Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Analysis of Postgraduate Theses on Alternative Education

Yıl 2022, Cilt: 13 Sayı: 3, 877 - 886, 17.10.2022

Öz

The aim of this research is to examine theses on alternative education in Turkey. Qualitative research method was preferred. Document analysis was used for analysis of the data. Findings; theses in the field of alternative education were conducted between 1999 and 2021, the most theses were made in 2019, followed by 2018 and 2020. 92% of theses are master's and 8% are doctoral theses. 43% of theses were conducted in social sciences institutes, 37% in educational sciences institutes, 11% in science institutes, 5% in health sciences institutes and 4% in graduate education institutes. 21% of the theses were conducted in the department of primary education, 10% in the department of educational sciences and 10% in the department of basic education. Qualitative research method was used in 59% of the theses, quantitative research method was used in 35% and mixed research method was used in 6% of them. Montessori method was studied in 57% of the theses and the Reggio Emilia method was studied in 10%, and Summerhill school model, unschooled education, Techno-organic method, Yasnaya Polyana school and Magnet school were studied only once.

Kaynakça

  • Açıkalın, A. (2012). Okuldaki çocuklarımız. Ankara: Pegem A.
  • Adıgüzel, Ö. (2006). Okul dışında farklı bir öğrenme ortamı olarak çocuk müzeleri. Eğitim Bilim Toplum Dergisi, 4(14), 32-41.
  • Aydın, İ. (2012). Alternatif okullar. Ankara: Pegem A.
  • Aytaç, K. (2009). Avrupa eğitim tarihi: Genel bir bakış. Ankara: Doğu Batı.
  • Balcı, A. (2007). Etkili okul- okul geliştirme, kuram uygulama ve araştırma. Ankara: Pegem A.
  • Blackwell, S. (2015). The archimedes forest schools model. Archimedes Earth.
  • Creswell, J. W. (2017). Eğitim araştırmaları nicel ve nitel araştırmanın planlanması, yürütülmesi ve değerlendirilmesi (H. Ekşi, Çev. Ed.). İstanbul: EDAM.
  • Durkheim, E. ve Fauconnet, P. (1950). Terbiye ve sosyoloji (İ. M. Seydol, Çev.). İstanbul: Sinan Matbaası.
  • Ertürk, S. (1998). Eğitimde program geliştirme. Ankara: Meteksan A.Ş.
  • Freire, P. (2013). Ezilenlerin pedagojisi, (Çev., Dilek Hattatoğlu, Erol Özbek). İstanbul: Ayrıntı.
  • Gezer, İ. (2012). Değişen dünyada eğitim. İstanbul: Bilsam.
  • Gray, P. ve Chanoff, D. (1986). What happens to young peple who have charge of their own education?. American Journal of Education, 94(2), 182-213.
  • Gül, A., Tağrikulu, P. ve Çobanoğlu, E. (11-14 Eylül 2018). Türkiye’de sınıf dışı eğitim ile ilgili yapılan lisansüstü tezlerin incelenmesi, Sınıfdışı Öğrenme Sempozyumu, Ege Üniversitesi Eğitim Fakültesi, İzmir, Türkiye.
  • Gündüz, M. (2013). Modern eğitimin doğuşu ve alternatif eğitim paradigmaları. Bayburt Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(Özel Sayı), 66-80.
  • Güven, E. D. (2005). Eğitim üzerine yinelenen eleştiriler, alternatif öneriler. Eleştirel-Yaratıcı Düşünme ve Davranış Araştırmaları Laboratuvarı - PİVOLKA, 4(17), 6-8.
  • Kaygısız, İ. (1997). Eğitim felsefesi ve Türk eğitim sisteminin felsefi temelleri. Eğitim ve Yaşam, 8, 5-15.
  • Kayılı, G. (2015). Sosyal beceri eğitimi programı ile desteklenmiş Montessori yönteminin anaokulu çocuklarının duyguları anlama ve sosyal problem çözme becerilerine etkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi, Konya, Türkiye.
  • Kayılı, G. (3-5 Kasım, 2016). Türkiye’deki montessori yöntemi ile ilgili araştırmalar: 2000-2016 yılları arasındaki araştırma yayınlarının incelenmesi. INES, Antalya.
  • Maynard, T. (2007). Forest schools in great britain: an initial exploration. Contemporary Issues in Early Childhood, 8(4), 320-331.
  • Miller, R. (2007), A brief history of alternative education, 13 Eylül 2021 tarihinde www.educationrevolution.org/history adresinden erişildi.
  • Nalçacı, A. ve Bektaş, F. (2012). Öğretmen adaylarının okul kavramına ilişkin algıları. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(1), 239-258.
  • Popper, K. (2010). Açık toplum ve düşmanları, Cilt I: Platon, (Çev., Mete Tunçay). Ankara: Liberte.
  • Rogers, A. (2004). Non-formal education: flexible schooling or participatory education? (Vol. 15). Comparative Education Research Centre, Hong Kong.
  • Sliwka, A. (2008). The contribution of alternative education. Innovating to learn, learning to innovate. OECD.
  • Sönmez, V. (2004). Program geliştirmede öğretmen el kitabı. Ankara: Anı.
  • Sönmez, D. (2020). Türkiye’de orman okulu yaklaşımı ile ilgili tezlerin incelenmesi Türkiye’de orman okulu yaklaşımı ile ilgili tezlerin incelenmesi. Bingöl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10(20), 623-638.
  • Sönmez, V. ve Alacapınar, F. G. (2013). Örneklendirilmiş bilimsel araştırma yöntemleri. (2. Baskı). Ankara: Anı.
  • The Paideia School, (2021). Take a closer look at peideia history. 13 Eylül 2021 tarihinde http://www.paideiaschool.org/about_us/history.aspx adresinden erişildi.
  • Tolstoy, L. (2008). Eğitim üzerine. M.Hern (Ed.), Alternatif eğitim: Hayatımızın okulsuzlaştırılmak (ss 27-34). İstanbul: Kalkerdin.
  • Yıldırım, A., ve Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (9. Baskı). Ankara: Seçkin.

