Sustainability of Human Resources Management in Banking Sector Integrated Reports

Yıl 2023, Cilt: 14 Sayı: 1, 110 - 134, 01.02.2023

Safa Acar

Öz

Integrated reporting is a type of report that is preferred by most companies recently, offers a holistic perspective and shows the economic, social and environmental performance of the business. This reporting can be considered as a requirement of the triple responsibility approach expected from businesses with the effect of sustainability thinking. With integrated reporting, besides the economic performance of the enterprise, its social and environmental performance can also be understood. In particular, thanks to the fact that the enterprise can more easily express its responsibilities towards its stakeholders, the economic, human and social values produced by the institution are presented more clearly. Integrated reports, in which financial and non-financial criteria are presented together, can convey the value created by the institutions to the stakeholders in the shortest way, with a holistic perspective with a structure that also includes strategic elements. Although it is considered as a combination of financial reports and sustainability reports, it is considered as a more comprehensive reporting method due to these features.
In this context, the aim of the study is to examine the sustainability sections of human resources management in the integrated reports prepared by the institutions in the banking sector and to make suggestions for future applications. In this context, a total of eight banks' integrated reports were examined and it was determined that words such as human, employee, training and performance were the focal points in the sustainability of human resources management.

Anahtar Kelimeler

Sustainability of Human Resources Management, sustainability, Corporate Sustainability, Integrated Reporting

Bankacılık Sektörü Entegre Raporlarında İnsan Kaynakları Yönetiminin Sürdürülebilirliği

Öz

Entegre raporlama son dönemlerde çoğu firma tarafından tercih edilen, bütüncül bir bakış açısı sunan ve işletmenin ekonomik, sosyal ve çevresel performansını gösteren bir rapor türüdür. Bu raporlama sürdürülebilirlik düşüncesinin etkisi ile işletmelerden beklenen üçlü sorumluluk yaklaşımının bir gerekliliği olarak değerlendirilebilir. Entegre raporlama ile işletmenin ekonomik performansının yanında sosyal ve çevresel performansı da anlaşılabilmektedir. Özellikle işletmenin paydaşlarına karşı sorumluluklarını daha kolay ifade edebilmesi sayesinde kurumun ürettiği ekonomik, insani ve toplumsal değerler daha net sunulmaktadır. Finansal ve finansal olmayan kriterlerin birlikte sunulduğu entegre raporlar, kurumların ürettikleri değeri, ilgililere en kısa yoldan, stratejik öğeleri de içeren bir yapı ile bütüncül bir bakış açısı ile paydaşlarına aktarabilmektedir. Esasen finansal raporlar ile sürdürülebilirlik raporlarının bir birleşimi gibi düşünülse de bu özellikleri itibarıyla daha kapsamlı raporlama yöntemi olarak kabul edilmektedir.
Bu kapsamda çalışmanın amacı, bankacılık sektöründeki kurumların hazırladıkları entegre raporlarda insan kaynakları yönetiminin sürdürülebilirliğine yönelik bölümlerinin incelenmesi ve gelecekteki uygulamalara yönelik öneriler getirmektir. Bu kapsamda toplamda sekiz bankanın entegre raporu incelenmiş ve özellikle insan, çalışan, eğitim ve performans gibi kelimelerin insan kaynakları yönetiminin sürdürülebilirliğinde odak noktaları olduğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

İnsan Kaynakları Yönetiminin Sürdürülebilirliği, Sürdürülebilirlik, Kurumsal Sürdürülebilirlik, Entegre Raporlama

