Teacher Training in Turkish Educational System from Past to Present

Yıl 2016, Cilt: 2016 Sayı: 6, 143 - 160, 30.04.2016

İlkay Abazoğlu , Osman Yıldırım , Yılmaz Yıldızhan

Öz

21st
century, in parallel with the developments in science and technology, has
brought along many developments in social life; and has required competitive,
qualified human force that develops and shares information, and internalizes
democratic values. To train qualified person requires a qualified education. A
qualified education is undoubtedly possible with qualified teachers. Therefore,
in accordance with changing needs, teaching profession, its importance, its
qualifications, and its roles are the most fundamental educational topics in
each society. Thus, teacher training has become the prior problem area to be
solved in our educational system and continues to be like so. In this study
which is a descriptive survey, we study the topic of teacher training in
Turkey, present the current application problems of teacher training by
regarding the process of teacher training which has become a problem of our
educational system and suggest solution offers. For this purpose, "our
teacher training has been the practice in the past to present what?"
Question was answered. Taking into account the findings on reviews, analysis
made and then present problems in teacher training practices were explained and
presented a set of recommendations for both qualitative and quantitative.

Anahtar Kelimeler

Training Teachers, Faculties Resources for Teaching, Reconstruction

Geçmişten Günümüze Türk Eğitim Sisteminde Öğretmen Yetiştirme

Öz

21. yüzyıl,
bilim ve teknolojide yaşanan gelişmelere paralel olarak toplumsal yaşamda da
birçok gelişmeyi beraberinde getirmiş; toplumsal süreklilik için bilgiyi
üreten, paylaşan, rekabet edebilen ve demokratik değerleri içselleştiren
nitelikli insan gücünü zorunlu kılmıştır. Nitelikli insan yetiştirmek nitelikli
bir eğitimi gerektirmektedir. Nitelikli eğitim hiç şüphesiz nitelikli öğretmenle
mümkündür. Bu nedenle değişen ihtiyaçlar doğrultusunda öğretmenlik mesleği,
önemi, yeterlikleri ve rolleri her toplumda güncelliğini koruyan en temel eğitim
konularıdır. Öğretmen yetiştirme bu nedenle eğitim sistemimizin en öncelikli
çözüm bekleyen sorun alanlarından birisi olmuştur ve olmaya devam etmektedir.
Betimsel tarama niteliğindeki bu çalışmada, Türkiye’de öğretmen yetiştirme
konusu incelenmiş, eğitim sistemimizin bir sorunsalı haline gelen öğretmen yetiştirme
sürecine tarihsel gelişimi içerisinde bakılarak bu günkü öğretmen yetiştirme
uygulamalarımızın sorunları ortaya konmuş ve çözüm önerileri geliştirilmiştir.
Bu amaçla “Öğretmen yetiştirme uygulamalarında geçmişten günümüze neler olmuştur?”
sorusu cevaplandırılmıştır. Elde edilen bulgular dikkate alınarak yorumlar,
analizler yapılmış ve daha sonra günümüz öğretmen yetiştirme uygulamalarındaki
sorunlar hem niceliksel hem de niteliksel açılardan açıklanmaya ve bir takım
öneriler sunulmaya çalışılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Öğretmen Yetiştirme, Öğretmenliğe Kaynaklık Eden Fakülteler, Yeniden Yapılandırma

