The Role of ‘Ăisha in the Transmission and Critique of Hadīth

Yıl 2022, Cilt: 11 Sayı: 22, 370 - 389, 17.07.2022

Alam Khan

Öz

This article deals with the role of ‘Ăisha in the science of hadīth. She was the younger wife of the Prophet and accompanied him for a long time. She has been distinguished with the sharp memory among Prophet’s companions, that preserved every tiny detail of his life and got a prominent position among the muksirūn al-hadīth. She played a pivotal role in the transmission of hadīth, hence, she was the primary source of referring to the Prophet’s companions and their successors. It is concluded from a thorough review of her narrations that her hadīths were contained those pieces of information which rarely found in the narrations of other transmitters. She was not a transmitter solely, but she was also a great mufassira, muhaddītha, and faqīha of her time. The companions were visiting her for the investigation and attestation of a hadīth, the exegesis of a Quranic verse, and the explanation of an Islamic provision. Moreover, she criticised with a scientific method, the narrations of fellow Prophet’s companions that they attributed to the Prophet. A detailed study of her critique showed that whenever she was informed by a narration and asked for attestation she was presenting it to the Holy Qurān, the authentic hadīth, the proven history, and qiyās al-‘Aqlī. If there was any conflict among the transmitted hadīth with these sources, she was showing her concern about it and questioning the understanding or the memory of the narrator, which are discussed with explanatory examples in this study.

Anahtar Kelimeler

Hadīth, ‘Ăisha, Transmission, Methodolgy, Comparison

Âişe’nin Hadîs Rivâyeti ve Tenkîtindeki Rolü

Öz

Bu makale, Hazreti Âişe’nin hadîs ilmindeki rolünü ele almaktadır. Hazreti Âişe, Hazreti Peygamber’in eşlerinden en genç olanıdır ve uzun süre boyunca ona eşlik etmiştir. Hz. Peygamber’in hayatının her ince ayrıntısını koruyabilen keskin hafızasıyla sahabe içinde öne çıkmış ve müksirûn arasında önemli ve seçkin bir konuma sahip olmuştur. O, sahabe ve tabiîn için her zaman birinci dereceden önemli bir kaynak olması nedeniyle hadîs rivâyetinde merkezî bir rol oynamıştır. Onun rivâyetleri üzerinde yapılan titiz incelemeler, onun aktardığı hadîslerin diğer râvîlerin rivâyetlerinde nadiren bulunan bilgileri içerdiği sonucunu göstermektedir. O sadece bir râvî değil, aynı zamanda döneminin büyük bir müfessiri, muhaddisi ve fakîhiydi. Sahabe, bir hadîsi araştırmak ve tasdik etmek, bir âyetin tefsîrini ve İslâmî bir hükmün izahını öğrenmek için onu ziyaret ediyorlardı. Dahası, Hazreti Âişe, sahabenin Hazreti Peygamber’e isnad ettikleri rivâyetleri de ilmî bir yöntemle eleştirmiştir. Eleştirileri hakkında yapılan ayrıntılı incelemeler, ona bir rivâyet ulaştığında veya bir hadisin sıhhati sorulduğunda, onu Kur’ân-ı Kerîm’e, sahih hadislere, tarihi gerçeklere ve aklî kıyasa arz ettiğini göstermektedir. Nakledilen hadîsler, bu kıstaslardan birine ters düştüğünde o, bu konudaki endişesini göstermekte ve bu çalışmada açıklayıcı örneklerle tartışıldığı gibi, râvînin anlayışını veya hafızasını sorgulamaktaydı.

