ÇOCUKLARDA FİZİKSEL İSTİSMAR VE HEMŞİRELİK YAKLAŞIMI

Yıl 2017, Cilt: 6 Sayı: 1, 129 - 139, 31.03.2017

Emine Geçkil

Öz

Çocuk istismarı milyonlarca çocuğun yaşamını etkileyen yaygın ve küresel bir fenomendir. Fiziksel, duygusal, cinsel, ekonomik  istismar ve ihmal gibi çeşitli boyutları bulunmaktadır. Bu makalede çocuğa yönelik fiziksel istismar ve hemşirelik yaklaşımlarına yer verilmiştir.  Çocuğa yönelik fiziksel istismar ülkemiz ve toplumumuz için önemli bir sorundur. Hizmet alanında çocuk ile teması olan bütün hemşireler fiziksel istismar açısından ebeveyn, çocuk ve çevreye ait risk faktörlerini değerlendirmelidir. Hemşireler fiziksel istismar riski bulunan çocuk ve ebeveynlere yönelik önleyici hemşirelik girişimlerini uygular. Çocuk hemşireleri istismar saptanan ailelere yönelik multidisipliner bir ekip içerisinde iyileştirici ve rehabilite edici hemşirelik girişmlerini planlar. Ayrıca, hemşireler çocuğa yönelik fiziksel istismar riskinin belirlenmesinde, istismarın önlenmesinde, istismara uğrayan çocuğun ve istismara neden olan ailenin bakımında anahtar bir rol oynayabilir. Bu nedenle bu makalede fiziksel istismara uğrayan çocuk ve ailesine yönelik hemşirelik yaklaşımı güncel kaynaklar ışığında ele alnınmıştır.

