Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Ahiretin Varlığına Delil Olan Dünyada Yeniden Diriltilme Örnekleri

Yıl 2023, Cilt: 12 Sayı: 24, 479 - 509, 15.07.2023

Öz

Allah, insanları dünyada ebedî kalmak üzere yaratmamıştır. Onların kazanmaları gereken ebedî bir âhiret hayatı bulunmaktadır. Allah ve peygamberine imandan sonra yeniden dirilme ve âhirete iman, iman esaslarının en önemlisidir. Hz. Âdem’den bu yana insanlığın çoğunluğu âhiret ve yeniden dirilmeye inanmışlardır. Eski çağlardaki medeniyetlerde; eski Yunan, eski Mısır, eski Hint, eski Türk inancında, Mecûsîlikte, Yahûdilik ve Hıristiyanlıkta da yeniden dirilme ve âhiret inancı bulunmaktaydı. İlâhî din özelliği taşımayan paganist eski Yunan mitolojisinde dahi yeniden dirilme efsanelerine rastlanılmaktadır. Arapların dînî inançlarının temeli Hz. İbrâhîm ve Hz. İsmâil’în Haniflik inancına dayanmakla beraber Câhiliyye dönemi müşrikleri genelde âhirete inanmıyorlar, hayatı sırf dünya hayatı olarak tasavvur ediyorlardı. Bu sebeple, müşriklerin yeniden dirilmeyi ve âhireti inkârlarını bertaraf etmek üzere Kur’an’da yeniden diriltilme ve âhiretten bahseden çok sayıda âyet bulunmaktadır. Kur’an’da, dünyada yeniden diriltilen bazı insanlar ve hayvanlardan da bahsedilmektedir. Hz. İbrâhîm kıssasında, Nemrud’un ilâhlığına delil olarak ileri sürdüğü, hakîkatte Allah’tan başka hiçbir kimsenin sahip olmadığı yeniden diriltme iddiası eleştirilmiştir. Hz. İbrâhîm’e dört farklı kuşu, Allah’ın nasıl dirilttiği yakînen gösterilmiştir. Kur’an’da yer alan diğer yeniden diriltilme örnekleri de; Hz. Mûsâ’nın ümmetinden yetmiş kişinin Tûr’da diriltilmesi, Bakara Mûcizesi, Hz. Süleymân’ın tahtındaki ceset ve yeniden hayat verilmesi, Hz. Eyyûb’a âilesinin geri verilmesi, Hz. Üzeyir’in yüz sene ölü bırakılıp, sonra yeniden diriltilmesidir. Bunlardan en meşhuru, değişik inanç grupları tarafından bilinen “Ashâb-ı Kehf” veya “Yedi Uyurlar” kıssasıdır. Kur’an’da, Hz. Îsâ’nın da mûcize olarak, ölüleri dirilttiğinden bahsedilmektedir.

