Abstract
Background/Aims: This study aims to describe injuries resulting from occupational accidents treated at a university hospital in Şanlıurfa, Turkey. The study provides information on age, gender, date of occupational accident, occupational accident sector, type of occupational accident, location of the wound, presence of brain/visceral lesion, type of wound, and discharge status.
Methods: In the study, hospital records for the 10-year period between 2014-2023 were retrospectively examined to determine occupational accident cases. Patient data were obtained from the hospital information management system. Occupational accident sectors were classified and injury locations were categorized.
Results: A total of 127 occupational accident cases were identified, with 92.9% being male and 7.1% female. The mean age was 35.3 ±11.03 years. The construction sector (32.3%) was found to have the highest case rate. The most common injury types were cuts/crushing/cutting/penetration wounds (36.2%), fractures (27.8%), and blunt traumatic injuries (26.0%). Upper extremity trauma was the most frequent injury location (40.94%), followed by head trauma (14.96%) and lower extremity trauma (10.24%). Brain/internal organ lesions were present in 7 cases.
Conclusion: Our study emphasizes the importance of understanding injury patterns to improve workplace safety. In our study it is thought that work safety measures should be changed especially in the construction sector and protective measures for upper extremity injuries should be increased. Considering the regional and provincial differences in occupational accidents in our country, there is a need for multi-centered and larger dataset studies that include detailed statistical data on occupational accidents, sectors, and types of injuries.
Amaçlar: Bu çalışmanın amacı, Türkiye, Şanlıurfa'daki bir üniversite hastanesinde tedavi edilen iş kazaları sonucu oluşan yaralanmaları tanımlamaktır. Çalışmada yaş, cinsiyet, iş kazası tarihi, iş kazası sektörü, iş kazası türü, yaranın yeri, beyin/iç organ lezyonu varlığı, yara türü ve taburcu durumu hakkında bilgi verilmektedir.
Yöntemler: Çalışmada, 2014-2023 yılları arasındaki 10 yıllık döneme ait hastane kayıtları, iş kazası vakalarını belirlemek için retrospektif olarak incelendi. Hasta verileri hastane bilgi yönetim sisteminden elde edildi. İş kazası sektörleri sınıflandırıldı ve yaralanma yerleri kategorize edildi.
Bulgular: Toplam 127 iş kazası vakası tespit edildi, bunların %92,9'u erkek ve %7,1'i kadındı. Ortalama yaş 35,3 ± 11,03 yıldı. İnşaat sektörünün (%32,3) en yüksek vaka oranına sahip olduğu bulundu. En sık görülen yaralanma tipleri kesikler/ezilme/kesme/delme yaraları (%36,2), kırıklar (%27,8) ve künt travmatik yaralanmalar (%26,0) olmuştur. Üst ekstremite travması en sık görülen yaralanma yeriydi (%40,94), bunu kafa travması (%14,96) ve alt ekstremite travması (%10,24) takip etmiştir. 7 olguda beyin/iç organ lezyonları mevcuttu.
Sonuç: Çalışmamız işyeri güvenliğini iyileştirmek için yaralanma modellerini anlamanın önemini vurgulamaktadır. Çalışmamızda özellikle inşaat sektöründe iş güvenliği önlemlerinin değiştirilmesi ve üst ekstremite yaralanmalarına yönelik koruyucu önlemlerin artırılması gerektiği düşünülmektedir. Ülkemizde iş kazalarındaki bölgesel ve il bazındaki farklılıklar göz önüne alındığında, iş kazaları, sektörler ve yaralanma türleri hakkında ayrıntılı istatistiksel veriler içeren çok merkezli ve daha büyük veri kümesi çalışmalarına ihtiyaç vardır.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | İş ve Meslek Hastalıkları, Adli Tıp |
Bölüm | Original Article |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Nisan 2025 |
Gönderilme Tarihi | 21 Kasım 2024 |
Kabul Tarihi | 13 Ocak 2025 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 35 Sayı: 2 |
Genel Tıp Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.