Öz
Soğdça Orta İranî dillerin Doğu kolundan biri olup yüzyıllar boyunca (miladi 2-
12. yüzyıl) Orta Asya’da Lingua Franca [geçer dil] işlevi görmüştür.
Soğdlular milattan önce 4 ile 6. yüzyıllar arasında Hehâmenşi İmparatorluğuna tabiydiler
ve İskender’in hücumuyla birlikte içlerinden bir bölümü, Çin sınırlarına
doğru göç ederek İpek yolu güzergâhında göçebe yerleşimler oluşturdular. 6 ve 8. asırlardaki Çin kaynaklarına göre Soğdlular çoğunlukla Doğu Türkleriyle
yaşamaktaydılar ve onlar arasında derin bir kültürel nüfuza sahiptiler. Öyle ki altıncı
yüzyılın ortalarında Doğu Türklerinin diplomasi ve resmî dili Soğdçaydı. Moğolistan’da
keşfedilen Buğut yazıtı bu konuyu oldukça iyi göstermektedir. Onların Uygur
İmparatorluğundaki nüfuz derinliği (8. yüzyılın ortaları) Maniheizm inancına sahip
Soğdluların tesiriyle Uygur hükümdarlarının Mani dinini kabul etmesiyle anlaşılabilir
ki bu durum Soğdça, Uygurca ve Çince şeklinde üç dilli olarak yazılan Karabalsagun
yazıtında açıkça görülmektedir. Tam da bu dönemde Uygur yazısı Soğdluların yardımıyla
Soğd yazısı üzerinden meydana getirilmiştir.
Anahtar Kelimeler
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Çeviri Makaleler |
| Yazarlar | |
| Çevirmenler |
Umut Başar Bu kişi benim |
| Yayımlanma Tarihi | 25 Haziran 2017 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Sayı: 20 |
Açık Erişim Politikası