Friedrich Barbarossa’s Sudden Death: An Evaluation of Its Effects on the Crusaders and the Turks

Yıl 2025, Sayı: 36, 127 - 147, 30.06.2025

Serhat Altınkaynak

Öz

Jerusalem was captured by Salah ad-Din al-Ayyubi in 1187. The fall of Jerusalem was met with a strong reaction from Europe. Emperor Frederick Barbarossa of German, who responded positively to the call for a Crusade, set out from Regensburg. He would conduct his campaign overland. He reached an agreement with the Byzantine Emperor in Edirne and crossed into Anatolia via the Dardanelles. He encountered no issues until reaching Alaşehir. From this point onwards, he began making contact with the Turks and continued his march while engaging in battles with them. He even plundered the capital of the Sultanate of Rum, Konya. After crossing the Taurus Mountains, he died while crossing the Silifke River (June 10, 1190). His sudden death caused a significant loss of morale among the German Crusader forces. Deprived of a strong leader, the German Crusaders, under the leadership of Barbarossa’s son, Duke Frederick VI of Swabia, arrived in Antioch in a state of disarray and with significantly reduced numbers. Later, they reached Acre and participated in the siege. However, with the death of Duke Frederick VI of Swabia, the influence of the German Crusaders nearly came to an end. After Barbarossa’s death, Salah ad-Din al-Ayyubi began gradually reducing the forces he had assembled to stop the German Crusader armies in northern Syria. The Kings of England and France, who arrived in the region by sea, were able to capture Acre. However, once the King of France departed from Acre, only the Crusaders under the leadership of King Richard of England remained in the region. They were also forced to leave without achieving any success regarding Jerusalem. Accordingly, Barbarossa’s sudden death indirectly contributed to the rise of the Seljuks in Anatolia and directly impacted the retention of Jerusalem by the Ayyubids.

Anahtar Kelimeler

Friedrich Barbarossa , The Seljuks , Jerusalem , The Crusaders , Salah ad-Din al-Ayyubi

FRIEDRICH BARBAROSSA’NIN ANİ ÖLÜMÜ: HAÇLILAR VE TÜRKLER ÜZERİNDEKİ ETKİLERİ HAKKINDA BİR DEĞERLENDİRME

Öz

Kudüs, 1187 yılında Selahaddin Eyyûbî tarafından ele geçirildi. Kudüs’ün düşüşü Avrupa’dan büyük bir tepkiyle karşılandı. Haçlı çağrısına olumlu karşılık veren Alman İmparatoru Friedrich Barbarossa, Regenburg’dan yola çıktı. O seferini karadan gerçekleştirecekti. Bizans İmparatoru ile Edirne’de anlaştı ve Çanakkale Boğazı’ndan Anadolu’ya geçti. Alaşehir’e kadar herhangi bir sorunla karşılaşmadı. Buradan itibaren Türklerle temas etmeye başladı ve devamında da onlarla mücadeleler hâlinde yürüyüşüne devam etti. Türkiye Selçuklu Devleti’nin başkenti Konya’yı dahi yağmaladı. Toros Dağlarını aştıktan sonra Silifke Nehri’ni geçerken öldü (10 Haziran 1190). Onun ani ölümü Alman Haçlı birlikleri üzerinde büyük bir motivasyon kaybına sebebiyet verdi. Güçlü bir liderden mahrum kalan Alman Haçlıları, Barbarossa’nın oğlu Swabia Dükü VI. Friedrich’in liderliğinde perişan bir şekilde ve sayıları azalmış olarak Antakya’ya varabildiler. Daha sonra onlar Akka’ya kadar gelerek kuşatmaya katıldılar. Ancak burada da Swabia Dükü VI. Friedrich’in ölümüyle Alman Haçlıları’nın etkisi de neredeyse sona erdi. Barbarossa’nın ölümü sonrası Selahaddin Eyyûbî kuzey Suriye’de Alman Haçlı birliklerini durdurmak için hazırladığı birliklerini yavaş yavaş azaltmaya başladı. Deniz yoluyla bölgeye gelen İngiltere ve Fransa Kralları ise Akka’yı ele geçirebildiler. Ancak Fransa Kralı da Akka’dan ayrılınca bölgede sadece İngiltere Kralı Richard liderliğindeki Haçlılar kaldı. Onlar da Kudüs hususunda bir başarı elde edemeden ayrılmak zorunda kaldılar. Barbarossa’nın ölümü meselesi kaynaklarda tafsilatlı olarak kaydedilmiştir. Burada öncelikle bu konu üzerine bir değerlendirme yapılacaktır. Barbarossa’nın ölümü Haçlılar üzerinde kayda değer bir etki yaratmış ve çağdaş kaynaklar da bu konuda ayrıntılı veri kaydetmişlerdir. Bu verilerin tamamı düşünüldüğünde Barbarossa’nın ölümünün ayrıntıları, Türkler ve Haçlılar üzerindeki etkileri değerlendirilecektir.

