The Enchantment of Words: Theatre and Storytelling

Yıl 2024, Cilt: 15 Sayı: 3, 795 - 808, 08.10.2024

Gamze Şentürk Tatar

Öz

Many theories have been put forward about the origins of theatre. Among these theories, the Ritual Theory, which focuses on the structural similarities between theatre and rituals and argues that theatre derives from religious ceremonies held in the sake of Dionysus, the God of Fertility, in other words, from ritual, is one of the most well-known. Apart from the Ritual Theory, it is possible to mention the Great Man Theory, which argues that theatre emerged as an activity consciously developed by Ancient Greek people who were talented in areas such as movement, dance and music. Another theory about the origin of theatre is the Storytelling Theory. According to this theory, theatre derives from storytelling. Storytellers contributed to the birth of theatre with their practices of personifying various characters and telling their stories using sounds and movements. Although there are many different views on the origins of theatre, it is generally believed that theatre is a form of storytelling that includes elements such as movement, action, dance and music. This article aims to explain the relationship between theatre and storytelling by focusing specifically on British theatre.

Anahtar Kelimeler

Storytelling Theory, Storytelling, Theatre, British Theatre

Sözün Büyüsü: Tiyatro ve Hikâye Anlatıcılığı

Öz

Tiyatronun kökenleri hakkında birçok kuram ortaya atılmıştır. Bu kuramlar arasında, tiyatro ile ritüeller arasındaki yapısal benzerliklere odaklanarak tiyatronun Bereket Tanrısı Dionysus adına düzenlenen dini törenlerden, yani ritüelden türediğini savunan Ritüel Köken Kuramı en bilinenlerden biridir. Ritüel Köken Kuramı dışında, tiyatronun hareket, dans ve müzik gibi alanlarda yetenekli olan Antik Yunan insanının bilinçli bir şekilde geliştirdiği bir etkinlik olarak ortaya çıktığını ileri süren Büyük Adam Kuramı’ndan bahsetmek mümkündür. Tiyatronun kökenine dair öne sürülen bir diğer kuram ise Hikâye Anlatma Kuramı’dır. Bu kurama göre, tiyatro hikâye anlatıcılığından türemiştir. Hikâye anlatıcıları, sesleri ve hareketleri kullanarak çeşitli karakterleri kişileştirme ve hikâyelerini anlatma pratikleriyle tiyatronun doğuşuna katkıda bulunmuşlardır. Tiyatronun kökenlerine dair birçok farklı görüş olmasına rağmen, genel olarak tiyatronun hareket, eylem, dans ve müzik gibi unsurları içeren bir hikâye anlatıcılığı olduğu düşünülmektedir. Bu çalışma, tiyatro ve hikâye anlatıcılığı arasındaki ilişkiyi özelde Britanya tiyatrosunu merkeze alarak açıklamayı amaçlamaktadır.

Anahtar Kelimeler

Hikaye anlatma Kuramı, Tiyatro, Hikaye Anlatıcılığı, Britanya Tiyatrosu

Kaynakça

• A dinner party for the ages ın Churchill’s ‘Top Girls’. (2018, April 30). Boston Stages, https://onbostonstages.blog/2018/04/30/a-dinner-party-for-the-ages-in-churchills-top-girls/.
• Akinyi, S. (2023, November 2). The feminist storytelling playbook through awesome, everyday feminism donate now, Womankind. https://www.womankind.org.uk/the-feminist-storytelling-playbook-through-awesome/.
• Allen R. & Krebs, N. (2007). Dramatic psychological storytelling: using the expressive arts. Palgrave Macmillan.
• Baştan, A. (2018). The Memories of Women in Caryl Churchill’s Top Girls. Turkish Studies,13(20), 161-170
• Benjamin W. (2012). Hikâye anlatıcısı. Son bakışta aşk. İçinde (ss. 77-101), (Der. N. Gürbilek). İstanbul: Metis Yayınları.
• Borowski M., Sugiera, M. (2010). Introduction. Worlds in Words: Storytelling in Contemporary Theatre and Playwriting. İçinde, Cambridge: Cambridge Scholars Publishing, 2-13.
• Bowles, H. (2010). Storytelling and drama: exploring narrative episodes in plays. Amsterdam & Holland: John Benjamins Publishing Company.
• Brockett, O. (2000). Tiyatro tarihi. İ. Bayramoğlu (Çev.), Ankara: Dost Kitapevi.
• Brook, P. (1987). Shifting point. New York: Harper & Row.
• Burnett, M. T. (2002). When you shall these unlucky deeds relate: Othello and storytelling. İçinde, Longman Critical Essays: Othello. (Eds. L. Cookson & B. Loughrey). Harlow, Essex: Longman, 61-71.
• Coolidge, A. (1980). Beyond the fatal flaw: a study of the neglected forms of Greek drama. Lake Macbride: The Maecenas Press.
• Crawford, C. (2012). On interactive storytelling. Macmillan: New Riders.
• Eastman, N. (2021). Shakespeare’s storytelling: An introduction to genre, character, and technique. Macmillan: Palgrave.
• Ferris, D. (2008). The Cambridge introduction to Walter Benjamin. Cambridge: Cambridge University Press. Greenblatt, S. (19809. Renaissance self-fashioning: From More to Shakespeare. Chicago: University of Chicago Press.
• İnan, D. (2013). Conor Mcpherson’s the Weir: New master of Irish storytelling. Tiyatro Araştırmaları Dergisi, 36(36), 61-73. https://doi.org/10.1501/TAD_0000000302.
• Jennings, S. K. (2013). Storytelling and community: beyond the origins of the ancient theatre, Greek and Roman. Fort Worth: Texas Christian University.
• Kearney, R. (2002). On stories: thinking in actions. London & New York: Routledge.
• Köker, E. (2010). Kitapta kurutulmuş çiçekler sözlü kültür üzerine düşünmek. Ankara: Dipnot Yayınları.
• Kuru, G. (2018). Memory and Storytelling in The Pillowman by Martin McDonagh. Batı Edebiyatında Bellek,
• Mevlüde Zengin & Sedat Bay (Eds.), Sivas Cumhuriyet Üniversitesi Yayınları, 109-120.
• McDonagh, M. (2013). Yastık Adam. (Çev. Y. Eradam). (Metin olarak bulunmuştur)
• McPherson, C. (2010, February 1). Original Sin. The Guardian, https://www.theguardian.com/culture/2001/feb/07/artsfeatures.stage
• Sekmen, M. (2014). Söz sanatından eylem sanatına: yaratıcı drama ve oyunculuk etkinliği olarak hikâye anlatımı. Ankara: Pegem Akademi.
• Seymour, D. B. (2007). Creating stories that connect. Kregel Academic.
• Stone, K. (1998). Burning brightly: new light on old tales told today. Canada: Broadview Press.
• Sütçü, Ö. Y. (2013). Ortak bir dünya deneyimi: hikâye anlatıcısı. Ethos: Felsefe ve Toplumsal Bilimlerde Diyaloglar, 6(2), s.76-92.
• Şimşek, T. (2016), Transitions in Irishness: Conor Mcpherson’s The Weir and Shining City [Master’s Thesis Ankara]. https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezSorguSonucYeni.jsp.
• Şimşek, T. (2021). Ireland/Irishness in transition: Conor Mcpherson's “The Weir”. DTCF Dergisi, 61(1), s.359-383.
• Wilson, M. (2006). Storytelling and theatre: contemporary professional storytellers and their art. Palgrave Macmillan.