Anahtar Kelimeler

Çocuk, İstismar, Fiziksel İstismar, Hemşirelik Bakımı

Kaynakça

• Report of the Consultation on Child Abuse Prevention. Geneva: World Health Organization, 1999. Erişim: file:///C:/Users/Efe/Downloads/WHO_HSC_PVI_99.1.pdf , (23.11.2016).
• Southall D, MacDonald R. (2013). Protecting Children From Abuse: A Neglected but Crucial Priority For The International Child Health Agenda. Paediatrics and International Child Health, 33: 199-206.
• Güner Şİ, Güner S, Şahan MH. (2010). Çocuklarda Sosyal ve Medikal Bir Problem: İstismar. Van Tıp Dergisi, 17: 108-113.
• Kara B, Biçer Ü, Gökalp AS. (2004). Çocuk İstismarı. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi, 47: 140-151.
• Fontana VJ, Donovan D, Wong RJ. (1963). The Maltreatment Syndrome in Children. N Engl J Med., 269:1389-1394.
• Polansky NA, Desaix C, Sharlin SA. (1972). Child Neglect - Understanding and Reaching The Parent Guide for Child Welfare Workers, Erişim: https://www.ncjrs.gov/App/Publications/abstract.aspx?ID=52278. (23.06.2016).
• Bilir Ş, Arı M, Dönmez NB, Güneysu S. (1986). 4-12 Yaşları Arasında 16100 Çocukta Örselenme Durumları İle İlgili Bir İnceleme. Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Dergisi, 1: 7-14.
• Preventing child maltreatment: A guide to talking action and generating evidence. Geneva: World Health Organization, 2006. Erişim: http://apps.who.int/iris/bitstream/10665/43499/1/9241594365_eng.pdf, (23.11.2016).
• Pelendecioğlu B, Bulut S. (2009). Çocuğa Yönelik Aile İçi Fiziksel İstismar. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Dergisi, 9: 49-62.
• Stoltenborgh M, Bakermans-Kranenburg MJ, IJzendoorn MHV, Alink LRA. (2013). Cultural–Geographical Differences in The Occurrence of Child Physical Abuse? A Meta-Analysis of Global Prevalence. International Journal of Psychology, 48: 81-94.
• Alexander R. (2010). Prevention Of Physical Abuse-Approaches And Evidence. The International Society for Prevention of Child Abuse and Neglect (ISPCAN). Special Report 2010. Erişim: http://c.ymcdn.com/sites/www.ispcan.org/resource/resmgr/special_report/special_report_hi_papers_fin.pdf, (23.11.2016).
• Hartley DJ, Mullings JL, Marquart JW. (2013). Factors impacting prosecution of child sexual Abuse, Physical Abuse, and Neglect Cases Processed Through A Children’s Advocacy Center. Journal of Child & Adolescent Trauma, 6: 260–273.
• Walker CA, Davies J. (2012). A Cross-Cultural Validation of The Brief Child Abuse Potential Inventory (BCAP). J Fam Viol, 27: 697-705.
• Tucker MC, Rodriquez CM. (2014). Family Dysfunction and Social Isolation As Moderators Between Stress And Child Physical Abuse Risk. J Fam Viol, 29:175–186.
• Kim J. (2015). Music Therapy with Children Who Have Been Exposed to Ongoing Child Abuse And Poverty: A Pilot Study. Nordic Journal of Music Therapy, 24: 27–43.
• Fang X, Fry DA, Finkelhor D, Chen J, Lannen P, Dunne MP. (2015). The Burden of Child Maltreatment in China: A Systematic Review. Bull World Health Organ., 93: 176–185.
• Sedlak AJ, Mettenburg J, Basena M, et al. (2010). Fourth National Incidence Study of Child Abuse and Neglect (NIS–4): Report to Congress. U.S. Department of Health and Human Services, Administration for Children and Families. Washington, DC., Erişim: http://www.acf.hhs.gov/sites/default/files/opre/nis4_report_congress_full_pdf_jan2010.pdf (23.11.2016).
• Barnes J, Aistrop D, Allen E, et al. (2013). First Steps: Study Protocol for a Randomized Controlled Trial of The Effectiveness of The Group Family Nurse Partnership (gFNP) Program Compared to Routine Care in Improving Outcomes for High-Risk Mothers and Their Children and Preventing Abuse. Trials, 14: 285.
• Mohammadi MR, Zarafshan H, Khaleghi A. (2014). Child Abuse in Iran: A Systematic Review and Meta-Analysis. Iran J Psychiatry, 9: 118-124.
• Bilir Ş, Arı M, Dönmez NB, Atik B, San P. (1991). Türkiye'nin 16 İlinde 4 - 12 Yaşlar Arasındaki 50.473 Çocuğa Fiziksel Ceza Verme Sıklığı ve Buna İlişkin Problem Durumlarının İncelenmesi. Aile ve Toplum, 1: 57-70.
• Irmak Y, Aksel Ş. (2008). Çocuk İstismarı ve İhmalinin Yaygınlığı ve Dayanıklılıkla İlişkili Faktörler. Doktora Tezi. İzmir: Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Güler N, Uzun S, Boztaş Z, Aydoğan S. (2002). Anneleri Tarafından Çocuklara Uygulanan Duygusal ve Fiziksel İstismar/İhmal Davranışı ve Bunu Etkileyen Faktörler. C. Ü. Tıp Fakültesi Dergisi, 24: 128-134.
