Curriculum Changes in Terms of Accreditation: An Example of Public Relations Education

Yıl 2023, , 403 - 421, 27.10.2023

İhsan Türkal

https://doi.org/10.18795/gumusmaviatlas.1361070

Öz

Accreditation studies, which have gained importance and momentum recently, have become one of the agenda items of public relations departments. Accreditation processes lead public relations departments to change in various aspects. One of the issues where change is effective is education curricula. Curricula constitute one of the important topics within the accreditation criteria of the Communication Education Evaluation Accreditation Board (İLEDAK), which is the accreditation institution. The Board encourages public relations programs to be restructured in line with the opinions and suggestions of internal and external stakeholders and updated at regular intervals. Therefore, it is important to research the phenomenon of accreditation in order to understand the changes in public relations education, especially in the curriculum dimension. The purpose of this study is to reveal the accreditation-based changes in the curricula of 88 public relations departments that continue their educational activities in Turkey as of 2023. For this purpose, the curricula of all public relations departments were examined by content analysis method. In the study, in which a comparative analysis of the curricula of accredited and non-accredited departments was made, in addition to presenting a descriptive picture, the existence of a relationship between accreditation and curriculum changes was sought. The findings reveal a triple course classification on the basis of curriculum. In accredited departments, while the weight of one group of courses increases, the weight of another group of courses remains at the same level and the weight of another group of courses decreases. If it is considered the rate of curriculum change as a whole, the resulting figure indicates a minimal level, corresponding to a difference of approximately 10 points in value and a difference of 23 points in percentage.

Anahtar Kelimeler

Accreditation, Public Relations Education, Curriculum, ILEDAK.

Akreditasyon Ekseninde Müfredat Değişimleri: Halkla İlişkiler Eğitimi Örneği

Öz

Müfredat yükseköğretimde eğitim programının temel taşıdır ve öğrencilerin bilgi, beceri ve değerlerini şekillendirmede kritik bir rol oynamaktadır. Müfredat, yükseköğrenimdeki eğitim hedeflerini belirlemenin bir yolu, öğrencilerin belli bir dönem boyunca nasıl gelişmelerini sağlayacaklarına dair bir çerçeve sunmaktadır. Derslerin sıralaması, içeriği, sınavlar, ödevler ve performans ölçütleri, öğrencilerin ne kadar bilgi ve beceri kazandıklarını değerlendirmek müfredatla bağlantılıdır. Müfredatın etkin bir şekilde tasarlanması ve güncel tutulması, yükseköğretim kurumlarının başarısını ve mezunlarının niteliklerini etkilemektedir. Akreditasyon, bir üniversite bölümünün veya programının kalitesini ve uygunluğunu değerlendiren ve onaylayan bir dış denetim sürecini ifade etmektedir. Dolayısıyla yükseköğretim kurumları açısından akreditasyon kurumların sunduğu eğitimin kalite standartlarının yükseltilmesi bakımından büyük önem taşımaktadır. Akreditasyon uygulamalarının en çok üzerinde durduğu konuların başında müfredat gelmekte olup müfredatın paydaş istek ve beklentileri doğrultusunda güncellenmesi yoluna gidilmektedir. Buradan hareketle bu çalışma akredite olan halkla ilişkiler bölümlerini konu almakta ve bölümlerin müfredatlarının akreditasyon dolayısıyla ne ölçüde değişime uğradığını tespit etmektir. Araştırma, Türkiye’deki tüm halkla ilişkiler bölümlerinin müfredatlarının içerik analizi ile incelenmesi yöntemine dayanmaktadır. Akredite olan ve olmayan bölümler arasında karşılaştırmalı bir çalışma gerçekleştirilmiş olup değişimin ne ölçüde ve ne yönde olduğu anlaşılmaya çalışılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Akreditasyon, Müfredat, Yükseköğretim Kurumları, Halkla İlişkiler

