A Research on Communication Skills and Fear of Violence in Healthcare Professionals

Yıl 2024, , 351 - 360, 27.03.2024

Mehmet Akif Erişen

https://doi.org/10.37989/gumussagbil.1366523

Cited By: 1

Öz

This study aimed to examine the communication skills and fear of violence of healthcare workers according to various variables and investigate the effect of communication skills and some variables on fear of violence. For this purpose, 404 healthcare workers working in Tokat province were included in the study. Communication skills scale and fear of future violent events scale were used as data collection tools. Data were collected online using social media groups through Google Forms and analyzed with the help of the SPSS package program. It was determined that 68.1% of the research participants, who had an average of approximately 10 years of professional experience, had been exposed to violence before, and 80% had witnessed a friend being subjected to violence. The study found that communication skills were significantly higher in women, married people, and health technicians. On the other hand, fear of violence was significantly higher in women, young people, nurses/midwives, and physicians as occupational group, those who had been exposed to violence before, and those who witnessed their friends being subjected to violence. Finally, it was determined in the study that communication skills positively affected the fear of being subjected to violence, while gender, years of working in the profession, and exposure to violence negatively and significantly affected the fear of being subjected to violence. As a result, the study revealed that high communication skills do not reduce the fear of violence, especially in healthcare organizations with a high female population.

Anahtar Kelimeler

Communication, Fear of Violence, Healthcare Professionals, Violence

Sağlık Çalışanlarında İletişim Becerileri ve Şiddet Görme Korkusu Üzerine Bir Araştırma

Öz

Bu araştırmada sağlık çalışanlarının iletişim becerilerinin ve şiddet görme korkusunun çeşitli değişkenlere göre incelenmesi ve iletişim becerileri ile bazı değişkenlerin şiddet görme korkusu üzerindeki etkisinin araştırılması amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda Tokat ilinde görev yapan 404 sağlık çalışanı araştırmaya dahil edilmiştir. Veri toplama aracı olarak iletişim becerileri ölçeği ve şiddet görme korkusu ölçeği kullanılmıştır. Veriler Google Formlar aracılığıyla sosyal medya grupları kullanılarak online ortamda toplanmış ve SPSS paket programı yardımıyla analiz edilmiştir. Ortalama olarak yaklaşık 10 yıllık mesleki deneyime sahip araştırma katılımcılarının %68,1’inin daha önce şiddete maruz kaldığı, %80’inin ise bir arkadaşının şiddet gördüğüne şahit olduğu tespit edilmiştir. Araştırmada iletişim becerilerinin kadınlarda, evlilerde ve sağlık teknisyen/teknikerlerinde anlamlı düzeyde daha yüksek olduğu bulunmuştur. Şiddet görme korkusunun ise kadınlarda, gençlerde, meslek grubu olarak hemşire/ebe ve hekimlerde, daha önce şiddete maruz kalanlarda ve arkadaşının şiddet gördüğüne şahit olanlarda anlamlı düzeyde daha yüksek olduğu görülmüştür. Çalışmada son olarak sağlık çalışanlarında iletişim becerilerinin pozitif yönde; cinsiyet, meslekte çalışma yılı ve şiddete maruz kalma durumunun negatif yönde ve anlamlı düzeyde şiddet görme korkusunu etkilediği tespit edilmiştir. Sonuç olarak araştırmada özellikle kadın popülasyonunun fazla olduğu sağlık işletmelerinde iletişim becerilerinin yüksek olmasının şiddet görme korkusunu azaltmadığı ortaya konulmuştur.

Anahtar Kelimeler

İletişim, Sağlık Çalışanları, Şiddet, Şiddet Görme Korkusu

Etik Beyan

Araştırmanın etik kurul izni 12.07.2023 tarih ve 01-34 karar numarası ile Tokat Gaziosmanpaşa Üniversitesi Sosyal ve Beşeri Bilimler Araştırmaları Etik Kurulundan alınmıştır. Buna ek olarak anket formunun başında katılımcıların onamı alındıktan sonra anket formunun doldurulması sağlanmıştır.

