Dijitalleşme Sürecinde Okul Temeli Program Geliştirme

Yıl 2022, Cilt: 6 Sayı: Özel Sayı - Prof. Dr. Hikmet Yıldırım CELKAN Özel Sayısı, 41 - 58, 25.04.2022

Hacı Ömer Beydoğan

Öz

Formel eğitim olgusu, insanların kendilerinin yarattığı bir sistemdir. Bu sistem işlevini okullar vasıtasıyla geçekleştirir. Okulun toplum ve bireyin gereksinimlerini dikkate alarak ortak noktada buluşturacak dengeleyecek bir mekanizmanın süreç içinde işlemesi gerekmektedir. Bu mekanizma disiplinlerarası bir disiplin alanıdır. Uygulamada bunun karşılığı Eğitimde Program Geliştirme olmuştur. Eğitimde program geliştirme süreçlerinde toplumu etkileyen her değişimin olumsuz etkilerinin nispeten azaltarak bireye ve topluma olumlu yansıması için eğitim ıslah edici ve çözümleyici gücünden faydalanılmaktadır. Eğitimde program geliştirme teori ve tekniği ile bu sürecin pratikteki somutlaşmış bir yansımasını sunmaktadır. Kesintisiz bir süreç olan Eğitimde Program Geliştirme, dünün problemlerinin yanında anın ve geleceğin problemlerini de dikkate almak, kararları bu bağlam üzerine temellendirmek durumundadır. Bu çalışmada, Covid 19 sürecinde dijitalleşme olgusuna bağlı hızlı yaşanan değişim sürecinin ortaya çıkardığı boşluk, eğitim programlarında düşünsel, sosyal, ekonomik ve kültürel bağlamda ele alınıp, programın paydaşları ve ögeleri açısından tartışılmış, ulusal düzeyde program geliştirme anlayışından okul temelli program geliştirme sürecine geçiş önerilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Dijitalleşme,, kültürel değişim,, sosyal değişim,, felsefi değişim,, ulusal program,, okul temelli program,

School Based Program Development in The Digitalization Process

Öz

Formal education is a system created by people themselves. This system performs its function through schools. A mechanism that will bring the school together at a common point, taking into account the needs of the society and the individual, should operate in the process. This mechanism is an interdisciplinary field of discipline. The practical equivalent of this mechanism is Curriculum Development in Education. The remedial and analytical power of education is utilized in order to reduce the negative effects of each change affecting the society and to reflect it positively on the individual and the society. It presents the theory and technique of curriculum development in education and a concrete reflection of this process in practice. Curriculum Development in Education, which is an uninterrupted process, has to take into account the problems of the present and the future, as well as the problems of the past, and base the decisions on this context. In this study, the gap created by the rapid change process due to the digitalization phenomenon in the Covid 19 process was discussed in the intellectual, social, economic, and cultural context of the education programs, discussed in terms of the stakeholders and elements of the program, and a transition from the national level curriculum development approach to the school-based curriculum development process was proposed.

Anahtar Kelimeler

Digitalization,, cultural change,, social change,, philosophical change,, national program,, school based program,