Kaynakça

• Abeysekera, I. (2013). A template for integrated reporting. Journal of Intellectual capital, 14(2), 227-245.
• Acar, D., Karataş Aracı, Ö. N., ve Arısoy, K. (2021). Entegre raporlama ve sürdürülebilirlik ilkeleri uyum çerçevelerindeki değişiklikler üzerine bir değerlendirme. Uluslararası işletme, ekonomi ve yönetim perspektifleri dergisi, 5, 251-266.
• Acar, S. (2021). Sürdürülebilirlik raporlarının sürdürülebilir insan kaynakları yönetimi yönüyle incelenmesi: BIST sürdürülebilirlik endeksi örneği. Kafkas Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 12(23), 347-368.
• Acar, S., ve Özutku, H. (2022). Sürdürülebilir İnsan Kaynakları Yönetimi. İ. Ünüvar içinde, Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler Alanında Uluslararası Araştırmalar IX (s. 153-172). Eğitim Kitabevi.
• Bansal, P. (2005). Evolving Sustainably: A Longitudinal Study of Corporate Sustainable Development. Strategie Management Journa(26), 197-218.
• Bush, J. T. (2020). Win-Win-Lose? Sustainable HRM and the promotion of unsustainable employee outcomes. Human Resource Management Review, 30(3), 1-10.
• Churet, C., & Eccles, R. G. (2014). Integrated reporting, quality of management, and financial performance. Journal of Applied Corporate Finance, 26(1), 56-64.
• Çelebiler, M., ve Çankaya, F. (2019). Entegre Raporlama ile ilgili Yapılan Çalışmalar: Literatür Taraması. Uluslararası Ekonomi ve Yenilik Dergisi, 5(2), 179-196.
• Çelik, L., ve Aydemir, O. (2022). Entegre raporlamanın işletmelerin finansal performansları üzerindeki etkisinin yapısal eşitlik modeli ile ölçülmesi. Muhasebe Bilim Dünyası Dergisi, 24(1), 173-198.
• Dereköy, F. (2018). Entegre Raporlama Uygulamalarının Uluslararası Entegre Raporlama Çerçevesi Bağlamında Değerlendirilmesi. Yönetim Bilimleri Dergisi, 16(32), 589-608.
• Dyllick, T., & Hockerts, K. (2002). Beyond the Business Case for Corporate Sustainability. Business Strategy and the Environment, 11(2), 130-141.
• Emir, S., Aracı, Ö. N., ve Kıymık, H. (2021). Entegre raporlama anlayışının camels analizi ile finansal performans üzerindeki etkisinin değerlendirilmesi: bankacılık sektöründe bir uygulama. Muhasebe ve Denetime Bakış, 20(62), 259-284.
• Ercan, C., ve Kestane, A. (2017). Entegre raporlama ve Türkiye’deki uygulama örnekleri üzerine bir araştırma. Kırklareli Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 6(4), 73-86.
• Fischler, F. (2014). Sustainability: The concept for modern society. C. Weidinger içinde, Sustainable Entrepreneurship (s. 13-21). Berlin, Heidelberg.: Springer.
• Gençoğlu, Ü. G., ve Aytaç, A. (2016). Kurumsal sürdürülebilirlik açısından entegre raporlamanın önemi ve BIST uygulamaları. Muhasebe ve Finansman Dergisi, 72, 51-66.
• Horasan, E., ve Tazegül, S. (2021). Entegre raporlamanın şirketlerin finansal performansları üzerindeki etkisi. Journal of Research in Business, 6(1), 141-163.
• IIRC. (2021). International <IR> Framework. www.integratedreporting.org.
• International Integrated Reporting Council (IIRC). (2013). INTERNATIONAL <IR> FRAMEWORK.
• İşseveroğlu, G. (2021). Finansal sürdürülebilirlik göstergeleri üzerinde entegre raporlamanın etkisi: BİST çimento şirketlerinde analiz. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 46, 255-270.
• Karğın, S., Aracı, H., ve Aktaş, H. (2013). Entegre raporlama: Yeni bir raporlama perspektifi. Muhasebe ve Vergi Uygulamaları Dergisi, 6(1), 27-46.
• Lopez-Cabrales, A., & Valle-Cabrera, R. (2020). Sustainable HRM strategies and employment relationships as drivers of the triple bottom line. Human resource management review, 30(3),, 30(3), 1-11.
• Malola, A., & Maroun, W. (2019). The measurement and potential drivers of integrated report quality: Evidence from a pioneer in integrated reporting. South African Journal of Accounting Research, 33(2), 114-144.
• Mio, C. (2016). Integrated Reporting: A new accounting disclosure. C. Mio. içinde Springer.
• Munasinghe, M. (2001). Sustainable development and climate change: applying the sustainomics transdisciplinary meta-framework. International Journal of Global Environmental Issues, 1(1), 13-55.
• Oprisor, T., Tiron-Tudor, A., & Nistor, C. S. (2016). The integrated reporting system: A new accountability enhancement tool for public sector entities. The Audit Financiar journal, 7(139), 747-762.
• Orji, I. J., Kusi-Sarpong, S., & Gupta, H. (2020). The critical success factors of using social media for supply chain social sustainability in the freight logistics industry. International Journal of Production Research, 58(5), 1522-1539.
• Ömürbek, V., ve Acun, Ö. (2021). Çimento sektöründe entegre raporlamada çevresel sürdürülebilirlik analizi. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 26(3), 295-311.
• Önder, Ş., ve Çelik, İ. (2021). Entegre Raporlamanın Firma Karlılığına Etkisi: Bankacılık Ve Çimento Sektörü Üzerine Bir Uygulama. Muhasebe ve Finansman Dergisi, 92, 61-72.
• Roca, L., & Cory, S. (2012). An Analysis of Indicators Disclosed in Corporate Sustainability Reports. Journal of Cleaner Production, 20, 103-118.
• Sutton, P. (2004). A perspective on environmental sustainability. Paper on the Victorian Commissioner for Environmental Sustainability, 1-32.
• Thatcher, A., & Yeow, P. H. (2016). Human factors for a sustainable future. Applied Ergonomics, 57, 1-7.
• Topcu, M. K., ve Korkmaz, G. (2015). Entegre raporlama: Kavramsal bir inceleme. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 30(1), 1-22.
• Trpeska, M., Lazarevska, Z. B., & Atanasovski, A. (2016). Towards Integrated Reporting: Analysis Of Information Published On The Companies’ Websites That Could Be Part Of The Integrated Reporting. CEA Journal of Economics, 11(2), 73-88.
• Valentin, G. (2015). The global sustainability index: an instrument for assessing the progress towards the sustainable organization. Acta Universitatis Cibiniensis. Technical Series, 67(1), 215-220.
• Van Marrewijk, M., & Werre, M. (2003). Multiple Levels of Corporate Sustainability. Journal of Business Ethics, 44(2/3), 1-12.
• Vargün, H., Kılınçaslan, S., ve Akbulut, H. (2021). Türkiye’de entegre raporlama düzeyinin belirlenmesine yönelik ampirik bir araştirma. Uluslararası Finansal Ekonomi ve Bankacılık Uygulamaları Dergisi, 2(1), 18-37.
• Vehkamaki, S. (2005). The Concept of Sustainability in Modern Times. University of Helsinki Department of Forest Ecology Publications, 31, 1-33.
• Wong, M. M. (2018). Stratified sustainability in human resource management in Japanese subsidiaries in Hong Kong. Asian Journal of Business Ethics, 7(2), 151-175.
• Zozik, A., ve Doğan, Z. (2021). Türkiye’de entegre raporlama sürecinde karşılaşılabilecek sorunların tespitine ilişkin bir araştırma. Muhasebe ve Denetime Bakış, 21(63), 83-110.