Alternatif Eğitim Konusunda Yapılmış Lisansüstü Eğitim Tezlerinin İncelenmesi

Yıl 2022, Cilt: 13 Sayı: 3, 877 - 886, 17.10.2022

Öz

Bu araştırmanın amacı Türkiye’de alternatif eğitim alanında yapılmış lisansüstü eğitim tezlerin incelenmesidir. Araştırmada nitel araştırma yöntemi tercih edilmiştir. Verilerin analizinde doküman analizden yararlanılmıştır. Araştırma bulgularına göre; alternatif eğitim alanında yapılan tezlerin 1999 ve 2021 yılları arasında yürütüldüğü, en fazla tezin 2019 yılında yapıldığı ve onu 2018 ve 2020’nin takip ettiği belirlenmiştir. Bu alanda yapılan tezlerin %92’ si yüksek lisans ve %8’i doktora tezidir. Tezlerin %43’ ü sosyal bilimler enstitülerinde %37’ si eğitim bilimleri enstitülerinde, %11’ i fen bilimleri enstitülerinde %5’i sağlık bilimleri enstitülerinde ve %4’ü lisansüstü eğitim enstitülerinde yürütülmüştür. Tezlerin %21’ i ilköğretim anabilim dalında, %10’u eğitim bilimleri anabilim dalında ve yine %10’u temel eğitim anabilim dalında yürütülmüştür. Tezlerin %59’ unda nitel, %35’ inde nicel ve %6’ sında karma araştırma yöntemi kullanılmıştır. Tezlerin %57’ sinde Montessori yöntemi, %10’ unda Reggio Emilia yöntemi konusu işlenmiş ve Summerhill okul modeli, Okulsuz eğitim, Tekno-organik yöntem, Yasnaya Polyana okulu ve Magnet okulu sadece birer kez çalışılmıştır.