Kaynakça

  • Adam, Baki. “Üzeyir”. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. 42/401-402. 46 Cilt. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 1989. Aristoteles. Aristotle-The Physics. trans. Philip H. Wicksteed - Francis M. Cornford. 2 Cilt. London: William Heinemann Ltd., 1929-1934.
  • Beydâvî, Nâsıruddin Abdullah b. Ömer. Envâru’t-tenzîl ve esrâru’t-te’vîl. thk. Muhammed Abdurrahman Maraşli. 5 Cilt. Beyrut: İhyâu’t-Türâsi’l-Arabî, 1998.
  • Buhârî, Muhammed b. İsmail. Sahîḥu’l-Buḫârî (el-Câmi‘u’s-Saḥîh). 8 Cilt. İstanbul: el-Mektebetü’l-İslâmiyye, ts. İstanbul: Dâru’t-Tıbâati’l-Âmire, 1315/1897 tarihli baskısından ofset.
  • Cevdet Paşa, Ahmet. Ḳıṣâṣ-ı enbiyâ ve tevâriḫ-i ḫulefâ. haz. Mahir İz. 6 Cilt. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları, 2. Basım, 1985.
  • Çağlayan, Harun. “Ruh İnancı Üzerine Teolojik Bir Değerlendirme”. Marife 20/2 (2020), 369-388. https://doi.org/10.33420/marife.800963
  • Ersöz, İsmet. “Ashâb-ı Kehf”. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. 3/465-467. 46 Cilt. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 1989.
  • Goetz, Philip W. (ed.). “Eshab-ı Kehf”. Ana Britannica. 8/290-291. 22 Cilt. İstanbul: Ana Yayıncılık, 1990.
  • Gölcük, Şerafeddin - Toprak, Süleyman. Kelam. Konya: Tekin Kitabevi, 9. Basım, 2016.
  • Guidi, Ignazio. “Seven Sleepers”. Encyclopaedia of Religion and Ethics. ed. James Hastings vd. 11/428-430. 13 Cilt. New York: Charles Scribner’s Sons, 1908-1914.
  • Huber, Michael. Die Wanderlegende van den Siebenschläfern. Leipzig: Otto Harrassowitz, 1910.
  • İbn Kesîr, İsmâîl b. Ömer. Tefsîru’l-Ḳur’âni’l-‘aẓîm (Tefsîru İbn-i Kesîr). thk. Sami b. Muhammed Seleme. 8 Cilt. Riyad: Dâru Taybe li’n-Neşr ve’t-Tevzî, 2. Basım, 1999.
  • İbn Kuteybe, Abdullah b. Müslim. el-Me‘ârif. thk. Servet Ukkâşe. Kahire: Dâru’l-Me‘ârif, 4. Basım, 1981.
  • Kılıçarslan, Mehmet. Molla Fenârî’nin Usûlü Üzere Meryem Sûresi Tefsiri. İstanbul-Trabzon: Kalem Yayınları, 2020.
  • Koch, John (Johann August Hermann). Die Siebenschläferlegende ihr Ursprung und ihre Verbreitung: Eine Mythologischliteraturgeschichtliche Studie. Leipzig: Verlag von Carl Reissner, 1883.
  • Köksal, Mustafa Asım. Peygamberler Tarihi. 2 Cilt. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 3. Basım, 1993.
  • Mâtürîdî, Ebû Mansûr. Te’vîlâtü’l-Ḳur’ân. thk. Ahmet Vanlıoğlu - Murat Sülün v.dğr. 18 Cilt. İstanbul: Dâru’l-Mîzân, 2005-2007.
  • Namlı, Abdullah. Kur’an’a Göre İnkâr. İstanbul-Trabzon: Kalem Yayınları, 2021.
  • Nesefî, Ebü’l-Berekât Abdullah b. Ahmed. Medâriku’t-tenzîl ve ḥaḳâiḳu’t-te’vîl (Tefsîru’n-Nesefî). 4 Cilt. İstanbul: Kahraman Yayınları, 1984.
  • Râzî, Fahreddin. Mefâtîḥu’l-ġayb. 32 Cilt. Beyrut: Dâru’l-Fikr, 1981.
  • Sâbûnî, Muhammed Ali. Ṣafvetü’t-tefâsîr. 3 Cilt. İstanbul: Dâru’l-Ensâr li’n-Neşr, 1987.
  • Sa‘lebî, Ahmed b. Muhammed en-Nîsâbûrî. Ḳaṣaṣu’l-enbiyâ, ‘Arâisü’l-mecâlis. Mısır: Mektebetü Mustafa el-Bâbî el-Halebî, 4. Basım, 1954.
  • Taberî, Muhammed b. Cerîr. Câmi‘u’l-beyân an te’vîli âyi’l-Ḳur’an. thk. Abdullah b. Abdülmuhsin et-Türkî. 26 Cilt. Kahire: Hicr li’t-Tıbâati ve’n-Neşr, 2001.
  • Yazır, Muhammed Hamdi. Hak Dini Kur’an Dili. 10 Cilt. İstanbul: Eser Neşriyat, 3. Basım, 1979.
  • Zemahşerî, Ebü’l-Kâsım Mahmud b. Ömer (Cârullah). el-Keşşâf ḥaḳâiḳu ġavâmiḍi’t-tenzîl ve ‘uyûni’l-eḳâvîl fî vücûhi’t-te’vîl. thk. Âdil Ahmed Abdulmevcûd-Ali Muhammed Muavvad. 6 Cilt. Riyad: Mektebetü’l-Abîkân, 1988.

