Turkish Adaptation of the Loneliness Scale for Schools

Yıl 2020, Cilt: 11 Sayı: 2, 289 - 300, 26.06.2020

Hüsnü Ergün

Öz

The UCLA loneliness scale was first developed in 1978. The scale was revised in 1980 by Russell, Peplau & Cutrona. The third version of the scale was developed by Russell, (1996). The purpose of this study is to adapt UCLA loneliness scale (3) which was developed by Russell, (1996) to Turkish language. The study group of the study is composed of teachers working in Merkezefendi and Pamukkale districts in Denizli. After Turkish translation an exploratory factor analysis was conducted on 201 teachers during the 2019-2020 academic year. The values obtained from the KMO and Bartlett sphericity tests show that the data are suitable for factor analysis.The Cronbach Alpha Coefficient was found to be .96 for the whole scale. The internal consistency coefficient for the first sub-dimension “togetherness” was .94, for the second subdimension “unity” was .93. These findings show that the internal consistency of all of the sub-dimensions of the scale was high. As a result of the explanatory factor analysis was found to be the variance explained by the first factor 59.99%, the variance explained by the second factor 6.13%, and the variance explanation ratio of these three factors 66%. As a result of its validity and reliability analysis, it was concluded that the Turkish version of the scale was suitable for use in Turkish schools.

Yalnızlık Ölçeğinin Okullar için Türkçe Uyarlaması

Öz

UCLA yalnızlık ölçeği ilk önce 1978 yılında geliştirilmiştir. Ölçek 1980 yılında Russell, Peplau ve Cutrona tarafından revize edilmiştir. Ölçeğin üçüncü versiyonu Russell, (1996) tarafından yapılmıştır. Bu çalışmanın amacı Russell, (1996) tarafından yeniden düzenlenen UCLA yalnızlık ölçeğinin (3) Türkçeye uyarlanmasıdır. Araştırmanın çalışma grubunu Denizli ili Merkezefendi ve Pamukkale ilçeleri oluşturmaktadır. Türkçe çevirisinden sonra açımlayıcı faktör analizi (AFA) için ölçek 2019- 2020 eğitim öğretim yılında 201 öğretmene uygulanmıştır. Araştırmada KMO ve Bartlett küresellik testlerinden elde edilen değerler verinin faktör analizine uygun olduğunu göstermektedir. Ölçeği oluşturan maddelerin iç tutarlığını veren Cronbach Alpha Katsayısı .96 olarak bulunmuştur. Birinci alt boyut olan “Birlik” için Cronbach Alpha Katsayısı .94, ikinci alt boyut olan “teklik” için .93 olarak bulunmuştur. Bu bulgular alt boyutların iç tutarlılığının yüksek olduğunu göstermektedir. Ölçekte birinci faktörün açıkladığı varyans %59,9; ikinci faktörün açıkladığı varyans %6,13. Bu iki faktörün varyansı açıklama oranı %66,dür. Yapılan geçerlik ve güvenirlik analizleri sonucunda, ölçeğin Türkçe formunun ülkemiz okullarında kullanılmasının uygun olduğu sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Yalnızlık, Okul

