Yükseköğretimdeki Gençlerin Gözünden Gençlerin Politika İle İlişkisi

Yıl 2021, Cilt: 9 Sayı: 24, 100 - 123, 31.08.2021

Halime Büşra Ekinci Sağlam

Öz

Gençlerin siyasal katılımına dair ilgisiz ve apolitik olduklarına yönünde literatürde bazı yaygın
ifadeler mevcuttur. Bu çalışmanın amacı bu ifadeler hakkında gençlerin konuyla ilgili kendi
görüşlerini, taleplerini ve önerilerini dile getirmelerini sağlamaktır. Bu amaçla nitel araştırma
deseni kullanılarak; 18-29 yaş arası, Ankara’da yükseköğretime devam eden, 20 katılımcı ile
derinlemesine görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Veriler, uzman görüşü alınarak oluşturulan yarı
yapılandırılmış görüşme formu ile toplanmıştır. Elde edilen veriler betimsel analiz yöntemi
kullanılarak incelenmiştir. Bu bağlamda veriler gençlerin siyasetle ilişkisi, gençlerin siyasal katılımı
önündeki kısıtlayıcı faktörler ve gençlerin siyasal katılımı arttırmaya yönelik önerileri olmak
üzere 3 başlık altında incelenmiştir. Katılımcılardan siyasetle ilişkilerini tanımlarken kendilerini
apolitik olarak nitelendirenler olsa da birçoğu, katılımın farklı yolları ve yorumları olduğunu ifade
etmiştir. Katılımcılar için gençlerin siyasal katılımı önündeki kısıtlayıcı faktörler şu şekildedir;
gençlerin gözünden siyasetin günümüzdeki imajı, toplumsal alanda oluşmuş kutuplaşma, siyaset
aracılığıyla değişim oluşturulabileceğine inanmama ve toplumun gençlere yönelik bakış açısı.
Katılımcılar, gençlerin siyasal katılımlarının arttırılması noktasında görüşlerini, taleplerini ve
önerilerini dile getirmişlerdir. Katılımcıların yöneticilerden talepleri şunlardır; ülke yönetiminde
gençlerle ilgili konularda gençlere söz hakkı verilmesi, şeffaf ve geri dönüş sağlayan bir sistem
oluşturulması, her kesimi kapsayan politikalar yapılması, gençlik oluşumlarına olanak sağlanması,
siyasetin günlük hayata etkisinin azaltılması, her koşulda evrensel değerlerin temel alınması,
çözüm odaklı yaklaşımlar benimsenmesi, siyasi sistemin günümüz şartlarına uyum sağlayabilmesi
ve eleştiriye ve gelişmeye açık olunması. Gençlere yönelik katılımcıların önerileri ise şunlardır;
gençlerin kendilerine alan yaratması, sosyal medya ve interneti araç olarak kullanması, kendilerini
geliştirmesi, STK’ları araç olarak kullanması, eleştirel yaklaşabilmesi, evrensel değerleri temel
alması ve isteklerini dile getirmesi.

Anahtar Kelimeler

Gençlik, Politiklik, Siyasal Katılım, Siyasal Davranış

Destekleyen Kurum

*Bu makale Ankara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi’nde yürütülen yüksek lisans tezi çalışmasının bir parçasıdır.

The Relationship Of Young People With Politics From The Perspective Of Tertiary Students

Öz

There are some claims in the literature that young people are generally indifferent to politics. The
aim of this study is to enable young people to express their opinions, requests, and suggestions about
such claims. For this purpose, using a qualitative research design; we conducted in-depth interviews
with 20 participants between the ages of 18-29 and attending higher education in Ankara. The data
is collected with a semi-structured interview form, which was formed by taking expert opinions.
The obtained data is analyzed using the descriptive analysis method. In this context, the data
was analyzed under three headings: the relationship of young people with politics, the restrictive
factors in front of young people’s political participation, and their suggestions to increase political
participation. Although there are some who describe themselves as apolitical when describing their
relations with politics, most of them stated that there are different ways and interpretations of
participation. The limiting factors for the political participation of young people for the participants
are as follows; the current image of politics from the eyes of the youth, the polarization in the social
sphere, the disbelief that change can be achieved through politics, and the society’s viewpoint towards
youth. The participants expressed their opinions, requests, and suggestions about increasing the
political participation of young people. Participants’ requests from authorities are as follows; giving
young people the right to have a say in matters related to the youth in the country’s administration,
establishing a transparent and return-oriented system, making policies covering all segments,
enabling youth formations, reducing the impact of politics on daily life, taking universal values as
a basis in all circumstances, adopting solution-oriented approaches, adapting to today’s conditions
and being open to criticism and development. The following are the suggestions of the participants
for the youth; that young people create space for themselves, use social media and the internet as a
tool, develop themselves, use NGOs as a tool, be able to approach matters critically based on universal
values and express their requests.

