The Apprenticeship of a French Ambassador: Charles Gravier de Vergennes before His Ambassadorship in İstanbul

Yıl 2022, , 356 - 373, 28.10.2022

Kadriye Topal Doğan

https://doi.org/10.18795/gumusmaviatlas.1114992

Öz

Charles Gravier de Vergennes is one of the most important French diplomats of the 18th century. The first steps of his diplomatic life were formed in the French embassies in Lisbon and Frankfurt, where he served as conseiller d’ambassade alongside his uncle Chavigny. Vergennes was later assigned as ambassador to Koblenz, Hanover, İstanbul and Stockholm. He was also appointed as the Minister of Foreign Affairs by Louis 16, the King France (1774-1792) as a result of his achievements such as being the defender of the French monarchy, his successful diplomatic activities and having influential people around him. Vergennes, one of the last great ministers of the Ancien Régime, was sent to İstanbul in 1755 after the sudden death of the present ambassador in İstanbul, Roland des Alleurs. The embassy of France in İstanbul where he served for thirteen years, constitutes an important part of his diplomatic career. It is clear that the diplomatic activities he carried out in the important centers of Europe and the experiences he gained were decisive in his election to this task. In this study, what Vergennes learned about European diplomacy and being a diplomat in Lisbon and Frankfurt where he accompanied his uncle Chavigny, was evaluated within the framework of the political events of the period. Moreover, the responsibilities he took in financial matters, his efforts to manage financial aids and secret funds to influence the German princes in favor of France and the correspondences he carried out occasionally show that Vergennes has a role beyond being a conseiller d’ambassade.

Anahtar Kelimeler

Diplomacy, France, Ambassador

Bir Fransız Elçisinin Çıraklık Dönemi: İstanbul Elçiliği Öncesinde Charles Gravier de Vergennes

Öz

Charles Gravier de Vergennes 18. yüzyılın en önemli Fransız diplomatlarından biridir. Diplomatik hayatının ilk basamaklarını, amcası Chavigny’nin yanında, conseiller d’ambassade (elçilik danışmanı) olarak yer aldığı Fransa’nın Lizbon ve Frankfurt elçilikleri oluşturmuştur. Vergennes, daha sonrasında Koblenz, Hannover ve Stockholm’e Fransa adına elçi olarak görevlendirilmiştir. Fransız monarşisinin savunucusu olması, yürüttüğü başarılı diplomasi faaliyetleri ve etrafında nüfuzlu dostlar barındırması gibi kazanımlar sonucu Fransa Kralı 16. Louis (1774-1792) tarafından Dışişleri Bakanı olarak görevlendirilmiştir. Vergennes, 1774 yılında atandığı bu görevi öldüğü 1787 yılına kadar sürdürmüştür. Ancien Régime’in son büyük bakanlarından olan Vergennes, mevcut İstanbul Elçisi Roland des Alleurs’ün ani ölümü üzerine de 1755 yılında İstanbul’a gönderilmiştir. On üç sene süren ve 3. Osman ve 3. Mustafa’nın hükümdarlığına denk gelen İstanbul elçiliğindeki görevi diplomatik hayatının önemli bir kısmını oluşturmaktadır. Öncesinde Avrupa’nın önemli merkezlerinde yürüttüğü diplomasi faaliyetlerinin ve edindiği tecrübelerin onun İstanbul elçiliğine seçilmesinde belirleyici olduğu açıktır. Bu çalışmada Vergennes’in amcası Chavigny’ye eşlik ettiği Lizbon ve Frankfurt görevleri sırasında Avrupa diplomasisine ve diplomatlık mesleğine dair öğrendikleri, dönemin siyasi olayları çerçevesinde değerlendirilmiştir. Ayrıca Vergennes’in çıraklık dönemi diyebileceğimiz süreci kapsayan bu görevleri esnasında üstlendiği mali konulardaki sorumluluklar, arabuluculuk faaliyetleri, Alman prenslerini Fransa lehinde etkilemek için yapılan maddi yardımların yürütücülüğü ve gizli fonların idaresi ve zaman zaman elçilik yazışmalarını yürütmesi onun danışmanlık görevinin ötesinde bir rolü olduğunu göstermektedir.

