Banditry Incidents In 2nd Mustafa Period In Ottoman State

Yıl 2018, , 282 - 303, 28.10.2018

İbrahim Özgül

https://doi.org/10.18795/gumusmaviatlas.455765

Öz

Banditry is an illegal activity caused by
some organized people and groups who threaten the security of life and property
of other people by using force with arms or various methods that disrupt public
order. Such activities which caused long-termed and extensive struggles for
state have been revealed with documents in this study. This kind of activities
were occasionally attempted by the state officials in rural areas either by forming
bandit groups or by unifying them. The state tried to take various and perpetual measures because such activities have
become more frequent in steep passages, desolate places and insecure areas.
While the state took various measures to prevent such incidents, it is evident
in the archival documents that trial, judgment and punishment processes were
conducted by paying attention to use of definite, clear and objective evidences
in accordance with the rules of the law.

Anahtar Kelimeler

Judgment, Kadı, Bandit, Complaint, Robbery

Sultan II. Mustafa Döneminde Osmanlı’daki Eşkiyalık Faaliyetleri

Öz

Eşkiyalık,
silahla veya çeşitli yöntemlerle zor kullanarak halkın can ve mal güvenliğini
tehdit eden, kamu düzenini bozan bazı şahıs ve grupların organizeolmaları sonucu
asayişi bozan faaliyetler olarak ortaya çıkmaktadır. Bu tür faaliyetlerin bazen
zaman ve mekan bakımından geniş döneme yayılan ve  devleti uğraştıran olaylarda bu çalışmada
belgeleriyle ortaya konulmuştur. Bu faaliyetlere zaman zaman taşradaki devlet
görevlilerininde eşkıya grupları oluşturarak veya onlarla birleşerek teşebbüs
ettikleri de olmuştur.

            Bu tür faaliyetlerin daha çok sarp
geçitlerin bulunduğu, ıssız ve güvenlik zafiyetinin olduğu yerlerde meydana
geldiğinden devlet çeşitli devamlı tedbirler almaya çalışmıştır. Devlet bu tür
olayları önlemek için çeşitli tedbirler alırken suçun isbatı ve yargılama
usullerini hukuk kuralları doğrultusunda kesin, açık ve objektif delillerin
kullanılmasına dikkat ederek araştırma sonuca cezalandırma yoluna gittiği
kullanılan arşiv belglerinde açıkça görülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Hüküm, Kadı, Eşkıya, Şikayet, Soygun

Kaynakça

• Akdağ, M. (1995). Türk halkının dirlik ve düzenlik kavgası celali isyanları, Cem Yayınevi, İstanbul. s. 93-97.
• Akdağ, M. (2014). Türkiye’nin İktisadi ve İçtimai Tarihi, Yapı Kredi Yayınları, İstanbul. s. 679-688.
• Demnirci S. (2012). Arslan Hasan, “ Eşkıyalar ve Osmanlı Devlet: Maraş Eyaleti Örneğinde Devlet Görevlilerinin Eşkıyalık Faaliyetleri Ve Bunların Merkez-Taşra Yazışmalarındaki Yansımaları (1590-1750), Süleyman Demirel Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı: 16, ss. 47-76.
• İlgürel, M. (1993). “Celali İsyanları”, DİA, C. 7, İstanbul. s.252-257.
• İlgürel, M. (1995). “Osmanlılarda Eşkıyalık Hareketleri”, DİA, C.11, İstanbul.s. 466-469
• İnalcık, H (1988). “Adaletname”, DİA, C.1, İstanbul. s.346-347
• Karen B. (2016). Eşkıyalar ve Devlet: Osmanlı tarzı Devlet Merkezileşmesi, (Çev: Zeynep Altok), Tarih Vakfı Yurt Yayınları, İstanbul.
• Köse, O. (2017). Osmanlıdan Günümüze Eşkıyalık Ve Terör, ( Ünal, Mehmet Ali, devlet içi iktidar mücadelesinin bir unsuru olarak eşkıyalık ve ayrılıkçı hareketler) İlk Adım Belediyesi Kültür Yayınları 14, Samsun.s.4
• Özcan, A. (2006). “ Mustafa II”, DİA, C. 31, İstanbul. s.275-280.
• Öztuna, Y (1983). Büyük Türkiye Tarihi, C.6, Ötüken Yayınevi, İstanbul.,s. 175
• Shaw, S. (1994). Osmanlı İmparatorluğu Ve Modern Türkiye, C.I, e yayınları, İstanbul. s. 304-311.
• Uzunçarşılı, H. İ (1973). Osmanlı tarihi, c.ııı, ı. kısım, Türk Tarih Kurumu, Ankara. s. 558