Examples of Resurrection in the World, Evidence for the Existence of the Hereafter

Yıl 2023, Cilt: 12 Sayı: 24, 479 - 509, 15.07.2023

Öz

Allah did not create humans to stay on earth forever. They have an eternal hereafter life to earn. After the belief in Allah and His Prophet, resurrection and belief in the hereafter are the most important principles of belief. Since Adam, the majority of humanity has believed in the hereafter and resurrection. There was belief in resurrection and afterlife in ancient civilizations; in ancient Greek, ancient Egyptian, ancient Indian, ancient Turkish beliefs, Magus, Judaism and Christianity. Even in paganist ancient Greek mythology, which does not have the characteristics of a divine religion, resurrection legends are encountered. The basis of the religious beliefs of Arabs is based on the Hanifism of Abraham and Ismail, although the polytheists of the Jahiliyya period generally did not believe in the afterlife and only perceived life as a worldly existence. For this reason, there are many verses in the Qur’an that talk about resurrection and the hereafter in order to eliminate the polytheist’s denial of resurrection and the hereafter. In addition, the resurrected beings in the world are also mentioned in the Qur’an. In the story of Abraham, the claim of resurrection, which Nimrod put forward as evidence of his divinity, and which, in fact, is not owned by anyone other than Allah, has been criticized. Because no human has the ability to create and resurrect. Abraham was shown closely how four different birds were resurrected by Allah. Abraham was a person who believed in the hereafter and the resurrection. At his request, Allah brought four birds back to life so that his heart would be assured and they would be a proof for the people who will live in the future. Some other examples of resurrection in the Quran include the revival of seventy people from the nation of Hz. Musa at Mount Tur, the Miracle of al-Baqarah, the corpse on the throne of Solomon and its revival, the restoration of Ayyub’s (Job) family to him, and the revival of Uzayr after being dead for a hundred years. The most famous of these is the story of “Companions of Kahf” or “Seven Sleepers” known by different belief groups. In the Qur’an, it is mentioned that Jesus, as a miracle, resurrected the dead.