Anahtar Kelimeler

Friedrich Barbarossa , Selçuklular , Kudüs , Haçlılar , Selahaddin Eyyûbî

Kaynakça

• ABÛ’L-FARAC (BAR HEBRAEUS) (1999). Abû’l-Farac Tarihi (C. 2) (çev. Ömer Rıza Doğrul). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
• ALTAN, E. (2003). İkinci Haçlı Seferi (1147-1148). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
• ALTAN, E. (2018). “Haçlı Ordularının Anadolu’da Selçuklu Topraklarına Son Girişi: İmparator Friedrich Barbarossa’nın Haçlı Seferi (1189-1190)”. Tarih Dergisi, 68: 15-30.
• ALTINKAYNAK, S. (2023). Göller Yöresi’nin Tarihî Coğrafyası. Ankara: Berikan Yayınevi.
• ANSBERT (1928). Historia de Expeditione Friderici Imperatoris (herausgegeben von Anton Chroust). Quellen zur Geschichte des Kreuzzuges Kaiser Friedrichs I. MGH Scriptores, nova series, V, Berlin.
• ANSBERT (2010). The History of the Expedition of the Emperor Frederick (translated by G. A. Loud). The Crusade of Frederich Barbarossa. The History of the Expedition of the Emperor Frederick and Related Texts. Farnham: Ashgate Publishing.
• ARNOLD VON LÜBECK (1868). Chronica Slavorum. MGH Scriptores Rerum Germanicarum, Hannoverae. Başkumandan Simbat Vekayinâmesi (951-1334) (1946). (çev. Hrand D. Andreasyan). İstanbul.
• CARDİNİ, F. (2014). “Friedrich Barbarossa ve III. Haçlı Seferi”. Ortaçağ (Katedraller-Şövalyeler-Şehirler) (ed. Umberto Eco, çev. L. T. Basmacı). İstanbul: Alfa Yayınları, 54-58.
• DEMİRKENT, I. (1988). “Hıttîn Zaferi ve Kudüs’ün Müslümanlarca Fethinin Batı’daki Akisleri”. Belleten, 205: 1547-1555.
• DEMİRKENT, I. (1997). Haçlı Seferleri. İstanbul: Dünya Yayıncılık.
• EİCKHOFF, E. (1970). “Friedrich Barbarossa Anadolu’da. Sibilia Kalesi ve İmparatorun Ölümü”. VII. Türk Tarih Kongresi. 25-29 Eylül 1970. (çev. G. Oransay). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları, 269-280.
• EİCKHOFF, E. (1977). Friedrich Barbarossa Im Orient. Verlag Ernst Wasmuth Tübingen. Epistola de Morte Friderici Imperatoris (1928). (herausgegeben von Anton Chroust). Quellen zur Geschichte des Kreuzzuges Kaiser Friedrichs . MGH Scriptores, nova series. V, Berlin.
• EYİCE, S. (1998). “Friedrich Barbarossa’nın Üçüncü Haçlı Seferi ve Konya Savaşı ile Sibilia Kalesi”. Sanat Tarihi Araştırmaları Dergisi, 14: 2-15.
• FREED, J. B. (2016). Frederick Barbarossa The Prince and The Myth. New Haven and London.
• Grigos Senyoru Hetoum Vekayinâmesi (1946). (çev. Hrand D. Andreasyan). İstanbul.
• Historia Peregrinorum (1928). (herausgegeben von Anton Chroust). Quellen zur Geschichte des Kreuzzuges Kaiser Friedrichs I.MGH Scriptores, nova series, V, Berlin.
• IOANNES KİNNAMOS (2001). Historia (çev. Işın Demirkent). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları. Itinerarium Peregrinorum et Gesta Regis Ricardi (1997). (translated by Helen J. Nicholson). Chronicle of the Third Crusade. A Translation of The Itinerarium Peregrinorum et Gesta Regis Ricardi, Aldershot: Ashgate Publishing.