Kaynakça

• AES (Applied Educational Systems). (2019). What are the 21.st century skills? https://www.aeseducation.com/career-readiness/what-are-21st-century-skills adresinden 16 Eylül 2019 tarihinde erişilmiştir.
• Aksoy, N. (2017). EBA (Eğitim Bilişim Ağı)'nın kullanım amacı, karşılaşılan sorunlar ve çözüm önerileri. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kahramanmaraş
• Aktay, S. ve Keskin, T. (2016). Eğitim bilişim ağı (EBA) incelenmesi. Eğitim Kuram ve Uygulama Araştırmaları Dergisi, 2 (3), 27-44.
• Anonymous (2000), Needs assessments. evaluation of psychoactive substance use disorder treatment. World Health Organization (WHO). Workbook 3. WHO/MSD/MSB 00.2d. Web: http://www.unodc.org/docs/treatment//needs_assessment.pdf adresinden 21 Nisan 2021 tarihinde ulaşılmıştır.
• Ata, R. ve Kasım ,Y. (2016).Öğretmen adaylarının medya okuryazarlığı dersi kapsamında internet ve sosyal medya kullanımları, Journal of Kirsehir Education Faculty. 17/2: 581-602.
• Aydın, İ. (2012). Alternatif okullar. Pegem Yayıncılık.
• Audrey, N .ve Howard A., (1983). Developing a curriculum: a practıcal guidu'. Fourth Impression. London : George Aile n an d Unvvm.
• Bacanlı, H. (2006).Duyuşsal Davranış Eğitimi (3.Baskı). Ankara: Nobel Yayınları
• Barber, M., & Mourshed, M. (2007). How the world’s best performing schools come out on top. London, UK: McKinsey and Company
• Barutçugil, İ. (2004). Organizasyonda Duyguların Yönetimi, 2. Baskı, İstanbul: Kariyer Yayınları.
• Becker, H. J. (2000) Findings from the teaching, learning, and computing survey: Is Larry Cuban right? Education Policy Analyzs Archives, 8, pp. 1-31.
• Çakmak, Z. ve Taşkıran, C. (2017). Sosyal bilgiler öğretmenlerinin perspektifinden Eğitim Bilişim Ağı (EBA) platformu. Uluslararası Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 5(9).
• Ciboci, L. ve Danijel, L. (2019).Digital media literacy, school and contemporary parenting. Medijske Studije. 83-101.
• Çötok, N. (2006). Sanayi toplumundan bilgi toplumuna geçişte eğitim olgusu. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi), Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.
• Çubukçu, Z. ve Tosuntaş, Ş.B. (2016), Teknoloji destekli eğitim ortamlarında iletişim: bir sınıf etkileşim analizi çalışması, Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, Cilt 5, Özel Sayı, 192- 199.
• Darling-Hammond, L. (2017). Teacher education around the world: What can we learn from international practice?, European Journal of Teacher Education, 40(3), 291–309.
• Day, C. (2017). Teachers’ worlds and work: Understanding complexity, building quality. London, UK: Routledge.
• Demirel Ö. (2009). Kuramdan uygulamaya eğitimde program geliştirme.Sf:1. PegemA Yayınevi. 7. baskı.
• Demir, D., Özdinç, F. ve Ünal, E. (2018). Eğitim Bilişim Ağı (EBA) portalına katılımın incelenmesi. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 20(2).
• Demircioğlu, İ., & Demircioğlu, E. (2014). Tarih eğitimi ve değerler. In R. Turan & K. Ulusoy (Eds.), Farklı Yönleriyle Değerler Eğitimi (pp. 270-285). Ankara: Pegem Akademi.
• Drucker, P. (2000). Yeni gerçekler. (7. Baskı), Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
• Eren, E. ve Avcı, Z. Y. (2016). E-content development under school-university collaboration: a case study analysis based on technology ıntegration planning model. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(2), 210-234.
• Glasersfeld, E. V., (1995). Radical constructivism: A way of knowing and learning. Washington: The Falmer Press.