Anahtar Kelimeler

Hadîs, Âişe, Rivâyet, Yöntem, Karşılaştırma, Tenkît

Kaynakça

• Abū Alī al-Jubā‘ī. Taqīd al-Muhmal wa Tamīzu’l-Mushkil. Critical ed. Muhammad Abū’l-Fadhl. al-Mamlaka al-Maghribia, 1418/1997.
• Abū Dāwūd. Sunan. Critical ed. Muhamma Mahi’ud-Dīn ‘Abdul-Hamid. 4 Volume. Beirut: al-Maktabatu’l-Asria, n.d.
• Ahmad b. Hanbal. Musnad. Critical ed. Ahmad Muhammad Shākir. 8 Volume. al-Qāhira: Dāru’l-Hadīth, 1416/1995.
• Khan, Alam, Kuzudişli, Ali . "The Critique of Abul A'la Mawdudi on the Hadīth Deniers in the Indian Subcontinent". Amasya İlahiyat Dergisi 1/ 14 (June 2020): 81-98. https://doi.org/10.18498/amailad.684171
• al-Bukhārī. al-Jāmiu’s-Sahih. Critical ed. Muhammad Zuhair b. Nāsir. 9 Volume. Beirut: Dār Tawqu’n-Najāt, 1422/2001.
• al-Ghazālī. ‘Ilal wa Adwia. Misr: Dāru’n-Nahdha, n.d.
• al-Shāfi‘ī. al-Risāla. Critical ed. Ahmad Muhammad Shākir. Beirut: Dāru’l-Kutub al-‘Ilmia, n.d.
• Amar Fattāne. “Hadīth Textual Criticism among the Prophet’s Companions: the Example of ‘Ăisha”. at-Tajdīd 17/33 (June 2014): 83-118. https://journals.iium.edu.my/attajdid/index.php/tajdid/article/view/11
• an-Nadwī. Sīratu ‘Ăisha Ummi’l-Muminin. Critical ed. Muhammad Rahmatullāh Hāfiz an-Nadwī. Dimashq: Dāru’l-Qalam, 1424/2003.
• an-Nisā‘ī. as-Sunan as-Sughrā. Critical ed. Abdul-Fattāh Abū Ghudah. 9 Volume. Halb: Maktabu’l-Matbua‘āt al-Islāmia, 2 Edition, 1406/1986).
• an-Nisāburī. al-Mustadrak ‘ala al-Sahihain. Critical ed. Mustafa Abdul-Qādar. 4 Volume. Beirut: Dāru’l-Kutub al-‘Ilmia, 1411/1990.
• at-Tirmizī. Sunan. Critical ed. Ibrāhim ‘Atwah. 8 Volum. Misar: Sharika Maktaba wa Matba Mustafa al-Bābī, 1395/1975.
• az-Zahabī. Siyar ‘Ălām an-Nubalā. Critical ed. Shuaib al-Arnaūt. 25 Volume. Beirut: Muasistu’r-Risala, 3 Edition, 1405/1985.
• az-Zarkashī. al-Bahru’l-Muhīt fi ‘Usūl al-Fiqha. Critical ed. ‘Abdul-Qādar ‘Abdullāh. 8 Volume. al-Kwait: Wazāratu’l-Awqāf wa’l-Shaūn al-Islāmia, 1413/1992. https://doi.org/10.18498/amailad.684171
• Ibn. Hibbān. al-Thiqāt. Critical ed. Muhammad Abdul-Muaīd. 9 Volume. India: Dāiratu’l-Ma‘ārif al-‘Uthmānia, 1393/1973.
• Ibn. ‘Abdul-Bar. al-Istiāb fī Marifati’l-Ashāb. Critical ed. Alī Muhammad al-Bajāwī. 4 Volume. Beirut: Dāru’l-Jabal, 1412/1992.
• Ibn. as-Salāh. Marifat ‘Ănwā‘ai’l-Ulum al-Hadīth. Critical ed. Nuru’d-Din Attr. Beirut: Dāru’l-Fikr, 1406/1986.
• Ibn. Sa‘ad. al-Tabaqātu’l-Kubra. Critical ed. Muhammad Abdul-Qādar. 8 Volume. Beirut: Dāru’l-Kutub al-‘Ilmia, 1410/1990.
• Ibn. Abī Khuthima. at-Tārikh al-Kabīr. Critical ed. Salāh b. Fathī Hilāl. 4 Volume. al-Qāhira: al-Fārūq al-Hadīthia li’tabā‘ati wa’n-Nashr, 1427/2006.
• Ibn. Kathīr. at-Takmīl fi’l Jarhi wa’t-Tadīl wa Marifatu’s-Thiqāt wa’d-Dhuafā wa’l-Majāhil. Critical ed. Shādī b. Muhammad. 4 Volume. al-Yemen: Markazu’l-Buhuth wa’d-Dirāsāt al-Islāmia, 1423/ 2011.
• Goldziher, Ignaz. Muslim Studies. Critical ed. S. M. Stern. 2 Volume. London: George Allen & Unwin LTD, 1391/1971.
• Mālik b. ‘Ănas. Muwatt. Critical ed. Muhammad Mustafa al-‘Ăzamī. 8 Volume. al-‘Imārāt: Muasisatu’z-Zāyed b. Sulimān, 1425/2004.
• Muslim b. Hajjāj. Sahih Muslim. Critical ed. Muhammad Fu‘ād Abdul-Baqī. 5 Volume. Beirut: Dār ‘Ihya’ut-Turath al-Arabī, n.d.
• Khan, Syed Ahmad. Maqālāt. Lahore: Majlis Taraqī ‘Adab, 1404/1984.