Postmodernizmin etkisiyle yazılan günümüz romanlarında okuyucu, anlatılanın gerçek olup olmadığı konusunda şüphede bırakılır. Bir yandan anlatılan hikâyenin gerçek olduğu hissettirilirken diğer yandan bunun bir kurgu olduğu vurgulanır. Bu teknik, benzer şekillerde mesnevilerde de karşımıza çıkar. Mesnevi şairi, hem eserin kurgu olduğunu dile getirir hem de râvîlerden bahsederek eserde anlatılanların yaşanmış olabileceği düşüncesini uyandırır. Okur, hikâyenin yaşanmış ya da yaşanmamış olduğuna inanmakta özgür bırakılır. Bu makalede, gerçekle kurmacanın iç içe olması ve kendi kendini yansıtma tekniklerinin 16. yy. mesnevilerindeki bazı anlatım yaklaşımlarıyla benzer yönleri tespit edilmeye çalışılmıştır. Elde edilen bu tespitlerle Doğu ve Batı edebiyatlarına yönelik mukayeseli araştırmalara katkı sağlanması amaçlanmıştır
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Mart 2012 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2012 Cilt: 1 Sayı: 10 |
Açık Erişim Politikası