Kaynakça

• Abazaoğlu, İ., Yıldırım, O. ve Yıldızhan, Y. (2014). “Türkiye'nin Öğretmen Profili” Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume 9/2 Winter 2014, p. 1-20 Ankara-Turkey.
• Abazaoğlu, İ., Yıldırım, O. ve Yıldızhan, Y. (2015). “Okul Öncesi Öğretmenliğine İlişkin Genel Bir Bakış” JRET (journal of Research in Education and Teaching) Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, Şubat 2015, Cilt: 4 Sayı:1
• Aksu, S. (2003). “Viyolonsel Tekniğinde İleri Düzey Etütlerin Yazarları ve 20 Etüt Çözümlemesi” Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Güzel Sanatlar Enstitüsü, İzmir.
• Akyüz, Y. (1996). “Anaokullarının Türkiye’de Kurulu ve Gelişim Tarihçesi”, Millî Eğitim Dergisi, Sayı: 132.
• Akyüz, Y. (1999).Türk Eğitim Tarihi (Başlangıçtan 1999’a).İstanbul: Kültür Üniversitesi Yayınları.
• Altunya, N. ve Başaran, İ. E. (2000). Kuruluşunun 50. Yılında Köy Enstitüleri. Ankara: Eğit- Der Yayınları 2.
• Arslan, M. (2000). “Eğitimde Verimlilik”, MPM Yayınları Anahtar Gazetesi (Eylül sayısı), s.8, Ankara.
• Başal, H. A. (1998). Okul Öncesi Eğitime Giriş , Bursa: Uludağ Üniversitesi Basımevi.
• Bilir, Ş., Arı, M., Gönen, M., Üstün, E. ve Pekçalayan, N. (1998). Okul Öncesi Eğitimcisinin Rehber Kitabı, Ankara.
• Bursalıoğlu, Z. (1994) Okul Yönetiminde Yeni Yapı ve Davranış. PEGEM Yayınları. No:9, Ankara
• Bülbül, S. (1999). Öğretmen yetiştirmede yeniden yapılanma. 21. yüzyılın eşliğinde Türk eğitim sistemi ulusal sempozyumu kitabı içinde (s. 252-256). Ankara: Tekışlık.
• Dönmez, B. (1998). “Eğitim Fakültelerinin Yeniden Yapılandırılması Üzerine Bazı Eleştiriler” Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Sayı:13,71-78, Ankara
• EACEA (2010). Türk Eğitim Sisteminin Örgütlenmesi. http://eacea.ec.europa.eu/education/eurydice/documents/eurybase/eurybase_full_reports /TR_TR.pdf
• Gönen, M. (1990). “Çocuğun Gelişmesinde Okul Öncesi Eğitimin Önemi”, Okul Öncesi Eğitim Dergisi, 39, 6–10.
• Karagözoğlu, G., Arıcı, H. Bülbül, S., Çoker, N. (1995). “Türkiye’de Öğretmen Eğitim Politikaları ve Modelleri” Avrupa Konseyi Ülkeleri Öğretmen Yetiştirme Politikaları ve Modelleri Toplantısı Milli Eğitim Basımevi Yayın No: 3 Ankara
• Kavcar, C. (2003). Alan Öğretmeni Yetiştirme” Eğitimde Yansımalar VII: Çağdaş Eğitim Sistemlerinde Öğretmen Yetiştirme Ulusal Sempozyumu, (1-23 Mayıs Sivas), Tekışık Yayıncılık, Ankara
• Koçer, H. A. (1983). “İlkokul Öğretmeninin Yetiştirilmesi 1923-1980” Cumhuriyet Döneminde Eğitim M.E.B Yayını No: 91 İstanbul
• MEB. (2005). İlköğretim Öğretim Programı ve Kılavuzu. Ankara: Millî Eğitim Bakanlığı.
• Oktay, A. (1983). “Türkiye’de Okul öncesi Eğitimin Dünü ve Bugünü”, Eğitim ve Bilim Dergisi, 7 (42), 3-7.
• Oktay, A. (1983). “Türkiye’de Okul Öncesi Eğitimin Dünü ve Bugünü”, Eğitim ve Bilim Dergisi, 7 (42).
• Öz, F. (1983). “Okul Öncesi Eğitim”, Cumhuriyet Döneminde Eğitim, (Ed.: H. Salam),İ stanbul: Milli Eğitim Basımevi.
• Özbey, K. (1989). Başbakanlık Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu Genel Müdürlüğü Kuruluşlarında Okulöncesi Eğitimi Çalışmaları, 6. Ya-Pa Okulöncesi Eğitimi ve Yaygınlaştırılması Semineri, s. 19-22, İstanbul.
• Özcan, M. (2011). Bilgi Çağında Öğretmen Türk Eğitim Derneği İktisadi İşletmesi, Ankara.
• Şişman, M. (1999), Öğretmenliğe Giriş. Ankara: PEGEM Yayıncılık.
• Ural, M. 1986. Ülkemizde Okulöncesi Döneminde Eğitimin Yeri ve Önemi. Ya-Pa 4. Okulöncesi Eğitimi ve Yaygınlaştırılması Semineri Kitapçığı. Ankara: Ya-Pa Yayınları.
• Üstüner, M. (2004). Geçmişten Günümüze Türk Eğitim Sisteminde Öğretmen Yetiştirme ve Günümüz Sorunları. İnönü Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi. http://www.pegem.net/akademi/kongrebildiri_detay.aspx?id=8232
• Yıldırım, O., Abazaoğlu, İ. ve Yıldızhan, Y. (2012). “Anadolu Öğretmen Liselerinin Türk Eğitim Sistemine Etkilen” bildiri sunumu. III. Eğitim Yönetim Formu (EYFOR-3) Nevşehir (2012). Eğitimde Nitelikler ve Yenileşme Bildiriler Kitabı, (Tam Metin) Sayfa: 20-37.
• YÖK (1999). Türkiye'de Öğretmen Eğitiminde Standartlar ve Akreditasyon. Ankara: YÖK∕Dünya Bankası Milli Eğitimi Geliştirme Projesi Hizmet Öncesi Öğretmen Eğitimi, Öğretmen Eğitimi Dizisi.
• YÖK. (1998). Eğitim Fakültesi Öğretmen Yetiştirme Lisans Programları Y.Ö.K. Ankara.