• Türkiye’de Çocuk İstismarı ve Aile İçi Şiddet Araştırması. (2010). Erişim: http://www.unicef.org.tr/files/bilgimerkezi/doc/cocuk-istismari-raporu-tr.pdf, (23.11.2016).
• Çocukların Ev İçinde Yaşadıkları Şiddet Araştırması. (2012). İstanbul: Genç Hayat Yayınları.
• İnsan Hakları Derneği. (2008). Çocuk İhmali ve İstismarını Önleme Öğretmenler ve Aileler İçin Eğitim Kılavuzu. Ankara: Berkay Ofset. Erişim: http://ihd.org.tr/images/pdf/cocuk_ihmalini_ve_istismarini_onleme_ogretmenler_ve_aileler_icin_egitim_klavuzu.pdf , ( 23.11.2016).
• Global Status Report on Violence Prevention. (2014). Geneva: World Health Organization. Erişim: http://www.who.int/violence_injury_prevention/violence/status_report/2014/en/, (23.11.2016).
• Otterman G, Lainpelto K, Lindblad F. (2013). Factors Influencing The Prosecution of Child Physical Abuse Cases In a Swedish Metropolitan Area. Foundation Acta Pædiatrica, 102:1199-1203.
• Hornor G. (2005). Domestic Violence and Children. Journal of Pediatric Health Care, 19: 206-212.
• Yaşar ZF, Akduman GG. (2007). Child Abuse-Neglect and Forensic Odontology. TAF Prev Med Bull., 6: 389-394.
• Kaya A, Karadayı B, Uygun S, Karadayı Ş, Afşin H. (2015). Acil Servislerde Isırık İzlerinin Çocuk İstismarı Açısından Değerlendirilmesi. Haseki Tıp Bülteni, 53:181-186.
• Vatansever Ü, Duran R, Yolsal E ve ark. (2004). Pediatrik Acilde Çocuk İstismarı ve İhmali Olasılığını Akılda Tutalım. Türk Pediatri Arşivi, 39: 120- 4.
• İnce T, Yurdakök K. (2014). Munchausen by Proxy Sendromu; A Munchausen by Proxy Sendromu; Ağır Bir Çocuk Bir Çocuk İstismarı Formu. Türkiye Çocuk Hastalıkları Dergisi, 8(3): 165-170.
• Beyaztaş FY, Özen B, Bütün C. (2014).Fiziksel Çocuk İstismarının İncelenmesi. Medicine Science, 3: 1315-31.
• Carmody KA, Hasket ME, Loehman J, Rose R. (2015). Physically Abused Children’s Adjustment at The Transition to School: Child, Parent, And Family Factors. J Child Fam Stud., 24: 957-969.
• Crouch LJ, Shelton CR, Bardeen JR, Hiraoka R, Milner JS, Skowronski JJ. (2012). Does Attentional Control Mediate The Association Between Adverse Early Experiences and Child Physical Abuse Risk? J Fam Viol., 27: 97–103.
• Henschel S, Bruin MD, Möhler E. (2014). Self-Control and Child Abuse Potential in Mothers With an Abuse History and Their Preschool Children. J Child Fam Stud., 23:824–836. İşmen AE. (2007). Aile İçi Çocuk İstismarı Ölçek Geliştirme. Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Dergisi, 1: 207-221.
• Durmuşoğlu-Saltalı N. (2012). The Relationship Between Abuse Within The Family and Social Skills of Turkish Senior Primary School Children. Social Behavıor and Personality, 40: 585-590.
• Erol D, Öztürk A. (2007). Okulöncesi Eğitim Kurumlarında Görev Yapan Öğretmenlerin, Çocuklardaki Fiziksel İstismar Belirtilerine İlişkin Farkındalıkları (Eskişehir İl Örneği). Yükseklisans Tezi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Akgün Kostak M, Vatansever C. (2015). Sağlık Bilimleri Fakültesi Öğrencilerinin Çocuk İstismarı ve İhmali İle İlgili Görüş ve Düşünceleri. HSP, 2: 1-11.
• Kara Ö, Suskan E, Çalışkan D. (2014). Ankara İlinde Görev Yapan Çocuk Asistanları, Uzmanları ve Pratisyen Doktorların Çocuk İstismarı ve İhmali Konusunda Bilgi Düzeyleri ve Yaklaşımlarının Karşılaştırılması. Türk Pediatri Arşivi, 49: 57-65.
• Henderson LK. (2013). Mandated Reporting of Child Abuse: Considerations and Guidelines For Mental Health Counselors. Parctice, 35: 296-309.
• Kiwanuka A, Boyar V, Jensen M. (2013). A Nursing Brief: Emerging Best Practice in Department of Children And Families Nursing. Pediatric Nursing, 39: 28-38.
• Erdemir F. (2012). Hemşirelik Tanıları El Kitabı. İstanbul: Nobel Tıp Kitabevleri,. ss: 67-179.
• Türk Ceza Kanunu. (Kabul Tarihi 26.09.2004).Son erişim tarihi: 25.07.2016
• http://www.ceza-bb.adalet.gov.tr/mevzuat/5237.htm
• Blair F, McFarlane J, Nava A, Gilroy H, and Maddoux J. (2015). Child Witness to Domestic Abuse: Baseline Data Analysis For a Seven-Year Prospective Study. Pediatiıc Nursing, 41: 23-29.
• Şar V, Öztürk E ve İkikardeş E. (2012). Çocukluk Çağı Ruhsal Travma Ölçeğinin Türkçe Uyarlamasının Geçerlilik ve Güvenilirliği. Türkiye Klinikleri J Med Sci., 32: 1054-63.