19. yüzyılın başlarında kurulmuş olan Mersin kenti, yaklaşık iki yüzyıllık bir süreçte ve özellikle son yirmi yıldayoğunlaşarak sosyal, ekonomik ve mekânsal olarak hızlı bir gelişme göstermiştir. Bu hızlı gelişim, Mersinkentinde tekil yapıların üretilmesini sağlamış olsa da kentin karakterinin hızla kaybolmasına ve kentin bir yapıyığını haline gelmesine neden olmuştur. Bu makalede, Mersin’in iki yüzyıllık gelişim sürecinde kentsel mekânınbiçimlenmesinin değerlendirilmesi amaçlanmaktadır. Bununla birlikte, süreçte kent planlarının etkinliğiaraştırılmıştır. Araştırma kapsamında, Mersin’in gelişimi “plansız dönem” ve “planlı dönem” olarak iki dönemdeele alınmıştır. Mersin’in kendine özgü niteliklerini oluşturduğu dönemin plansız dönem olduğu araştırmanındikkat çekici sonuçlardan biridir. Planlı dönemde planlar, kente karakter kazandırmaktan çok kentsel mekândaaynılaşma üretmektedir. Kentsel mekânda farklılaşma, plan kararlarını değiştirme yoluyla gerçekleşmektedir. Bukapsamda, özelde Mersin genelde ise Türkiye planlama sistemi, plan kararlarının kentlerin özelliklerine göreüretilmesini ve uygulanmasını sağlayacak, mekânın nitelik kazanmasına olanak tanıyacak planlama ve tasarımanlayışına gereksinim duymaktadır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Şubat 2013 |
Gönderilme Tarihi | 15 Şubat 2013 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2007 Cilt: 22 Sayı: 3 |