Bu
çalışma, Kur’an’da mecaz olarak kullanılan lafızları/ibareleri şii müfessir Ebu
Ca’fer et-Tûsi’nin (ö. 460/1067) tefsiri örneğinde incelemektedir. Tûsi, el-Udde
Fi Usûli’l-Fıkh isimli eserinde mecaz konusunun teorisini ortaya koymakta;
tefsirinde bu teoriyi örneklendirmektedir. Tefsir, usul-i fıkıh ve kelamın
ortak konusu olan mecaz, çok boyutlu bir anlama biçimini gerektirmektedir. Tarih
içerisinde çok boyutlu Kur’an okumaları, tevilin kapsamını ortaya koymaktadır. Tusi
de Kur’an’da mecaz içeren ayetleri yorumlarken tevil yöntemine başvurmaktadır.
Allah’ın sıfatları ve fiillerinde mecazı ele alırken teşbihten kaçınmak
amacıyla tevile başvurmak bu konunun örneklerinden biridir. Nitekim Tusi,
tefsirinde Allah’ın fiillerinde mecazı incelediği gibi insan ve insan dışındaki
varlıkların fiillerinde mecaz ifade eden ayetleri yorumlamaktadır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Aralık 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 6 Sayı: 2 |