‘Direct Bonding Technique’ which allows the fixed orthodontic appliances to be directly bonded to teeth without using bands decreased the clinic time for bracket bonding and increased esthetics and oral hygiene during orthodontic treatment. However, mistakes in bracket positioning were observed due to decreased direct visual sight and access to posterior teeth. ‘Indirect Bonding Technique’ was developed for eliminating these problems. Initially, decreased bond strength, higher bond failure rate, periodontal tissue irritation, compromised oral hygiene and increased laboratory time were the main disadvantages of this technique when compared to direct bonding. The newly developed materials and modified techniques help to eliminate these negative consequences. Today, the brackets bonded with indirect technique have similar bond strength with brackets bonded directly. Moreover, indirect and direct bonding techniques have similar effects on periodontal tissues. However, indirect bonding technique requires more attention and precision in laboratory and clinical stage, and has higher cost. Orthodontist's preference between these two bonding techniques may differ according to time spent in laboratory and clinic, cost, patient comfort and personal opinion.
Sabit ortodontik elemanların, bantlara gereksinim olmaksızın doğrudan dişler üzerine yapıştırıldığı ‘Direkt Yapıştırma Tekniği’ ile braketleme için klinikte harcanan süre kısaltılmış, daha estetik ve hijyenik bir ortodontik tedavi uygulama imkanı elde edilmiştir. Ancak bu teknikte, özellikle arka dişlere doğrudan görüş ve ulaşım sorunu gibi sebeplerle braket konumlarında hatalarla karşılaşılmıştır. Bu hataların önlenmesi amacıyla ‘İndirekt Yapıştırma Tekniği’ geliştirilmiştir. Bu tekniğin ilk geliştirildiği yıllarda gözlenen direkt yapıştırılan braketlere kıyasla bağlanma dayanımının daha az olması, yüksek braket kopma oranları, braketlerin etrafından taşan adezivlerin periodontal dokuları irrite etmesi ve oral hijyeni olumsuz etkilemesi, laboratuvar aşamasının uzun ve zaman alıcı olması gibi pek çok olumsuz özelliği günümüzde geliştirilen materyaller ve tekniklerle birlikte elimine edilmiştir. Günümüzde indirekt teknik ile yapıştırılan braketler, direkt yapıştırılan braketlerle benzer bağlanma dayanımı göstermektedir. Ayrıca indirekt ve direkt yapıştırma tekniklerinin, periodontal dokular üzerine etkileri de benzerdir. Ancak indirekt yapıştırma tekniği, hem laboratuvar hem de klinik aşamalarında daha fazla özen ve hassasiyet gerektirmektedir ve maliyeti daha yüksektir. Hekimin bu iki yapıştırma yönteminden hangisini seçeceği; laboratuvar süresi, klinik süresi, maliyet, hasta konforu gibi etkenler ve kendi kişisel tercihine bağlı olarak değişebilir.
Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
---|---|
Bölüm | Derleme |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 18 Ağustos 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Cilt: 33 Sayı: 3 |