Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

An Anaylsis of the Appearance of the Individuals with Specials in Pre-School Education Programs (1989-2013)

Yıl 2015, Cilt: 2015 Sayı: 4, 200 - 212, 30.04.2015

Öz

Early intervention consists of the applications focused on being beneficial to the child, family and society socially and economically rather than solving a problem. In literature, it was seen that these applications were useful in short and long terms. Early intervention programs which are applied to the individuals with special needs especially in the period of early childhood are needed so much. When the curriculum of pre-school education program in Turkey is taken into consideration, it was found out that the individuals with special needs are not included in this program a lot. The purpose of this study is to evaluate to what extent the individuals with special needs have been appeared in the pre- school education programs from the past till the present. With this aim in mind, pre-school education programs which were changed, reformed and developed between the years of 1989 and 2013 were analyzed.

Kaynakça

  • Akçamete, A. G., Kayhan, N. ve Şen, M. (2012). Pre-schoolspecialeducation in europeanunioncountriesandTurkey. Procedia- SocialandBehavioralSciences, 46, 1510-1516.
  • Alisinanoğlu, F. (Ed.). (2012). Okul öncesi eğitimde özel öğretim yöntemleri (2. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
  • Aral, N., Kandır, A. ve Yaşar, M.,C. (2002). Okul öncesi eğitim ve okul öncesi eğitim programı öğretmen rehber kitabı (2. Baskı). İstanbul: Ya-Pa Yayınları.
  • Bakkaloğlu, H. (2013). Ebeveynlerin gözüyle özel gereksinimli çocukların erken müdahaleden okul öncesi programlara geçiş süreci. Eğitim ve Bilim, 38(169).
  • Batu, S., Çolak, A. ve Odluyurt, S. (2013). Özel gereksinimli çocukların kaynaştırılması (2. Baskı). Ankara: Vize Yayınları.
  • Blackman, J., A.(2002). Earlyintervention: a globalperspective. InfantsandYoungChildren, 15(2): 11–19.
  • Çepni, S. (2007). Araştırma ve proje çalışmalarına giriş (3.Baskı).Trabzon: Pegem Akademi Yayıncılık.
  • Demirel, Ö.(1999). Kuramdan uygulamaya eğitimde program geliştirme (2. Baskı). Ankara: Pegem A yayıncılık.
  • Deniz, M. (2001). Milli Eğitim Şuralarının Tarihçesi ve Eğitim Politikalarına Etkileri. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek lisans Tezi.
  • Diken, H. D. (Ed.). (2010). Erken çocukluk eğitimi (1. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
  • Maxwell, J.A.(2005). Qualitativeresearchdesign an interactiveapproach(Second Edition). California: Sage Publications, Inc.
  • MEB. (1989). Okul öncesi öğretmen kılavuz kitabı. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • MEB. (1994). Anasınıfı programı. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • MEB. (2000). Özel eğitim hizmetleri yönetmeliği. http://mevzuat.meb.gov.tr/html/66.html
  • MEB. (2002). Okul öncesi eğitim programı. Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
  • MEB. (2006). Okul öncesi eğitim programı. Ankara:Milli Eğitim Basımevi.
  • MEB. (2009). Özel eğitim hizmetleri yönetmenliği. http://orgm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/
  • MEB. (2013). Okul öncesi eğitim programı.Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
  • Oktay, A. (2000). Yaşamın sihirli yılları. İstanbul: Epsilon Yayınları.
  • Özaydın,L. ve Gallagher, P.,A. (2012). Georgia’s early intervention program: recommendations for a system of interventionin Turkey. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 46, 5610-5621.
  • Özçelik, D. A. (2010). Eğitim programları ve öğretim (2. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
  • Özer, D. (1995). Anaokulları için gelişimsel eğitim programı (2. Baskı). İstanbul: Yapa Yayınları.
  • Sapasağlam, Ö. (2013). Değerlendirme boyutuyla okul öncesi eğitim programları (1952-2013). Uluslararası Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 1(1).
  • Şimşek, H. ve Yıldırım, A. (2006). Nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Tebliğler Dergisi. (1989). Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
  • Tebliğler Dergisi. (1994). Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
  • Tuğrul, B. (2005). Çocuğun gelişiminde anaokulu eğitiminin önemi. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim, 62.
  • Vural, S. ve Yücesoy, Ş. (2004). Türkiye’de özel gereksinimli bireylere yönelik hizmetlerin yasal yapılanmasında Avrupa Birliğine uyum çabalarının yansıması. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 141-158.
  • Vuran, S.(Ed.). (2013). Özel eğitim. Ankara: Maya Akademi.

