Türkiye’de Cumhuriyetin ilanı ile birlikte eğitim sahasında ciddi bir değişim ve dönüşüm sürecine girildi. Öncelikle Heyet-i İlmiye toplantıları, Tevhid-i Tedrisat Kanunu, Maarif Teşkilatına Dair Yasa ve de Talim ve Terbiye Kurulu vasıtası ile değişim ve dönüşümün hukuki ve idari temelleri oluşturuldu. Bunlarla eş zamanlı olarak eğitim programları yenilenmeye ve yeni okullar açılmaya başlandı. 1928 yılına gelindiğinde ise okur-yazar oranını yükseltmek, öğretimi kolaylaştırmak ve Türkçeyi ortak dil yapmak amacıyla Lâtin temelli yeni bir alfabe kabul edildi. Yeni harflerin kabulü ile gerek okul çağındaki kuşağa ve gerekse de toplumun tüm kesimlerine yönelik olmak üzere bir eğitim seferberliği başlatıldı. Yeni harfler bir taraftan okullarda öğrencilere öğretilirken, bir taraftan da okul ders ve araçları bu yeni duruma göre düzenlenmeye çalışıldı. Yeni harfleri toplumun tüm kesimlerine öğretebilmek, sıfır noktasına gelen okuma yazma oranını bir an önce arttırmak üzere millet mektepleri faaliyete geçirildi. 1935 yılında millet mektepleri ulus okulları adı altında faaliyetlerine devam etti.
ALBAYRAK, Mustafa (1989). “Yeni Türk Harflerinin Kabulü Öncesinde Halk Eğitimi ve Yazı Değişimi Konusunda Bazı Tartışmalar ve Millet Mekteplerinin Açılması”, Ankara Üniversitesi Türk İnkılap Tarihi Enstitüsü Ata Yolu Dergisi, 4: 483-487.
ASLAN, Erdal (2011). “1924 İlk Mektepler Müfredat Programı”, İlköğretim Online, 10(2): 717-734.
CİCİOĞLU, Hasan (1985). Türkiye Cumhuriyetinde İlk ve Ortaöğretim (Tarihi Gelişim), Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları.
ERGÜN, Mustafa (1997). Atatürk Devri Türk Eğitimi, Ankara: Ocak Yayınları.
FIÇICI, Nazım (2013). Gümüşhane Halkevleri, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Atatürk Üniversitesi Atatürk İlkeleri ve İnkılap Tarihi Enstitüsü, Erzurum.
Duman, Ö. (2016). Maarif Yıllıklarına Göre Cumhuriyet’in İlk Çeyreğinde Gümüşhane’de Eğitim (1923-1950). Mavi Atlas(7), 55-75. https://doi.org/10.18795/ma.59468