OBJECTIVE: The objective of this study was to compare the shade matching ability of dentists with different experience levels in comparison to a spectrophotometer.
MATERIALS AND METHOD: Participants were selected from the volunteer fourth grade students of Faculty of Dentistry, Ege University (n=100). A fifthyear undergraduate student, a research assistant with 2 years of experience and two professors of restorative dentistry with at least 10 years of experience were included in this study as observers. Ishihara color blindness test was applied to all observers before taking shades. After taking the shades with conventional method by using Vita Classical shade guide, the research assistant took the shades again with SpectroShade Micro device. Agreement on shade matches was evaluated by percentage and compared using Wilcoxon test (p<0.05).
RESULTS: When compared against each other, no statistically significant differences were found among the shade assignments of the professors and the research assistant. Compared against the spectrophotometer, the shade assignment of the research assistant was statistically similar to the device (p>0.05) and the correct match rate of the research assistant was superior to the others. Statistically significant differences were found between the fifth grade student’s shade assignments and the research assistant’s assignments as well as the device’s readings (p<0.05).
CONCLUSION: Within the limitations of this study, it was concluded that shade matching is a learnable process. In order to do a correct shade match in complicated situations, dentists may refer to spectrophotometric devices.
AMAÇ: Çalışmanın amacı farklı deneyim düzeylerinde olan diş hekimlerinin renk algılarının bir spektrofotometre ile karşılaştırmalı olarak değerlendirmesidir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalışma, araştırmaya gönüllü olarak katılmayı kabul eden, Ege Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi 4. sınıf öğrencileri üzerinde gerçekleştirildi. Bu öğrenci grubundan 100 gönüllünün sağ üst santral dişlerinin renk ölçümü 4 farklı araştırmacı tarafından geleneksel yöntemle yapılıp bir spektrofotometre ile karşılaştırıldı. Araştırmacılar 2 öğretim üyesi, 1 uzmanlık öğrencisi ve 1 diş hekimliği son sınıf öğrencisiydi. Renk seçimi öncesinde, araştırmacılara Ishiara testi uygulandı ve renk körü olmadıkları saptandı. Araştırmacılar gün ışığından faydalanarak, günün aynı saatinde, aynı dental ünitte, Vita Classical renk skalası kullanarak, renk seçme prensiplerine uygun olacak şekilde, sağ üst santral dişlerin renklerini tespit ettiler. Ölçümler tamamlandıktan sonra, uzmanlık öğrencisi tarafından SpectroShade Micro cihazı kullanılarak aynı dişin renk ölçümü tekrar edildi. Gözlemciler ve spektrofotometre arasındaki renk eşleşme oranı yüzde olarak hesaplandı ve gruplar arasındaki fark istatistiksel olarak Wilcoxon testi ile değerlendirildi (p<0.05).
BULGULAR: Öğretim üyeleri ve uzmanlık öğrencisinin birbirleriyle olan karşılaştırmalarında anlamlı bir fark bulunamadı. Spektrofotometre ile karşılaştırıldığında, uzmanlık öğrencisinin renk tayini, cihaz ile istatistiksel olarak benzerdi (p>0.05) ve doğru renk eşleştirme oranı diğer araştırmacılardan yüksekti. Diğer taraftan, son sınıf öğrencisi ile uzmanlık öğrencisi ve cihaz arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar saptandı (p<0.05).
SONUÇ: Yapılan çalışmadan elde ettiğimiz sonuçlara göre, renk algısının klinik deneyim ile geliştirilebileceği sonucuna varıldı. Doğru bir renk seçimi yapabilmek için hekimlerin zor olgularda spektrofotometrik cihazlara da başvurmalarının yararlı olabileceğini düşünmekteyiz.
Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
---|---|
Bölüm | Özgün Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Ocak 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 |