Kaynakça

  • Adam, Baki. “Üzeyir”. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. 42/401-402. 46 Cilt. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 1989. Aristoteles. Aristotle-The Physics. trans. Philip H. Wicksteed - Francis M. Cornford. 2 Cilt. London: William Heinemann Ltd., 1929-1934.
  • Beydâvî, Nâsıruddin Abdullah b. Ömer. Envâru’t-tenzîl ve esrâru’t-te’vîl. thk. Muhammed Abdurrahman Maraşli. 5 Cilt. Beyrut: İhyâu’t-Türâsi’l-Arabî, 1998.
  • Buhârî, Muhammed b. İsmail. Sahîḥu’l-Buḫârî (el-Câmi‘u’s-Saḥîh). 8 Cilt. İstanbul: el-Mektebetü’l-İslâmiyye, ts. İstanbul: Dâru’t-Tıbâati’l-Âmire, 1315/1897 tarihli baskısından ofset.
  • Cevdet Paşa, Ahmet. Ḳıṣâṣ-ı enbiyâ ve tevâriḫ-i ḫulefâ. haz. Mahir İz. 6 Cilt. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları, 2. Basım, 1985.
  • Çağlayan, Harun. “Ruh İnancı Üzerine Teolojik Bir Değerlendirme”. Marife 20/2 (2020), 369-388. https://doi.org/10.33420/marife.800963
  • Ersöz, İsmet. “Ashâb-ı Kehf”. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. 3/465-467. 46 Cilt. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 1989.
  • Goetz, Philip W. (ed.). “Eshab-ı Kehf”. Ana Britannica. 8/290-291. 22 Cilt. İstanbul: Ana Yayıncılık, 1990.
  • Gölcük, Şerafeddin - Toprak, Süleyman. Kelam. Konya: Tekin Kitabevi, 9. Basım, 2016.
  • Guidi, Ignazio. “Seven Sleepers”. Encyclopaedia of Religion and Ethics. ed. James Hastings vd. 11/428-430. 13 Cilt. New York: Charles Scribner’s Sons, 1908-1914.
  • Huber, Michael. Die Wanderlegende van den Siebenschläfern. Leipzig: Otto Harrassowitz, 1910.
  • İbn Kesîr, İsmâîl b. Ömer. Tefsîru’l-Ḳur’âni’l-‘aẓîm (Tefsîru İbn-i Kesîr). thk. Sami b. Muhammed Seleme. 8 Cilt. Riyad: Dâru Taybe li’n-Neşr ve’t-Tevzî, 2. Basım, 1999.
  • İbn Kuteybe, Abdullah b. Müslim. el-Me‘ârif. thk. Servet Ukkâşe. Kahire: Dâru’l-Me‘ârif, 4. Basım, 1981.
  • Kılıçarslan, Mehmet. Molla Fenârî’nin Usûlü Üzere Meryem Sûresi Tefsiri. İstanbul-Trabzon: Kalem Yayınları, 2020.
  • Koch, John (Johann August Hermann). Die Siebenschläferlegende ihr Ursprung und ihre Verbreitung: Eine Mythologischliteraturgeschichtliche Studie. Leipzig: Verlag von Carl Reissner, 1883.
  • Köksal, Mustafa Asım. Peygamberler Tarihi. 2 Cilt. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 3. Basım, 1993.
  • Mâtürîdî, Ebû Mansûr. Te’vîlâtü’l-Ḳur’ân. thk. Ahmet Vanlıoğlu - Murat Sülün v.dğr. 18 Cilt. İstanbul: Dâru’l-Mîzân, 2005-2007.
  • Namlı, Abdullah. Kur’an’a Göre İnkâr. İstanbul-Trabzon: Kalem Yayınları, 2021.
  • Nesefî, Ebü’l-Berekât Abdullah b. Ahmed. Medâriku’t-tenzîl ve ḥaḳâiḳu’t-te’vîl (Tefsîru’n-Nesefî). 4 Cilt. İstanbul: Kahraman Yayınları, 1984.
  • Râzî, Fahreddin. Mefâtîḥu’l-ġayb. 32 Cilt. Beyrut: Dâru’l-Fikr, 1981.
  • Sâbûnî, Muhammed Ali. Ṣafvetü’t-tefâsîr. 3 Cilt. İstanbul: Dâru’l-Ensâr li’n-Neşr, 1987.
  • Sa‘lebî, Ahmed b. Muhammed en-Nîsâbûrî. Ḳaṣaṣu’l-enbiyâ, ‘Arâisü’l-mecâlis. Mısır: Mektebetü Mustafa el-Bâbî el-Halebî, 4. Basım, 1954.
  • Taberî, Muhammed b. Cerîr. Câmi‘u’l-beyân an te’vîli âyi’l-Ḳur’an. thk. Abdullah b. Abdülmuhsin et-Türkî. 26 Cilt. Kahire: Hicr li’t-Tıbâati ve’n-Neşr, 2001.
  • Yazır, Muhammed Hamdi. Hak Dini Kur’an Dili. 10 Cilt. İstanbul: Eser Neşriyat, 3. Basım, 1979.
  • Zemahşerî, Ebü’l-Kâsım Mahmud b. Ömer (Cârullah). el-Keşşâf ḥaḳâiḳu ġavâmiḍi’t-tenzîl ve ‘uyûni’l-eḳâvîl fî vücûhi’t-te’vîl. thk. Âdil Ahmed Abdulmevcûd-Ali Muhammed Muavvad. 6 Cilt. Riyad: Mektebetü’l-Abîkân, 1988.
Toplam 24 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Din Araştırmaları
Bölüm Araştırma Makaleleri
Yazarlar

Abdullah Namlı 0000-0001-7099-3018

Erken Görünüm Tarihi 15 Temmuz 2023
Yayımlanma Tarihi 15 Temmuz 2023
Kabul Tarihi 3 Mayıs 2023
Yayımlandığı Sayı Yıl 2023 Cilt: 12 Sayı: 24

Kaynak Göster

ISNAD Namlı, Abdullah. “Ahiretin Varlığına Delil Olan Dünyada Yeniden Diriltilme Örnekleri”. Gümüşhane Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 12/24 (Temmuz 2023), 479-509. https://doi.org/10.53683/gifad.1269986.