Kaynakça

• Kaynakça Aslan, M. & Korkut, A. (2019). Öğretmenler için Örgütsel Yalnızlık Ölçeği Geliştirilmesi, Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. European Journal of Educational and Social Sciences, 4 (2), 122 – 134. Çetin A. & Alacalar, A. (2016 ). İş Yaşamında Yalnızlığı Yordamada Kişilik Özellikleri İle Algılanan Sosyal Ve Örgütsel Desteğin Rolü. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 12 (27), 193-216 Demir, A. (1989). “UCLA Yalnızlık Ölçeğinin Geçerlilik ve Güvenilirliği”, Türk Psikoloji Dergisi, 7(23), ss. 14-18. Demirbaş, B. & Haşit, G. (2016). İş Yerinde Yalnızlık ve İşten Ayrılma Niyetine Etkisi: Akademisyenler Üzerine Bir Uygulama. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 16 (1), 137-158 Doğan, T., Çetin, B. & Sungur, M. Z. (2009). İş Yaşamında Yalnızlık Ölçeği Türkçe formunun geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 10, 271-277. Doğan, T.. Akıncı Çötok, N. & Göçet Tekin, E. (2011). Reliability and validity of the Turkish Version of the UCLA Loneliness Scale (ULS-8) among university students. Procedia Social and Behavioral Sciences,15, 2058–2062 Duyan, V., Çamur Duyan, G., Gökçearslan Çifçi, E., Sevin, Ç., Erbay, E., & İkizoğlu, M. (2008). Lisede okuyan öğrencilerin yalnızlık durumlarına etki eden değişkenlerin incelenmesi. Eğitim ve Bilim Dergisi, 33 (150), 28-41. Kaya, A. (2005). Çocuklar İçin Yalnızlık Ölçeğinin Türkçe Formunun Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Eurasian Journal of Educational Research, 19, 220-237. Kayıkçı, K. ve Özyıldırım, G. (2019). İl maarif müfettişlerinin hissettikleri yalnızlık duygusu: nedenleri ve başa çıkmada kullandıkları yollar. Egitimde Nitel Araştırmalar Dergisi – Journal of Qualitative Research in Education, 7(4), 1500-1524. Kılınç, H. & Sevim, S. A. (2005). Ergenlerde Yalnızlık ve Bilişsel Çarpıtmalar. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 38 (2), 67-89 Korkmaz, Ö, Usta, E. & Kurt, İ. (2014). Sanal Ortam Yalnızlık Ölçeği (SOYÖ) geçerlik ve güvenirlik çalışması. Hacettepe Eğitim Fakültesi Dergisi, 29 (2), 144-159. Özdemir Y. & İlhan T. (2012). Benlik Kurgusu, Bağlanma ve Yalnızlık Üniversite Öğrencileri Üzerine Bir İnceleme. Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi. I, 157-180 Özen, Ü. (2009).Yalnızlık Olgusu Ve Sanal Sohbetin Yalnızlığın Paylaşımına Etkisi: Üniversite Öğrencileri Üzerinde Bir Araştırma. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 23 (4), 15-25 Rokach, A. (2014) "Leadership and Loneliness,"International Journal of Leadership and Change. 2 (1), 48-59. http://digitalcommons.wku.edu/ijlc/vol2/iss1/6 Rokach, A., Orzeck, T. & Neto, F. (2004). Coping with Loneliness in Old Age: A Cross-Cultural Comparison. Current Psychology, 23(2). 124-137. Russell, D.(1996). UCLA LoneThiraess Scale (Version 3): Reliabilty, Validity, and Factor Structure, Journal Of Personalıty Assessment, 66 (1), 20-40 Russell, D., Peplau, L. A., & Ferguson, M. L. (1978). Developing a measure of loneliness. Journal of Personality Assessment, 42, 290-294. Russell, D., Peplau, L.A., & Cutrona, C.E. (1980). The revised UCLA Loneliness Scale: Concurrent and discriminant validity evidence. Journal of Personality and Social Psychology, 39, 472-480. Türk Dil Kurumu (--).(Erişim Tarihi: 05.12.2019), Güncel Türkçe Sözlük. https://www.sozluk.gov.tr/ sayfasından elde edilmiştir. Wright, S. L. (2012): Is It Lonely at the Top? An Empirical Study of Managers’ and Nonmanagers’ Loneliness in Organizations, The Journal of Psychology: Interdisciplinary and Applied, 146:1-2, 47-60. Yaşar, M. R. (2007). Yalnızlık, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi,17 (1), 237-260. Yıldırım, A., Hacıhasanoğlu Aşılar, R., Karakurt, P, Çapık, C. & Kasımoğlu, N. (2018). Üniversite Öğrencilerinde Depresif Belirti, Yalnızlık ve Yeme Tutumu Arasındaki İlişkinin Sosyodemografik Özelliklerle Birlikte İncelenmesi. TJFMPC, 12(4), 264-274 Yılmaz, E. & Altınok, V. (2009). Okul Yöneticilerinin Yalnızlık ve Yaşam Doyum Düzeylerinin İncelenmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 15 (59). 451-469.