://cdn-acikogretim.istanbul.edu.tr/auzefcontent/18_19_bahar/yasam_becerileri/14/index.html (Çevrimiçi, 25.10.2020).
• Barrett, A. G. (2017). DiverseStakeholders' ViewsandPerceptions of Local Park andRecreation Services.
• Bilir, Z.T. (2019). Yaşam Becerileri Programının Beş Yaş Çocuklarının Yaşam Becerileri, Benlik Algıları ve Sosyal Duygusal Uyum Düzeylerine Etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İlköğretim Ana Bilim Dalı Okul Öncesi Eğitimi Programı, Yayınlanmış Doktora Tezi, Ankara.
• Birinci, M., &Quadir, S. E. (2017). Huzurevinde kalan yaşlıların yaşam doyumlarını etkileyen faktörlerin incelenmesi.
• Bozdağ, B. (2019). Üniversite Öğrencilerinin Fiziksel Aktivite Düzeyleri ile Yaşam Kaliteleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Beden Eğitimi ve Spor Öğretmenliği Anabilim Dalı, Yayınlanmış Doktora Tezi, Ankara. 2019.
• CBSE, (2013). Teacher's Manual Life SkillsVII, FirstEdition, TheSecretary, Central Board of SecondaryEducation,ShikshaKendra, 2, CommunityCentre,PreetVihar,Delhi-110092
• Cohen, J. (1988). Statistical Power Analysis fortheBehavioralSciences. (2nd Ed.). Hillsdale, NJ: Lawrence Erlbaum.
• Crust, L., Keegan, R., Piggott, D., &Swann, C. (2011). Walkingthewalk: A phenomenologicalstudy of longdistancewalking. Journal of appliedsportpsychology, 23(3), 243-262.
• Danish, S. J., &Donohue, T. (1995). Understandingmedia’sinfluence on thedevelopment of antisocialandprosocialbehavior. In R. Hampton, P. Jenkins, & T. Gullota (Eds.), Preventingviolence in America (pp. 133-156). ThousandOaks, CA: Sage.
• Danish, S. J., Petitpas, A. J., & Hale, B. D. (1993). Life developmentinterventionforathletes: Life skillsthroughsports. Thecounselingpsychologist, 21(3), 352-385.
• Demir, G. (2006). Yazılı Alman ve Türk Basınında Amatör Branşların Yeri. Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Spor Yönetim Bilimleri Yayınlanmış Doktora Tezi, İstanbul.
• Demir, G. ve Alpullu, A. (2020).Üniversite Öğrencilerinin Boş Zaman Yönetiminin Değerlendirilmesi. EurasianResearch in SportScience, 5(1), 94-102.
• Doğan, C. (2006). Bilateralsensorinoral işitme kaybı olan çocuklarda egzersiz programının denge, yürüme ve yaşam kalitesine etkisi (Doctoraldissertation, DEÜ Sağlık Bilimleri Enstitüsü).
• Genç, A., Gener, Ü., Karabacak, H. ve Üçok, H. (2011). Kadın ve Erkek Genç Erişkinler Arasında Fiziksel Aktivite ve Yaşam Kalitesi Farklılıklarının Araştırılması. Kocatepe Tıp Dergisi, 12, 145-150.
• Goudas, M. (2010). Prologue: A review of life skillsteaching in sportandphysicaleducation. HellenicJournal of Psychology, 7(3), 241-258.
• Gönülateş, S. (2016). Farklı ülkelerde rekreatif katılımın yaşam kalitesi üzerine etkisi. Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Doktora Tezi, Ankara.
• Granath, J., Ingvarsson, S., vonThiele, U., &Lundberg, U. (2006). Stressmanagement: a randomizedstudy of cognitivebehaviouraltherapyand yoga. Cognitivebehaviourtherapy, 35(1), 3-10.
• Jones, M. J. (2007). PositiveYouth Development Through Sport: Teaching Life Skills, LoughboroughUniversityInstitutionalRepository, DoctoralThesis, (http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/2.5/).
• Kaczynski, A. T., &Henderson, K. A. (2007). Environmentalcorrelates of physicalactivity: a review of evidenceaboutparksandrecreation. Leisuresciences, 29(4), 315-354.
• Kahraman, T., Savcı, S., Özdoğar, A. T., Gedik, Z., &İdiman, E. (2018). Multipl Skleroz Hastalarında Anksiyetenin Motor İmgeleme Becerisine Etkisi. Fizyoterapi Rehabilitasyon, 29(1), 19-26.