Kaynakça

  • Açıkalın, A. (2012). Okuldaki çocuklarımız. Ankara: Pegem A.
  • Adıgüzel, Ö. (2006). Okul dışında farklı bir öğrenme ortamı olarak çocuk müzeleri. Eğitim Bilim Toplum Dergisi, 4(14), 32-41.
  • Aydın, İ. (2012). Alternatif okullar. Ankara: Pegem A.
  • Aytaç, K. (2009). Avrupa eğitim tarihi: Genel bir bakış. Ankara: Doğu Batı.
  • Balcı, A. (2007). Etkili okul- okul geliştirme, kuram uygulama ve araştırma. Ankara: Pegem A.
  • Blackwell, S. (2015). The archimedes forest schools model. Archimedes Earth.
  • Creswell, J. W. (2017). Eğitim araştırmaları nicel ve nitel araştırmanın planlanması, yürütülmesi ve değerlendirilmesi (H. Ekşi, Çev. Ed.). İstanbul: EDAM.
  • Durkheim, E. ve Fauconnet, P. (1950). Terbiye ve sosyoloji (İ. M. Seydol, Çev.). İstanbul: Sinan Matbaası.
  • Ertürk, S. (1998). Eğitimde program geliştirme. Ankara: Meteksan A.Ş.
  • Freire, P. (2013). Ezilenlerin pedagojisi, (Çev., Dilek Hattatoğlu, Erol Özbek). İstanbul: Ayrıntı.
  • Gezer, İ. (2012). Değişen dünyada eğitim. İstanbul: Bilsam.
  • Gray, P. ve Chanoff, D. (1986). What happens to young peple who have charge of their own education?. American Journal of Education, 94(2), 182-213.
  • Gül, A., Tağrikulu, P. ve Çobanoğlu, E. (11-14 Eylül 2018). Türkiye’de sınıf dışı eğitim ile ilgili yapılan lisansüstü tezlerin incelenmesi, Sınıfdışı Öğrenme Sempozyumu, Ege Üniversitesi Eğitim Fakültesi, İzmir, Türkiye.
  • Gündüz, M. (2013). Modern eğitimin doğuşu ve alternatif eğitim paradigmaları. Bayburt Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(Özel Sayı), 66-80.
  • Güven, E. D. (2005). Eğitim üzerine yinelenen eleştiriler, alternatif öneriler. Eleştirel-Yaratıcı Düşünme ve Davranış Araştırmaları Laboratuvarı - PİVOLKA, 4(17), 6-8.
  • Kaygısız, İ. (1997). Eğitim felsefesi ve Türk eğitim sisteminin felsefi temelleri. Eğitim ve Yaşam, 8, 5-15.
  • Kayılı, G. (2015). Sosyal beceri eğitimi programı ile desteklenmiş Montessori yönteminin anaokulu çocuklarının duyguları anlama ve sosyal problem çözme becerilerine etkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi, Konya, Türkiye.
  • Kayılı, G. (3-5 Kasım, 2016). Türkiye’deki montessori yöntemi ile ilgili araştırmalar: 2000-2016 yılları arasındaki araştırma yayınlarının incelenmesi. INES, Antalya.
  • Maynard, T. (2007). Forest schools in great britain: an initial exploration. Contemporary Issues in Early Childhood, 8(4), 320-331.
  • Miller, R. (2007), A brief history of alternative education, 13 Eylül 2021 tarihinde www.educationrevolution.org/history adresinden erişildi.
  • Nalçacı, A. ve Bektaş, F. (2012). Öğretmen adaylarının okul kavramına ilişkin algıları. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(1), 239-258.
  • Popper, K. (2010). Açık toplum ve düşmanları, Cilt I: Platon, (Çev., Mete Tunçay). Ankara: Liberte.
  • Rogers, A. (2004). Non-formal education: flexible schooling or participatory education? (Vol. 15). Comparative Education Research Centre, Hong Kong.
  • Sliwka, A. (2008). The contribution of alternative education. Innovating to learn, learning to innovate. OECD.
  • Sönmez, V. (2004). Program geliştirmede öğretmen el kitabı. Ankara: Anı.
  • Sönmez, D. (2020). Türkiye’de orman okulu yaklaşımı ile ilgili tezlerin incelenmesi Türkiye’de orman okulu yaklaşımı ile ilgili tezlerin incelenmesi. Bingöl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10(20), 623-638.
  • Sönmez, V. ve Alacapınar, F. G. (2013). Örneklendirilmiş bilimsel araştırma yöntemleri. (2. Baskı). Ankara: Anı.
  • The Paideia School, (2021). Take a closer look at peideia history. 13 Eylül 2021 tarihinde http://www.paideiaschool.org/about_us/history.aspx adresinden erişildi.
  • Tolstoy, L. (2008). Eğitim üzerine. M.Hern (Ed.), Alternatif eğitim: Hayatımızın okulsuzlaştırılmak (ss 27-34). İstanbul: Kalkerdin.
  • Yıldırım, A., ve Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (9. Baskı). Ankara: Seçkin.
Toplam 30 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Ayşegül Ayyıldız 0000-0003-1958-6104

Yayımlanma Tarihi 17 Ekim 2022
Gönderilme Tarihi 6 Ekim 2021
Yayımlandığı Sayı Yıl 2022 Cilt: 13 Sayı: 3

Kaynak Göster

APA Ayyıldız, A. (2022). Alternatif Eğitim Konusunda Yapılmış Lisansüstü Eğitim Tezlerinin İncelenmesi. Gümüşhane Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13(3), 877-886. https://doi.org/10.36362/gumus.1005320