Okul Öncesi Programlarında Özel Gereksinimli Bireylerin Yer Alma Durumlarının İncelenmesi (1989-2013)

Yıl 2015, Cilt: 2015 Sayı: 4, 200 - 212, 30.04.2015

Öz

Erken müdahale ve önleme, bir sorunu çözümlemekten ziyade çocuğa, aileye ve dolayısıyla topluma sosyal ve ekonomik yönden yararlı olmaya odaklanmış uygulamalardır. Alan yazılarında kısa ve uzun vadede bu uygulamaların yararları olduğu görülmüştür. Özellikle erken çocukluk döneminde özel gereksinimli bireylere yönelik yapılan müdahale programlarına çok fazla ihtiyaç duyulmaktadır. Türkiye’de okul öncesi eğitim programı müfredatı göz önüne alındığında, özel gereksinimli bireylerin pek fazla yer almadığı görülmektedir. Bu araştırmanın amacı, özel gereksinimli bireylerin geçmişten günümüze kadar geçen sürede okul öncesi eğitim programlarında özel gereksinimli bireylerin ne kadar yer verildiğini değerlendirmektir. Bu amaç doğrultusunda Türkiye’de 1989 ve 2013 yılları arasında değiştirilen, reform edilen ve geliştirilen okul öncesi eğitimi programları incelenmiştir.

Kaynakça

  • Akçamete, A. G., Kayhan, N. ve Şen, M. (2012). Pre-schoolspecialeducation in europeanunioncountriesandTurkey. Procedia- SocialandBehavioralSciences, 46, 1510-1516.
  • Alisinanoğlu, F. (Ed.). (2012). Okul öncesi eğitimde özel öğretim yöntemleri (2. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
  • Aral, N., Kandır, A. ve Yaşar, M.,C. (2002). Okul öncesi eğitim ve okul öncesi eğitim programı öğretmen rehber kitabı (2. Baskı). İstanbul: Ya-Pa Yayınları.
  • Bakkaloğlu, H. (2013). Ebeveynlerin gözüyle özel gereksinimli çocukların erken müdahaleden okul öncesi programlara geçiş süreci. Eğitim ve Bilim, 38(169).
  • Batu, S., Çolak, A. ve Odluyurt, S. (2013). Özel gereksinimli çocukların kaynaştırılması (2. Baskı). Ankara: Vize Yayınları.
  • Blackman, J., A.(2002). Earlyintervention: a globalperspective. InfantsandYoungChildren, 15(2): 11–19.
  • Çepni, S. (2007). Araştırma ve proje çalışmalarına giriş (3.Baskı).Trabzon: Pegem Akademi Yayıncılık.
  • Demirel, Ö.(1999). Kuramdan uygulamaya eğitimde program geliştirme (2. Baskı). Ankara: Pegem A yayıncılık.
  • Deniz, M. (2001). Milli Eğitim Şuralarının Tarihçesi ve Eğitim Politikalarına Etkileri. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek lisans Tezi.
  • Diken, H. D. (Ed.). (2010). Erken çocukluk eğitimi (1. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
  • Maxwell, J.A.(2005). Qualitativeresearchdesign an interactiveapproach(Second Edition). California: Sage Publications, Inc.
  • MEB. (1989). Okul öncesi öğretmen kılavuz kitabı. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • MEB. (1994). Anasınıfı programı. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • MEB. (2000). Özel eğitim hizmetleri yönetmeliği. http://mevzuat.meb.gov.tr/html/66.html
  • MEB. (2002). Okul öncesi eğitim programı. Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
  • MEB. (2006). Okul öncesi eğitim programı. Ankara:Milli Eğitim Basımevi.
  • MEB. (2009). Özel eğitim hizmetleri yönetmenliği. http://orgm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/
  • MEB. (2013). Okul öncesi eğitim programı.Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
  • Oktay, A. (2000). Yaşamın sihirli yılları. İstanbul: Epsilon Yayınları.
  • Özaydın,L. ve Gallagher, P.,A. (2012). Georgia’s early intervention program: recommendations for a system of interventionin Turkey. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 46, 5610-5621.
  • Özçelik, D. A. (2010). Eğitim programları ve öğretim (2. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
  • Özer, D. (1995). Anaokulları için gelişimsel eğitim programı (2. Baskı). İstanbul: Yapa Yayınları.
  • Sapasağlam, Ö. (2013). Değerlendirme boyutuyla okul öncesi eğitim programları (1952-2013). Uluslararası Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 1(1).
  • Şimşek, H. ve Yıldırım, A. (2006). Nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Tebliğler Dergisi. (1989). Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
  • Tebliğler Dergisi. (1994). Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
  • Tuğrul, B. (2005). Çocuğun gelişiminde anaokulu eğitiminin önemi. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim, 62.
  • Vural, S. ve Yücesoy, Ş. (2004). Türkiye’de özel gereksinimli bireylere yönelik hizmetlerin yasal yapılanmasında Avrupa Birliğine uyum çabalarının yansıması. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 141-158.
  • Vuran, S.(Ed.). (2013). Özel eğitim. Ankara: Maya Akademi.
Toplam 29 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Bölüm Makaleler
Yazarlar

Ayşe Kılıçkaya

Hikmet Zelyurt Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 30 Nisan 2015
Gönderilme Tarihi 4 Mart 2015
Kabul Tarihi 20 Nisan 2015
Yayımlandığı Sayı Yıl 2015 Cilt: 2015 Sayı: 4

Kaynak Göster

APA Kılıçkaya, A., & Zelyurt, H. (2015). Okul Öncesi Programlarında Özel Gereksinimli Bireylerin Yer Alma Durumlarının İncelenmesi (1989-2013). Uluslararası Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 2015(4), 200-212.