Kaynakça

• ACEJMC. (2023a). Accredited/reaccredited. http://www.acejmc.org/accreditedreaccredi ted/
• ACEJMC. (2023b). The nature of accreditation. http://www.acejmc.org/accreditedreaccr edited/ Asna, A. (1998). Halkla ilişkiler: Dünden bugüne bir sanat-meslek öyküsü (2. baskı). Sabah Kitapçılık.
• Bakan, Ö. (2002). Halkla ilişkiler eğitiminde teori-pratik dengesi bakımından Türkiye için bir model önerisi. Selçuk İletişim Dergisi, 2(2), 64-72.
• Berth, K. & Sjöberg, G. (1998). Halkla ilişkiler eğitiminin evrimi ve küreselleşmenin etkisi: Sekiz ülke üzerine inceleme. Rota Yayınları.
• Black, S. (1998). Halkla ilişkiler eğitimi: Öneriler ve standartlar. Rota Yayınları.
• Broom, G. M. & Sha, B. L. (2013). Cutlip and centers effective public relations (11th ed.). Pearson Education.
• Canpolat, N. (2013). Türkiye’de halkla ilişkiler eğitimi: Halkla ilişkiler ders programlarının değerlendirilmesine yönelik bir araştırma. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 2(2), 139-162.
• Checkl, A. (1998). Dünyada halkla ilişkiler eğitimi. Rota Yayınları.
• Commissionpred. (2006). The report of the commission on public relations education. https://www.commissionpred.org/the-professional-bond/
• Commissionpred. (2023). About the commission. https://www.commissionpred.org/about-the-commission/
• Distaso, M. W., Stacks, D. W. & Botan C. H. (2009). State of public relations education in the United States: 2006 report on a national survey of executives and academics. Public Relations Review, 35(3), 254-269. https://doi.org/10.1016/j.pubrev.2009.03.006
• Grunig, J. E. & Hunt, T. (1984). Managing public relations. Thomson Wadsworth.
• Güllüpunar, H. (2015). Stratejik iletişim bağlamında Türkiye’deki halkla ilişkiler bölümlerinin ders müfredatları üzerine bir inceleme. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 7(2), 679-711.
• Güllüpunar, H. & Güllüpunar, M. D. (2021). Dijitalleşmenin etkisinde kurumsal iletişimden kurumsal olmayan “kurumsal iletişime”. İçinde Ş. Güler (ed.), Dijital iletişim araştırmaları (ss. 105-131). Nobel Bilimsel Eserler.
• Güllüpunar, M. D. (2022). İşletmelerin kurumsal itibarı ve halkla ilişkiler. İçinde H. Altincik (ed.), Özel kuruluşlarda halkla ilişkiler (ss. 41-63). Eğitim Yayınevi.
• İLEDAK. (2023a). İLAD hakkında. https://iledak.ilad.org.tr/iledak/ilad-hakkinda
• İLEDAK. (2023b). İLAD tüzük. https://iledak.ilad.org.tr/img/pages/ilad-tuzuk_13.10.2021_3d16ceb.pdf
• İLEDAK. (2023c). Çalışma yönetmeliği. https://iledak.ilad.org.tr/img/pages/calisma-yonetmeligi-2021-_13.07.2022_f4446ec.pdf
• İLEDAK. (2023d). İletişim lisans alanı ve programları değerlendirme ölçütleri (Sürüm 2.3). https://iledak.ilad.org.tr/img/pages/olcutler-surum-2.3_14.04.2022_a3ddd6b.pdf
• İLEDAK. (2023e). Akredite kurumlar. https://iledak.ilad.org.tr/akreditasyon/akredite-kurumlar
• İşler, E. İ. (2003, 03-05 Aralık). Sosyal bilimler eğitimimde endüstriye entegrasyon faktörleri üzerine eleştirel bir değerlendirme halkla ilişkiler eğitimi örneği [Bildiri sunumu]. 8. Ulusal Sosyal Bilimler Kongresi, Ankara, Türkiye.
• Jain, R. (2017). Preparing students for the global workplace: Current practices and future directions in international public relations education. Journal of Public Relations Education. 3(1), 14-35.
• Kazan, H. (2016). Bilimsel araştırma teknikleri. İstanbul Üniversitesi Açık ve Uzaktan Eğitim Fakültesi Yayınları.
• Kazancı. M. (2004). Halkla ilişkiler eğitimi üzerine bazı düşünceler ve yeni eğitim program. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 1(2). 131-152.
• Lattimore, D., Baskin, O., Heiman S. T. & Toth E. L. (2012). Public relations: The profession and the practice. Mc Graw Hill Education.
• Leiva, F. M., Montoro, F. J. & Martinez, T. L. (2006). Assessment of interjudge reliability in the open-ended questions coding process. Quality & Quantity, 40, 519–537. https://doi.org/10.1007/s11135-005-1093-6 ÖSYM. (2023). Merkezi yerleştirme ile öğrenci alan yükseköğretim önlisans ve açıköğretim programları (Tablo-3). https://www.osym.gov.tr/TR,2528/tablo-3-merkezi-yerlestirme-ile-ogrenci-alan-yuksekogretim-onlisans-ve-acikogretim-programlari.html.
