OBJECTIVE: The purpose of this study was to evaluate the effect of thermocycling on the sealing ability of White Mineral Trioxide Aggregate (WMTA) after application for management of furcation perforation.
MATERIALS AND METHOD: Thirty two human permanent mandibular molar teeth were chosen and after root amputation, the coronal parts were further trimmed and conventional access cavities were prepared. Furcation perforations were made with diamond bur and Peeso drills. Samples were divided into 3 experimental groups (n=10) and two control groups (n=1). The perforations were filled with WMTA in the experimental groups; in the control groups samples remained unfilled. Samples in the first group remained without further treatment, while in the second and third groups, teeth were thermocycled 500 and 800 times between 5 to 55 °C prior to leakage testing. Microleakage testing was done by using bovine serum albumin for 90 days. The number of days for color change was used as an indicator of protein leakage. Data were analyzed by using one-way analysis of variance and a post hoc Tukey test at a significance level of p<0.05.
RESULTS: Non-thermocycled teeth showed significantly the longest time necessary for protein leakage to occur in comparison with the other two thermocycled groups (p<0.0001). The samples after 800 cycles showed the lowest resistance to protein leakage, while samples after 500 cycles indicated significantly more resistance against leakage (p<0.0001).
CONCLUSION: Thermocycling can remarkably influence the microleakage property of WMTA. Thermal changes occurring inside the oral cavity might jeopardize the sealing property of the applied cement, which can lead to microleakage and possible failure of treatment in a clinical scenario.
AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, termosiklusun furkasyon perforasyonu tamirinde kullanılan beyaz Mineral Trioxide Aggregate’nin (WMTA) tıkama etkinliği üzerine etkisini araştırmaktır.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çekilmiş 32 adet insan daimi mandibular molar dişi seçildi, kökleri kesildi, kalan koronal parçanın yüzeyi düzeltildi ve geleneksel giriş kavitesi açıldı. Elmas frez ve Peeso frezleri yardımıyla furkasyon perforasyonu gerçekleştirildi. Örnekler 3 deney grubuna (n=10) ve 2 kontrol grubuna dağıtıldı (n=1). Perforasyonlar, deney gruplarında WMTA ile dolduruldu; kontrol grupları doldurulmadı. Birinci grup dişlerine başka hiçbir işlem yapılmazken, ikinci ve üçüncü grup dişlerine, 5 ile 55 °C arasında sırasıyla 500 ve 800 kez termosiklus uygulandı, ve ardından tüm dişler sızıntı testine tabi tutuldu. Mikrosızıntı testi 90 gün süresince sığır serum albumini kullanılarak yapıldı. Proteinin sızıntısına bağlı olarak meydana gelen renk değişikliğinin kaçıncı günde meydana geldiği kaydedildi. Veri, tek-yönlü varyans analizi ve post hoc Tukey testi kullanılarak p<0.05 anlamlılık düzeyinde analiz edildi.
BULGULAR: Termosiklus uygulanmayan dişlerde protein sızıntısı, termosiklus uygulanan dişlere göre anlamlı olarak daha uzun sürede gerçekleşti (p<0.0001). Protein sızdırma süresi en hızlı 800 siklus grubunda görülürken, 500 siklus grubu sızdırmaya karşı anlamlı olarak daha dirençli bulundu (p<0.0001).
SONUÇ: Termosiklus işlemi WMTA’nın mikrosızıntısını belirgin şekilde etkileyebilmektedir. Ağız boşluğu içerisinde meydana gelen ısı değişiklikleri, uygulanan doldurucunun tıkama özelliğini etkileyerek mikrosızıntıya yol açabilir ve klinik şartlarda tedavinin başarısızlığında rol oynayabilir.
Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
---|---|
Bölüm | Özgün Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Ocak 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 |