Kaynakça

• 1. Türk Dil Kurumu. (2023). “Şiddet”. Güncel Türkçe Sözlük. Erişim adresi: https://sozluk.gov.tr/ (Erişim tarihi:04.09.2023)
• 2. Elliot, P.P. (1997). “Violence in Health Care: What Nurse Managers Need to Know”. Nurse Management, 28 (12), 38-42.
• 3. Beattie, J, Griffiths, D, Innes, K. and Morphet, J. (2019). “Workplace Violence Perpetrated by Clients of Health Care: A Need For Safety and Trauma‐Informed Care”. Journal of Clinical Nursing, 28 (1-2), 116-124. https://doi.org/10.1111/jocn.14683
• 4. Sun, P, Zhang, X, Sun, Y, Ma, H, Jiao, M, Xing, K, Kang, Z, Ning, N, Fu, Y, Wu, Q. and Yin, M. (2017). “Workplace Violence Against Health Care Workers in North Chinese Hospitals: A Cross-Sectional Survey”. International Journal of Environmental Research and Public Health, 14 (1), 1-10. https://doi.org/10.3390/ijerph14010096
• 5. Sağlık-Sen. (2023). Sağlık-Sen 2022 Yılı Sağlıkta Şiddet Raporu. Erişim adresi: https://www.sagliksen.org.tr/haber/123 08/saglik-sen-2022-yili-saglikta-siddet-raporu (Erişim tarihi: 29.11.2023).
• 6. Rippon, T.J. (2000). “Aggression and Violence in Health Care Professions”. Journal of Advanced Nursing, 31 (2), 452-460. https://doi.org/10.1046/j.1365-2648.2000.01284.x
• 7. Strickler, J. (2018). “Staying Safe: Responding to Violence Against Healthcare Staff”. Nursing, 48 (11), 58-62. https://doi.org/10.1097/01.NURSE.0000545021.36908.28
• 8. Inoue, M, Tsukano, K, Muraoka, M, Kaneko, F. and Okamura, H. (2006). “Psychological Impact of Verbal Abuse and Violence by Patients on Nurses Working in Psychiatric Departments”. Psychiatry and Clinical Neurosciences, 60 (1), 29-36. https://doi.org/10.1111/j.1440-1819.2006.01457.x
• 9. d’Ettorre, G, Mazzotta, M, Pellicani, V. and Vullo, A. (2018). “Preventing and Managing Workplace Violence Against Healthcare Workers in Emergency Departments”. Acta Bio Medica: Atenei Parmensis, 89 (Suppl 4), 28-36. https://doi.org/10.23750/abm.v89i4-S.7113
• 10. Sofield, L. and Salmond, S.W. (2003). “Workplace Violence: A Focus on Verbal Abuse and Intent to Leave the Organization”. Orthopaedic Nursing, 22 (4), 274-283.
• 11. Duxbury, J. and Whittington, R. (2005). “Causes and Management of Patient Aggression and Violence: Staff and Patient Perspectives”. Journal of Advanced Nursing, 50 (5), 469-478. https://doi.org/10.1111/j.1365-2648.2005.03426.x
• 12. General Medical Council. (2015). “Promoting Excellence: Standards for Medical Education and Training”. General Medical Council (GMC).
• 13. NICE. (2015). “Violence and Aggression: Short-term Management in Mental Health, Health and Community Settings”. National Institute for Health and Care Excellence.
• 14. McCabe, R. and Priebe, S. (2004). “The Therapeutic Relationship in the Treatment of Severe Mental Illness: A Review of Methods and Findings”. International Journal of Social Psychiatry, 50 (2), 115-128. https://doi.org/10.1177/0020764004040959
• 15. Moore, P.M, Rivera, S, Bravo‐Soto, G.A, Olivares, C. and Lawrie, T.A. (2013). “Communication Skills Training for Healthcare Professionals Working with People Who Have Cancer”. Cochrane Database of Systematic Reviews, 3, 1-99. https://doi.org/10.1002/14651858.CD003751.pub4
• 16. Audit Commission. (1993). “What Seems to be the Matter: Communication Between Hospitals and Patients”. London: HM Stationery Office.
• 17. Ersanlı, K. ve Balcı, S. (2006). “İletişim Becerileri Envanterinin Geliştirilmesi: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması”. Türk Psikolog Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2 (10), 7-12.
• 18. Karadağ, M, Işık, O, Cankul, İ.H. ve Abuhanoğlu, H. (2015). “Hekim ve Hemşirelerin İletişim Becerilerinin Değerlendirilmesi”. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 17 (1), 160-179.
• 19. Rogers, A.K. (1994). “Violence at Work: Personal And Organizational Outcomes”. Master Thesis, The University of Guelph, Canada.
• 20. Akbolat, M, Sezer, C, Ünal, Ö, Amarat, M. and Durmuş, A. (2021). “The Effects of Direct Violence and Witnessed Violence on the Future Fear of Violence and Turnover Intention: A Study of Health Employees”. Current Psychology, 40, 4684-4690. https://doi.org/10.1007/s12144-019-00410-x