• Özcan, H., Tahsin, I., Pınar, D. & Kocabaş, İ. (2020). Türkiye’deki özel firmaların ve halkla ilişkiler ajanslarının halkla ilişkiler mezunlarına bakış açıları ve halkla ilişkiler çalışanlarından beklentileri. Türkiye Mesleki ve Sosyal Bilimler Dergisi, (3), 37-53.
• Özgen, E., Yıldız, E. & Aydoğdu, İ. (2021). Evaluation of public relations curriculum on student and sector expectations: A research on Istanbul province, Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 9(1), 127-156. https://doi.org/10.19145/e-gifder.826181
• Öztürk, S. (2022). Halkla ilişkilerde hedef kitle. İçinde G. Çalışır, E. Diker & İ. Türkal (eds.), Halkla ilişkilere giriş (ss. 187-207). Eğitim Yayınevi.
• Peltekoğlu, F. B. (2001). Halkla ilişkiler nedir (2. baskı). Beta Basım Yayım Dağıtım.
• Scott, J. (2006). Content Analysis. In V. Jupp (ed.), The Sage Dictionary of Social Research Methods (pp. 40-41). Sage Publications.
• Sert, N. Y. & Özel, A. P. (2019). Halkla ilişkiler eğitimi: Kocaeli ve Sakarya Üniversitesi öğrencilerinin halkla ilişkiler eğitimine ilişkin görüşlerinin araştırılması. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 7(2), 679-711. https://doi.org/10.19145/e-gifder.569546
• Solmaz, B., Arslan, A., Aydın, B. O. & Duğan Ö. (2012). Türkiye’de halkla ilişkiler lisans eğitimi üzerine bir değerlendirme. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (27), 253-269.
• Solmaz, B., Taştekin H., Yüksek, Ö., Akpınar, K. & Yaybakmaz E. (2017), Halkla ilişkiler eğitiminde uluslararasılaşmanın önemi: İngiltere ve Türkiye üzerine karşılaştırmalı bir çalışma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (37), 273-288.
• Solmaz, B., Ergen, Y. & Alkan, Ö. (2018). Türkiye’de lisansüstü halkla ilişkiler eğitimi üzerine bir araştırma: Doktora tezlerinin halkla ilişkiler alanına katkısının niceliksel içerik analizi (2008-2017), Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (39), 236-248.
• Sjöberg, G. (1998). Mesleki uygulama için bir halkla ilişkiler eğitim modeli. Rota Yayınları.
• Stacks D. W., Botan C. & Turk J. V. (2004). Halkla ilişkiler eğitiminin algılanışı (F. Erendağ, Çev.). Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 1(2). 137-158.
• Şeker M. & Şeker T. (2011). İletişim eğitiminde temel sorunlar ve açmazlar, Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (15), 99-118.
• Tellan, D. (2011). Halkla ilişkiler eğitiminin bağlamı: İletişim, sosyal bilimler ya da onay üretimi, Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (15), 11-31.
• Tokgöz, O. (2003). Türkiye’de iletişim eğitimi: Elli yıllık bir geçmişin değerlendirilmesi. Kültür ve İletişim, 6(1), 9-32.
• Türkal, İ. (2018). Halkla ilişkiler eğitiminde yönelimler: Türkiye ve Ukrayna üzerine karşılaştırmalı bir analiz. İçinde H. Çiftçi & M. Şahbaz (Eds.), Taras Shevchenko 1st International congress on socıalscıences (ss. 284-293). Iksad Publications.
• Ural, E. G. (2012). Etkili bir halkla ilişkiler lisans eğitimi için halkla ilişkiler alanında ortaya çıkan değişimlerin eğitime aktarılması, E-Journal of New World Sciences Academy NWSA-Social Sciences, 7(2), 161-182.
• Van Het Hof, S. D. & Tuncer, M. U. (2011). Halkla ilişkiler eğitimi üzerine bir eleştiri. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (15), 133-144.
• Vural, B. A & Yurdakul, N. B. (2004). Halkla ilişkiler eğitiminde müfredat ve uygulamalar: Türk ve Amerikan üniversitelerine yönelik kıyaslamalı bir çalışma. 2nd International Symposium Communication in the Millennium: A Dialogue Between Turkish and American Scholars (ss. 253-267). İstanbul, Türkiye.
• Wright, D.K. (2011), History and development of public relations education in North America: A critical analysis. Journal of Communication Management, 15(3), 236-255. https://doi.org/10.1108/13632541111151005