Anahtar Kelimeler

Diplomasi, Fransa, Elçi

Kaynakça

• Albrier, A. (1867). Recherches généalogiques sur la famille Chevignard. J. Marchand.
• Barthélemy, T. (2001). Noms patronymiques et noms de terre dans la noblesse française (XVIIIe -XXe siècles). Le Patronyme: Histoire, Anthropologie, Société (s. 61-79). CNRS.
• Broglie, M. l. (1887). Études diplomatiques: La seconde lutte de frédéric II et de Marie-Thérèse. D'après des documents Inédits. IV. capıtulation de la bavière. Revue des Deux Mondes, 71(3), 481-506.
• Chambrun, C. d. (1944). A l'ecole d'un dipmolate: Vergennes. Libraire Plon.
• Cobban, A. (1950). The ‘parlements’ of France in the eighteenth century. History, 35(123/124), 64-80.
• Dauvergne, R. (1973). Le problème du nombre des nobles en France au XVIIIe siècle. Annales de Démographie Historique , 181-192.
• Derek McKay, H. S. (2019). Büyük devletlerin yükselişi 1648-1815. Dergâh Yayınları.
• Doyle, W. (1970). Parlements of France and the Breakdown of the Old Regime 1771-1788. French Historical Studies(4), 415-458.
• Gaines, J. R. (2007). For liberty and glory: Washington, Lafayette and their revolutions. W. W. Norton.
• Gautier, T. (1961). Le capitaine fracasse: Texte complet (1863). Garnier Freres.
• Gazette de France. (1745-1749). Journal de Paris. (1788).
• Haddad, É. (2016). Noms de famille et noms de terre dans la noblesse française à l'époque moderne. Annales de Démographie Historique, 13-36.
• Jean-Louis Bacqué-Grammont, S. K. (1991). Représentants permanents de la france en turquie (1536-1991). Isis Press.
• Karabulut, F. (2021). Avusturya Veraset Savaşları (1740-1748) sırasında Osmanlı İmparatorluğu'nun izlediği politika. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi(114), 145-160.
• Keens-Soper, H. (1972). The French political academy, 1712: A school for ambassadors. European Studies Review, 2(4), 329-355.
• Klaits, J. (1971). Men of letters and political reform in France at the end of the reign of Louis XIV: The founding of academie politique. The Journal of Modern History, 577-597.
• Labourdette, J. F. (1990). Vergennes ministre principal de Louis XVI. Editions Desjonquères.
• Marsangy, L. B. (1894). Le chevalier de Vergennes: Son ambassade à Constantinople (Cilt 1). Libraire Plon.
• Mayer, C. J. (1789). Vie publique et privée de Charles Gravier, Comte de Vergennes. Chez Maradan.
• Montferrand, B. d. (2017). Vergennes La Gloire de Louis XVI. Tallandier.
• Murphy, O. T. (1982). Charles Gravier, Comte de Vergennes French diplomacy in the age of revolution: 1719-1787. State University of New York Press.
• Price, M. (1995). Preserving the monarchy: The Comte de Vergennes 1774-1787. Cambridge University Press.
• Saint-Aymour, L. V. (1886). Recuil des instructions données aux ambassadeurs et ministres de France depuis les traités de Westphalie jusqu'a la révolution française, Portugal. Ancienne Libraire Germer Bailliere et Comte Félix Alcan.
• Seita, M.-G. d. (1987). Vergennes et la politique étrangère de la France à la veille de la révolution. Musée-Galerie de la Seita.
• Stollberg-Rilinger, B. (2020). Kutsal Roma İmparatorluğu. Vakıfbank Kültür Yayınları.
• Şahin, İ. (2015). Utrecht'ten Tilsit'e İngiltere'nin Akdeniz politikası. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 4(4), 838-859.
• Thuillier, G. (1996). La première école d'administration: L'Académie politique de Louis XIV. Librairie Droz.
• Tocqueville, A. d. (1856). The old regime and the revolution. Harper & Brothers.
• Vajnági, M. (2008). Britain-Hanover and the imperial election of 1745. Hungarian Journal of English and American Studies, 14(1), 51-64.
• Valette, R. (1989). Catalogue de la noblesse française. Robert Lafont.
• Wiesner-Hanks, M. E. (2014). Erken modern dönemde Avrupa 1450-1789. Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.