• Gupta, K., Sleezer, C. ve Russ-Eft, D. F. (2007). A practical guide to needs assessment, New York: John Wiley and Sons.
• Güngör, E. (1993). Değerler psikolojisi. Amsterdam: Hollanda Türk Akademisyenler Birliği Vakfı Yayınları.
• Herdem, K. (2016). Yedinci sınıf fen bilimleri dersi konularıyla bütünleştirilmiş değerler eğitimi etkinliklerinin öğrencilerin değer gelişimine etkisi. Yayımlanmamış Yüksek lisans tezi, Adıyaman Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Adıyaman.
• Hesketh E.A. ve Laidlaw .JM. (2002). Needs assessment. Medical teacher. 24:594-597
• Kana, F., (2017). Ortaokul öğretmenleri ve öğrencilerinin eğitim bilişim ağı hakkında görüşleri, International Journal of Social Humanities Sciences Research (JSHSR) 4(13):1494-1504.
• Kurtdede, N., Erbasan, Ö. ve Kolsuz, S. (2016). Sınıf öğretmenlerinin Eğitim Bilişim Ağı’ndan (EBA) yararlanmaya ilişkin görüşleri. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9(45).
• Lawton, D., (1984). Curriculum studies and educational planning. London: Hodder an d Stoughton
• OECD Skills Outlook (2019). Thrıvıng In A Dıgıtal World Oecd (2019), OECD Skills
• Outlook: Thriving in a Digital World, OECD Publishing, Paris,
• Ornstein, A. C .ve Hunkins, F., P., (2014). Eğitim programı temeller, ilkeler ve sorunlar. (Çeviri; Asım Arı). Konya: Eğitim Kitapevi
• Ortiz. Robert W., Green T, and Lim, H, (2011),Families and home computer use: exploring parent perceptions of the ımportance of current technology, Urban Education, 46(2) 202–215.
• Özden, Y. (2013). Eğitimde yeni değerler. (9. Baskı), Pegem Akademi
• Parlar, H. (2012). Bilgi toplumu, değişim ve yeni eğitim paradigması. Yalova Sosyal Bilimler Dergisi, 4, 193-207.
• Pinar, W. F.,William M . Reynolds, Patrick Slattery, Peter M. Taubman (1995) Understanding curriculum, Nevv York: Peter Lan g Publishing Inc.
• Sabar, N. (1991). School-based curriculum development: reflections from a,x ınternational seminar". Journa l of Curriculu m Studies. V.17, N. 4, s.452- 454.
• Sabuncuoğlu Z. ve Tüz M. (1998). Örgütsel psikoloji, 3. Baskı, Bursa: Alfa Yayınları.
• Saklan, H. ve Ünal, C. (2018). Teknoloji dostu fen bilimleri öğretmenlerinin Eğitim Bilişim Ağı (EBA) hakkındaki görüşleri. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi (EFMED), 12(1), 493-526.
• Sharma M., (2017). Teacher in a digital era, Global Journal of Computer Science and Technology: G Interdisciplinary, Volume 17 Issue 3 Version 1.0 Year 2017.
• Siemens, G. (2004). Connectivism:A learning theory for the digital age. http://www.elearnspace.org/Articles/connectivism.htm Siebert, D. (2010). Eğitimde Dijital Devrim, çev. AKAL, D. Deuthsche Welle. http://www.dw.com/tr/e%C4%9Fitimd e-dijital-devrim/a-5357922.
• Siemens, G. (2006). Knowing knowledge. http://www.knowingknowledge.com
• Siemens,G. (2009). What is Connectivism? https://docs.google.com/Doc?id=anw8wkk6fjc_14gpbqc2dt
• Swist J. Conducting a Training Needs Assessment. http://www.amxi.com/amx_mi30.htm adresinden 14 Mayıs Ekim 2021 tarihinde ulaşılmıştır.
• Şıvgın, H. (2009). Ulusal tarih eğitiminin kimlik gelişimindeki önemi, Gazi Akademik Bakış, 2 (4), Yaz 2009, s. 35-52.
• Taşlıyan, M. ve Karayılan, D. (2011). Organizasyonlarda değişim ve yönetimi, (Ed. İsmail Bakan), Çağdaş Yönetim Yaklaşımları içinde, ss.253-269, 2. Baskı, İstanbul: Beta Yayınları.
• Tezcan, M. (1995). Sosyolojiye giriş temel kavramlar. 4. Baskı Ankara.
• Vygotsky, L. S. (1994). İmagination and creativity of the adolescent. In R. Van Der Veer, & J. Valsiner (Eds.), The Vygotsky Reader. Hoboken NJ: Blackwell.