Bu çalışmada önce Hz. Peygamber zamanından hicri sekizinci asra kadar Kur’an ilimlerinin gelişim süreci ve bu alanda yapılmış çalışmalar üzerinde durularak, içerikleriyle ilgili tespit ve değerlendirmelerde bulunulacaktır. Bu değerlendirmelerin birçoğu eserler üzerinde yaptığımız inceleme ve tepitlere dayanmaktadır. Daha sonra, Kur’an ilimleri alanında Bedreddin ez- Zerkeşi (794/1391)’nin “el-Burhan fî Ulûmi’l- Kur’an”ı sonrasında ortaya konan çalışmalardan, Celâleddin el-Bulkinî (824/1421)’nin “Mevâkıu’l-Ulûm min Mevâkıı’n-Nucûm”, Muhyiddin el-Kafiyeci (879/1474)’nin “Kitabu’t-Teysîr fî İlmi’t-Tefsir”i ile, Suyûtî (911/1506)’nin “el-İtkân fî Ulûmi’l- Kur’an” adlı eserlerin telif serüvenlerindeki tartışmalara değinilerek, el-Burhan’ın yazılış amacı ve bu amaç doğrultusunda ortaya konan eserin yöntembilimsel özgünlüğü vurgulanacaktır.
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Ocak 2016 |
Kabul Tarihi | 1 Ocak 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Cilt: 5 Sayı: 9 |