Amaç: Gelişimsel kalça displazisi GKD ve idyopatik talipes ekinovarus PEV en sık görülen çocukluk çağı ortopedik deformitelerindendir. Bu çalışmanın temel amacı ülkemizde PEV deformitesi nedeniyle tedavi edilen pediatrik hasta grubunda GKD sıklığını ve PEV deformitesinin GKD sıklığı açısından bir risk faktörü olup olmadığını araştırmaktır.Gereç ve Yöntem: Konjenital idiopatik pes ekinovarus tanısı ile Ponseti metodu uygulanarak tedavi edilmiş 113 çocuk Grup 1 ve ulusal rutin GKD tarama programı kapsamında kalça ultrasonografisi uygulanmış fakat PEV deformitesi olmayan 129 sağlıklı çocuk Grup 2 çalışmaya dahil edildi. Çocukların ultrasonografi esnasında ortalama yaşı Grup 1’de 3.8 hafta ve Grup 2’de 4.6 hafta olarak saptandı. Grup 1’de 65 kız ve 48 erkek, Grup 2’de 69 kız ve 60 erkek vardı. Her iki grupta Graf sınıflamasına göre GKD sıklığı mukayeseli olarak değerlendirildi.Bulgular: Ultrasonografi uygulanan toplam 484 kalçanın 20 tanesinde %4.1 GKD görüldü. Grup 1’de 10 çocuk %8.8 ve Grup 2’de 6 çocuğa %4.6 GKD tanısı kondu. Grup 1’deki 13 kalçanın 4 tanesi Tip 2A, 1 tanesi Tip 2B, 4 tanesi Tip 3 ve 4 tanesi Tip 4 olarak sınıflandırıldı. Grup 2’de ise 6 kalçada Tip 2A ve 1 kalçada Tip 3 displazi saptandı. Graf sınıflamasına göre GKD teşhisi konmuş kalçalar içinde Tip 3 veya Tip 4 displazi oranı ve aynı zamanda bilateral GKD oranı PEV grubunda anlamlı olarak daha yüksekti.Sonuç: Gruplar arasında displazik kalça sıklığı bakımından anlamlı farklılık gözlemlenmemiş olmasına rağmen, GKD teşhisi konmuş kalçalar içinde Tip 3 veya Tip 4 displazi oranı ve aynı zamanda bilateral GKD oranı PEV grubunda anlamlı olarak daha yüksekti
Objective: Developmental dysplasia of the hip DDH and congenital idiopathic talipes equinovarus PEV are among the most common orthopedic deformities of childhood. The main purpose of this study was to evaluate the prevelance of DDH in a group of pediatric patients treated for PEV deformity and assess the PEV deformity as a potential risk factor for DDH. Materials and Methods: One-hundred and thirteen children treated for PEV deformity using Ponseti method Group 1 and 129 healthy children underwent national ultrasonographic screening program for DDH Group 2 were included in the study. The mean age of the children was 3.8 weeks in Group 1 and 4.6 weeks in Group 2. Group 1 consisted of 65 girls and 48 boys whereas Group 2 consisted of 69 girls and 60 boys. The prevelance of DDH was assessed according to Graf’s method in both groups. Results: Twenty of the 484 hips were diagnosed as dysplastic 4.1% . Ten children in Group 1 8.8% and 6 children in Group 2 4.6% had DDH. According to Graf’s classification, 5 hips were type 2A, 4 hips were type 3, and 4 hips were type 4 in Group 1. In Group 2, 6 hips were type 2A and 1 hip was type 3. Conclusion: Although we did not observe significant difference in the prevelance of DDH between the groups, the ratio of Graf type 3 or 4 dysplastic hips as well as bilateral cases was significantly more common in children with PEV deformity
Developmental dysplasia of the hip talipes equinovarus prevelance
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Original Article |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Haziran 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 27 Sayı: 2 |
Genel Tıp Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.