Sebk-i Hindi has started to affect Turkish literature since the 17th century and has been seen as different characteristics on each poet’s poems. This style which was seen as exaggeration in Nefi’s poems, as hikemi and unvoiced new meanings in Nabi’s poems has been seen first as hikemi meaning in Koca Râgıb Pasha’s poems just like in Nabi’s poems. In addition to hikemi meanings in Koca Râgıb’s poems, Sebk-i Hindi has been effective with some language and content features of its. These features are extended phrases and composite structures, new-original words and combinations/phrases, formalizing and unwonted harmonizations, colloquial words, using Persian language components instead of Turkish language components, decline from poetry language, exaggeration and being overmuch unrealistic, sampling verse system, new images and conceptions
Sebk-i Hindî, Türk edebiyatında XVII. yüzyıldan itibaren etkili olmaya başlamış ve her şairin şiirinde ayrı özellikleriyle karşımıza çıkmıştır. Nef’î’de mübalağa, Nâbî’de hikemî ve söylenmemiş yeni manalar şeklinde görülen bu üslup, Koca Râgıb Paşa’nın şiirlerinde tıpkı Nâbî’de olduğu gibi, ilk plânda hikemî mana olarak karşımıza çıkmaktadır. Sebk-i Hindî, Koca Râgıb’ın şiirlerinde hikemî mananın yanı sıra bazı dil ve muhteva özellikleri ile de etkili olmuştur. Bu özellikler, genişletilmiş tamlamalar ve birleşik yapılar, yeni-orijinal kelime ve terkipler/tamlamalar, somutlaştırma ve alışılmamış bağdaştırmalar, konuşma diline ve avâma ait kelimeler, Türkçe dil unsurları yerine Farsça dil unsurlarının kullanımı, şiir dilinden sapmalar, mübalağa ve aşırı hayalcilik, örnekleme beyit sistemi, yeni imajlar ve kavramlar şeklindedir
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Research Article |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Haziran 2009 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2009 Cilt: 4 Sayı: 2 |
Bu eser Creative Commons Atıf 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.