• 21. Hair, J.F, Black, W.C, Babin, B.J, Anderson, R.E. and Tatham, R.L. (2014). “Pearson New International Edition. Multivariate Data Analysis”. Essex: Pearson Education Limited.
• 22. Black, K.A. (2000). “Gender Differences in Adolescents' Behavior During Conflict Resolution Tasks With Best Friends”. Adolescence, 35 (139), 499-512.
• 23. Korkut, F. (2005). “Yetişkinlere Yönelik İletişim Becerileri Eğitimi”. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28 (28), 143-149.
• 24. Mutlu, T.O, Akoğlu, H.E, Şentürk, H.E, Ağılönü, A. ve Özbey, Ö. (2019). “Antrenör Adaylarının İletişim ve Liderlik Becerilerinin İncelenmesi”. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 17 (1), 167-177. https://doi.org/10.33689/spormetre.467828
• 25. Ateş, C, Yıldız, Y. ve Yıldız, K. (2018). “Profesyonel Basketbol ve voleybolcuların Antrenör İletişim Beceri Düzeyleri Algısı ve Sporcuların Kaygı Düzeylerinin Araştırılması”. Erciyes İletişim Dergisi, 5 (3), 40-52.
• 26. Pirinç Bayraktar, E. (2020). “Sağlık Çalışanlarının İletişim Becerisi ve Duygu Gereksinimlerinin İncelenmesi”. Yüksek Lisans Tezi. Karabük Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, Karabük.
• 27. Kumcağız, H, Yılmaz, M, Çelik, S.B. ve Avcı, İ.A. (2011). “Hemşirelerin İletişim Becerileri: Samsun İli Örneği”. Dicle Tıp Dergisi, 38 (1), 49-56. https://doi.org/10.5798/diclemedj.0921.2012.04.0184
• 28. İlhan, M.N, Çakır, M, Tunca, M.Z, Avcı, E, Çetin, E, Aydemir, Ö, Tezel, A. ve Bumin, M.A. (2013). “Toplum Gözüyle Sağlık Çalışanlarına Şiddet: Nedenler, Tutumlar, Davranışlar”. Gazi Medical Journal, 24 (1), 5-10.
• 29. AbuAlRub, R.F, Khalifa, M.F. and Habbib, M.B. (2007). “Workplace Violence Among Iraqi Hospital Nurses”. Journal of Nursing Scholarship, 39 (3), 281-288. https://doi.org/10.1111/j.1547-5069.2007.00181.x
• 30. Yıldırım, S. (2017). “Kadına Yönelik Şiddet ve Ataerkillik”. 10-13 Mayıs 2017, 6. Türkiye Lisansüstü Çalışmalar Kongresi Bildiriler Kitabı-II, (193-213), Muş.
• 31. Ayrancı, Ü, Yenilmez, Ç, Günay, Y. ve Kaptanoğlu, C. (2002). “Çeşitli Sağlık Kurumlarında ve Sağlık Meslek Gruplarında Şiddete Uğrama Sıklığı”. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 3 (3), 147-154.
• 32. Er, T, Ayoğlu, F.N. ve Açıkgöz, B. (2021). “Sağlık Çalışanına Yönelik Şiddet: Risk Faktörleri, Etkileri, Değerlendirilmesi ve Önlenmesi”. Turkish Journal of Public Health, 19 (1), 69-78. https://doi.org/10.20518/tjph.680771
• 33. Polat, Ö. ve Çırak, M. (2019). “Sağlıkta Şiddetin Beyaz Kod Verileri ile Değerlendirilmesi”. Medical Journal of Bakirkoy, 15 (4), 393-398 34. Jackson, M. and Ashley, D. (2005). “Physical and Psychological Violence in Jamaica's Health Sector”. Revista Panamericana de Salud Pública, 18, 114-121.
• 35. Elbek, O. ve Adaş, E.B. (2012). “Şiddetin Gölgesinde Hekimlik”. Aydın: Türk Tabipleri Birliği Aydın Tabip Odası Yayını.
• 36. Öztuna, Ş. ve Gürhan, N. (2023). “Sağlık Alanında İletişim Becerisi ve Şiddet: Tokat İli Örneği”. MEYAD Akademi, 4 (1), 57-79. https://doi.org/10.59007/meyadakademi.1273999
• 37. Zhao, S., Liu, H., Ma, H., Jiao, M., Li, Y., Hao, Y., Sun, Y., Gao, L., Hong, S. Kang, Z. Wu, Q. and Qiao, H. (2015). “Coping with Workplace Violence in Healthcare Settings: Social Support and Strategies”. International Journal of Environmental Research and Public Health, 12 (11), 14429-14444. https://doi.org/10.3390/ijerph121114429
• 38. Çağatay, A. ve Arslan, Ü. (2020). “Hastane Çalışanlarına Göre Yöneticilerin Çatışma Çözme Stratejileri”. Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9 (4), 2300-2310. https://doi.org/10.33206/mjss.742412
• 39. Filiz, E, Ünal, S.N, Kahveci, Ş. ve Uyar, S. (2022). “Toplumun Sağlık Çalışanlarına Yönelik Şiddet Konusundaki Tutumu”. Sağlık Akademisyenleri Dergisi, 9 (4), 328-335. https://doi.org/10.52880/sagakaderg.1129275
• 40. Joybari, A.L, Esmaeili, R, Neyshabori, M. and Mosavinasab, S.N. (2023). “Relationship between Nurses’ Communication Skills and the Violence They Experience in Emergency Departments Affilated with Mazandaran University of Medical Sciences”. Journal of Mazandaran University of Medical Sciences, 32 (218), 73-79.