AD BİLİMİ AÇISINDAN MÜSTEAR AD VE NUSRET KOPUZLU ÖRNEĞİ

Yıl 2022, Sayı: 31, 23 - 35, 30.12.2022

Ünal Kalaycı

Öz

Şairler, ozanlar ve yazarlar eserlerinde çeşitli nedenlerle takma ad ya da adlar kullanmışlardır. Bu takma adlar divan şiirinde mahlas, âşık şiirinde tapşırma, düz yazıda ise müstear ad olarak terimleşmiştir.
Özel adların alt dalı olan kişi adları, çeşitli başlıklar altında incelenmektedir. Müstear ad, kişinin gerçek kimliğini saklamak amacıyla sonradan aldığı takma adlar içerisinde yer almaktadır. Müstear adlar sorumluluktan kaçmak, aynı yayın organında birden fazla yazı kaleme almak, geçinmek gayesiyle edebi değerinin altında eserler vermek, eleştirel yazılar yazmak, modaya uymak gibi nedenlerle kullanılmaktadır. Bir kişi birden çok müstear ad kullanabilmekte ve müstear adlar çoğunlukla o adın sahibinden izler taşımaktadır.
Çalışmada, Bizim Ahıska dergisinin sahibi ve genel yayın yönetmeni Yunus Zeyrek’in dergide kullandığı Nusret Kopuzlu müstear adı örnek olay olarak incelenmiştir. Bu müstear adın alınma nedenleri, müstear adın Zeyrek’ten taşıdığı izler ve bu müstear adla kaleme alınan yazılar incelenmiştir. Çalışmanın sonunda incelenen Nusret Kopuzlu müstear adından hareketle çıkarımlarda bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Ad bilimi, mahlas, müstear ad, yunus Zeyrek, Nusret Kopuzlu

Kaynakça

• AKPINAR, E. (2017). “Ahıska Sorunuyla Özdeşleşmiş Bir Dergi: Bizim Ahıska”. Bizim Ahıska(46), 3-5.
• BOYRAZ, Ş. (1998). “Lakaplar Konusunda Bazı Dikkatler ve Bir Yöre Örneği”. Türklük Bilimi Araştırmaları, 107-138.
• DOĞAN, İ. (2021). “Millî Bir Dava Nasıl İnşa Edilir?” (Ed. Minare Aliyeva Çınar). Yunus Zeyrek Armağanı (s. 61-72). Ankara: Astana Yayınları.
• ERGİN, M. (1997). Dede Korkut Kitabı I. Ankara: TDK.
• GÜNDOĞDU, Ş. K. (2021). Ahıska Türklüğüne Hasredilen Bir Ömür Yunus Zeyrek (1956-2019). (Ed. Minare Aliyeva Çınar). Yunus Zeyrek Armağanı (s. 13-43). Ankara: Astana Yayınları.
• İNCE, D. (2020). Edebiyat Dergisinde Doğu ve Batı Algısı. Van: Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi).
• KARABURGU, O. (2006). “Reşat Nuri Güntekin’in Bilinmeyen Remiz ve Müstear İsimleri”. Türk Dili, 525-535.
• KAYA, D. (2020). “Âşıklı Geleneğinde Sefil Mahlaslı Halk Şairleri”. Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Veli Araştırma Dergisi, 161-169.
• KOMİSYON. (2011). Güncel Türkçe Sözlük. Ankara: TDK.
• KOPUZLU, N. (2011). “Biz, Ermeniler ve Onlar”. Bizim Ahıska(3), 20-27.
• KOPUZLU, N. (2015). “Eski Bir Defteri Karıştırırken: Çıldırlı Âşık İrfanî’nin Koşmalar”. Bizim Ahıska, 40-49.
• OKAY, M. O. (2006). Müstear İsim. İslam Ansiklopedisi, 32, 130-131.
• ŞAHİN, D. (2019). İrfan Külyutmaz ya da Entelektüel Sorumluluk. Hilmi Yavuz Akademik Sempozyumu (s. 261-486). Mardin: Mardin Artuklu Üniversitesi.
• ŞAHİN, İ. (2021). Adbilim. Ankara: Pegem Akademi.
• TAN, N. (2019). “Yunus Zeyrek”. Türk Dili, CXVI(816), 102-103.
• TÜTENGİL, C. O. (2014). “Ziya Gökalp'ın Yazılarında Görülen Değişik İmzalar ve Takma- Adlar”. İstanbul Üniversitesi Sosyoloji Dergisi, 2(9), 164-168.
• YILDIRIM, T. (2006). Edebiyatımızda Müstear İsimler. İstanbul: Selis Kitaplar.
• ZENGİN, D. (2014). Türk Toplumunda Adlar ve Soyadları (Sosyo-Kültürel ve Bilimsel Bir Yaklaşım). Ankara: Kurmay.
• ZEYREK, Y. (2022, 04 30). http://www.ahiska.org.tr/. http://www.ahiska.org.tr/: http://www.ahiska.org.tr/ adresinden alınmıştır