• İBN KESÎR (2000). el-Bidâye ve’n-Nihâye (C. 13) (çev. Mehmet Keskin). İstanbul: Çağrı Yayınları.
• İBN ŞEDDÂD (2002). en-Nevâdirü’s-Sultaniyye ve’l-Mehâsinü’l-Yûsufiyye (translated by D. S. Richards). The Rare and Excellent History of Saladin. Aldershot: Ashgate Publishing.
• İBNÜ’L-ESÎR (1987). el-Kâmil fi’t-Târih (C. 11) (çev. Abdülkerim Özaydın). İstanbul: Bahar Yayınları.
• İBNÜ’L-ESÎR (1987). el-Kâmil fi’t-Târih (C. 12) (çev. Ahmet Ağırakça, Abdülkerim Özaydın). İstanbul: Bahar Yayınları.
• KAYA, S. (2020). “Üçüncü Haçlı Seferi Sırasında Friedrich I. Barbarossa’nın Konya’yı İşgali ve Yağmalaması (17-23 Mayıs 1190)”. Ortaçağ Araştırmaları Dergisi, 3/1: 152-168.
• KESİK, M. (2003). Sultan I. Mesud Dönemi (1116-1155). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
• KURT, M. (2011). “Ovalık Kilikya’da M.Ö. I. Yüzyıl Roma Yönetim Olgus ve Tarkondimotos Krallığı”. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 31: 429-445.
• Letters of the Crusaders (1902). (ed. Dana Carleton Munro). Vol. I, No. 4, Philadelphia.
• Magni Presbiteri Chronicon (1861). (ed. W. Wattenbach) MGH Scriptorvm XVII (ed. Georgivs Heinricvs Pertz). Hannoverae.
• METİN, T. (2021). “Selçuklular ve Üçüncü Haçlı Seferi: II. Kılıç Arslan ve I. Friedrick Barbarossa Arasındaki Diplomatik İlişkiler”. Akademik Bakışla Haçlılar Prof. Dr. Işın Demirkent’in Vefatının 15. Yılı Ansına, İstanbul: Demirkent Eğitim ve Araştırma Vakfı, 333-348.
• MÜVERRİH VARDAN (1937). Türk Fütuhatı Tarihi (889-1269) (çev. H. D. Andreasyan). Tarih Semineri Dergisi, 1/2, İstanbul: Milli Mecmua Basımevi.
• NİKETAS KHONİATES (1995). Historia (çev. Fikret Işıltan). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
• Niketas Khoniates’in Historia’sı (1180-1195) (2006). (çev. Işın Demirkent). İstanbul: Dünya Kitapları.
• ODO OF DEUİL (1948). De Profectione Ludovici VII in Orientem (ed. and trans. Virginia Gingerick Berry). New York: Columbia University Press.
• RUNCİMAN, S. (2019). Haçlı Seferleri Tarihi (C. 2-3) (çev. Fikret Işıltan). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
• SPORSCHİLL, J. (1843). Geschichte der Kreuzüge. Leipzig.
• Süryanî Mihael Vekayinâmesi (1944). (çev. Hrand D. Andreasyan). Türk Tarih Kurumu yayımlanmamış tercüme eser.
• ŞEŞEN, R. (2000). Salâhaddin Eyyûbi ve Devri. İstanbul: İSAR.
• TURAN, O. (1947). “Selçuk Devri Vakfiyeleri I Şemseddin Altun-Aba Vakfiyesi ve Hayatı”. Belleten, 42: 197-236.
• TURAN, O. (1971). Selçuklular Zamanında Türkiye. İstanbul: Turan Neşriyat Yayınları.
• Willermus Tyrensis’in Haçlı Kroniği (1143-1163) (2009). (çev. Ergin Ayan). Ankara: Karadeniz Dergisi Yayınları.