• Karakaş, G. (2018). Hafif Düzeyde Zihinsel Engelli Çocuklara Uygulanan Serbest Zaman Aktivitelerinin Fiziksel Uygunluk ve Motor Gelişimleri Üzerine Etkisi, Sakarya Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Beden Eğitimi ve Spor Öğretmenliği Anabilim Dalı, Beden Eğitimi ve Spor Öğretmenliği Bilim Dalı, Yayımlanmış Doktora Tezi, Sakarya, 2018.
• Kayri, M. (2009). Araştırmalarda Gruplar Arası Farkın Belirlenmesine Yönelik Çoklu Karşılaştırma (Post-Hoc) Teknikleri. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi Fırat UniversityJournal ofSocialSciences.
• Koç, S. (2018). Çocuklarda Beceri Gelişimi, Erol Ergün Basın Yayınevi, 1. Baskı Nisan 2018-İzmir.
• Overdorf, V., Coker, C., &Kollia, B. (2016). Perceivedcompetenceandphysicalactivity in olderadults. Activities, Adaptation &Aging, 40(4), 285-295.
• Özdil. G. ve Aktaş, S. (2017) Fiziksel Aktivite ve Dünya Sağlık Örgütünün Bakış Açısı, https://www.researchgate.net/publication/312309530
• Özkan, N., Fidan, U., Zeytun, B., Tiras, G. ve Hodoglugil, A. (2018). Dışsal Uyaranların İnsan Duygusu Üzerine Etkisinin Biyoistatistik Yöntemler ile Araştırılması, Tıp Tekno’18 Tıp Teknolojileri Kongresi, 8-10 Kasım 2018 / Gazi Magosa / KKTC
• Ozturk, H. (2015). Opinionandexpectation of thecommunitywhocometotheparksfordoingsports (Applications in Gaziantep). Türk Spor ve Egzersiz Dergisi, 17(3), 21-26.
• Ozturk, H. (2019). TheFactorsAffectıngSelectıon Of ParksAndRecreatıonAreasForPhysıcalActıvıtyPurposes, SportSciences, 14(4),40-48.
• Pelin, A. V. C. I., & Can, H. C. (2020). Koruma Altında Yetişmiş Bireylerin Görüşleri Doğrultusunda Sporun Yaşam Becerilerine Etkisi. Herkes için Spor ve Rekreasyon Dergisi, 2(1), 10-17.
• Porto, D.B., Guedes D.P., Fernandes R.A. andReichert, F.F. (2012). PerceivedQuality of Life andPhysical Activity in BrazilianOlderAdults. Motricidade © FTCD/FIP-MOC, 8(1), 33-41 (2012)
• Prajapati, R.K, Sharma, B, Sharma, D. (2017). Significance of Life SkillsEducation. ContemporaryIssues in EducationResearch, v10 n1 p1-6.
• Sağlık Bakanlığı (2016).Türkiye Aktif ve Sağlıklı Yaşlanma Araştırması, Türkiye Aktif ve Sağlıklı Yaşlanma Araştırması. T.C. Sağlık Bakanlığı Sağlığın Geliştirilmesi Genel Müdürlüğü. Ankara, 2016.
• Shtompel, N., Ruggiano, N., Thomlison, B., &Fant, K. (2020). Dyadic, Self-AdministeredCognitiveInterventionforHealthyOlderAdults: Participants’ Perspectives. Activities, Adaptation &Aging, 44(3), 246-265.)
• Steptoe, A., & Jackson, S. E. (2018). The life skills of olderAmericans: associationwitheconomic, psychological, social, andhealthoutcomes. Scientificreports, 8(1), 1-10.
• Şenlik, M. K., & Atılgan, E. (2019). Hafif zihinsel engelli adölesanlardadüzenli egzersiz programının motor beceriler üzerine etkisi. Journal of ExerciseTherapyandRehabilitation, 6(3), 140-148.
• Vuillemin, A., Boini, S.,Bertrais, S., Tessier, S., Oppert, j.M., Hercberg S., Guillemin, F. andBriancon, S., (2005). Leisure Time Physical Activity andHealthRelatedQuality Of Life. PreventiveMedicine, 41, 562– 569.
• Vural, Ö. (2010). Masa Başı Çalışanlarda Fiziksel Aktivite Düzeyi ve Yaşam Kalitesi İlişkisi, Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
• Yıldırım, H. H., & Yıldırım, S. (2011). Hipotez testi, güven aralığı, etki büyüklüğü ve merkezi olmayan olasılık dağılımları üzerine. İlköğretim Online, 10(3), 1112-1123.