Anahtar Kelimeler

Youth, Politics, Political Participation, Political Behavior

Kaynakça

• Arslan, F. J. (2012). Siyasal katılım sürecinde kadınlar: İsveç ve Türkiye örneği. [Yayımlanmamış yüksek lisans tezi]. Karadeniz Teknik Üniversitesi.
• Aydoğan Ünal, B. (2016). Oy verme davranışı modelleri. ODÜ Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi (ODÜSOBİAD), 6(15), 95–119.
• Baş, H. (2017). Türkiye’de genç nüfus: Sorunlar ve politikalar. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(27), 255–288.
• Beren, F. (2013). Seçmen tercihine etki eden faktörler ve seçim güvenliği: Şanlıurfa ili örneği. Akademik İncelemeler Dergisi, 8(1), 191–214.
• Brooks, R. (2009). Young people and political participation: An analysis of European Union policies. Sociological Research Online, 14(1), 7–18.
• Burkan, M. R. (2009). Siyasi partilerde siyasal propaganda ve seçmen üzerindeki etkisi. [Yayımlanmamış yüksek lisans tezi]. Ufuk Üniversitesi.
• Cafoğlu, Z. ve Okçu, V. (2013). Gençlik sorunları: Siirt ili örneği. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 12(43), 82–116.
• Çam, A. (2018). Gençlik politik mi, apolitik mi? Siyasetin değişen doğası: Üniversite gençliğinin siyaset algısı ve siyasal katılımı. [Yayımlanmamış yüksek lisans tezi]. Adnan Menderes Üniversitesi.
• Çavuşoğlu, H. ve Pekkaya, M. (2016). Yerel seçimlerde genç seçmenlerin siyasal davranışlarına ilişkin bir inceleme: Bülent Ecevit Üniversitesi örneği. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 12(29), 17–40.
• Creswell, J. W. (2016). Araştırma deseni: Nitel, nicel ve karma yöntem yaklaşımları. (S. B. Demir, Ed.) (2. Baskı.). Ankara: Eğiten Kitap.
• Filiz, U. (2019). Seçmen davranışını etkileyen sosyo-psikolojik faktörler: Pamukkale Üniversitesi örneği. [Yayımlanmamış yüksek lisans tezi]. Pamukkale Üniversitesi.
• Gür, B. S. (2020). Sosyal bilimlerde akademik yazım formatı ve kuralları: APA stili. https://www.researchgate.net/publication/341578911_Sosyal_Bilimlerde_Akademik_Yazim_Formati_ve_Kurallari_APA_Stili adresinden erişildi.
• Kalender, A. (2005). Siyasal iletişim- Seçmenler ve ikna stratejileri (2. Basım.). Konya: Çizgi Kitapevi.
• Keçe, M. ve Dinç, E. (2015). Demokratik katılım ölçeğinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 35(1), 177–207.
• Kışlalı, A. T. (2003). Siyasal sistemler, siyasal çatışma ve uzlaşma. Ankara: İmge Kitapevi.
• Lüküslü, D. (2009a). Gençlerin siyaset algıları ve deneyimleri: Yeni bir siyaset ve örgütlenme modeli üzerine düşünmek. C. Boyraz (Ed.), Gençler Tartışıyor: Siyasete Katılım, Sorunlar ve Çözüm Önerileri içinde (ss. 166–187). İstanbul: TÜSES Yayınları.
• Lüküslü, D. (2009b). Türkiye’de “gençlik miti” - 1980 sonrası Türkiye gençliği (5. basım.). İstanbul: İletişim Yayıncılık.
• Lüküslü, D. (2011). Bilişim teknolojileriyle örgütlenen gençlik hareketleri ve yeni bir siyaset arayışı. E. (Der) Telli Aydemir (Ed.), Katılımın “e-hali”: Gençlerin Sanal Alemi içinde (ss. 48–67). İstanbul: Alternatif Bilişim.
• Neyzi, L. (2011). Türkiye’de kamusal söylemde gençlik kurgusunun değişimi. E. Telli Aydemir (Ed.), Katılımın “e-hali”: Gençlerin Sanal Alemi içinde (ss. 25–47). İstanbul: Alternatif Bilişim.
• Pandian, S. (2014). University students and voting behavior in general elections: Perceptions on Malaysian political parties leadership. Asian Social Science, 10(18), 225–231.
• Patton, M. Q. (2002). Qualitative research and evaluation methods (3rd bs.). Thousand Oaks: SAGE.
• SEKAM. (2016). Türkiye gençlik raporu- Gençliğin özellikleri, sorunları, kimlikleri ve beklentileri. (C. Vatandaş, Ed.). İstanbul: SEKAM Yayınları.
• Selçuk, A. (2019). Yerel seçimlerde seçmen davranışını etkileyen faktörler: Güneydoğu anadolu bölgesi örneği. [Yayımlanmamış yüksek lisans tezi]. Selçuk Üniversitesi.
• Sitembölükbaşı, Ş. (2005). Seçimlerde yaşanan oy değişkenlikleri. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (13), 195‐220.
• Stockemer, D. (2012). Students’ political engagement: A comprehensive study of University of Ottawa undergraduate students. Journal of Youth Studies, 15(8), 1028–1047.
• Sütlaş, M. (2007). Gençlerin sağlık hakkı, sağlıklı yaşama hakkı ve sağlık hizmetlerinden yararlandıkları sıradaki hakları. Üniversite Gençliği ve Sosyal Haklar Raporu içinde (ss. 81–111).
• Temizel, M. (2012). Türkiye’de seçmen davranışlarında sosyo- psikolojik, kültürel ve dinsel faktörlerin rolü: Kuramsal ve ampirik bir çalışma. [Yayımlanmamış doktora tezi]. Selçuk Üniversitesi.
• Toplum Gönüllüleri Vakfı. (2017). Gençlik çalışmasının toplumsal katılıma etkisi araştırması. İstanbul. UNDP. (2008). İnsani Gelişme Raporu “Türkiye’de Gençlik”. Ankara.
• United Nations. (2013). Youth participation. https://www.un.org/esa/socdev/documents/youth/fact-sheets/youth-participation.pdf adresinden erişildi.
• Uyan Semerci, P. (2009). Gençlerle beraber siyasal alanın sınırlarını düşünmek: Günlük yaşam, aileler ve ‘özgürce’ karar almak. C. Boyraz (Ed.), Gençler Tartışıyor: Siyasete Katılım, Sorunlar ve Çözüm Önerileri içinde (ss. 145–165). İstanbul: TÜSES Yayınları.