Investigation of The Effect of Teachers Leisure Time Attention on Life Satisfied

Yıl 2021, Cilt: 10 Sayı: 4, 784 - 790, 29.12.2021

Ali Çevik Murat Özmaden Efecan Tezcan Gökhan Dokuzoğlu

https://doi.org/10.37989/gumussagbil.1003895

Cited By: 5

Öz

In this study, it is aimed to examine the effect of the leisure time interests of the teachers working in Aydın city center on their life satisfaction. The study group consisted of teachers working in public institutions in Aydın city center within the framework of the 2020-2021 academic year. Of the teachers, 115 are women and 212 are men. A total of 327 teachers participated in the study. As data collection tools, “Satisfaction with Life Scale” developed by Diener et al. (1985) and adapted to Turkish by Yetim (1993) and “Leisure Involvement Scale” developed by Kyle et al. (2007) and adapted into Turkish by Gürbüz et al. (2018) " used. As a result of the reliability analysis of the scales, the Leisure Involvement Scale (SCI) Cronbach's Alpha value was 92; The Cronbach's Alpha value of the Satisfaction with Life scale (LDS) was found to be 85. Structural equation model (path) analysis was applied to determine the effect of teachers' leisure time involvement on life satisfaction and it was seen that leisure time involvement had a significant and positive effect on life satisfaction (β=0.137, p<0.05). One unit increase in leisure time involvement causes an increase of 0.137 in life satisfaction. It explains 0.019% of the change in life satisfaction (R^2=0.019). In conclusion; teachers leisure time involvement has a significant impact on their further life satisfaction.

Anahtar Kelimeler

Teacher, Leisure Time, Interest, Life Satisfaction.

Öğretmenlerin Serbest Zaman İlgilenimlerinin Yaşam Doyumları Üzerindeki Etkisinin İncelenmesi

Öz

Çalışmada, Aydın il merkezinde görev yapan öğretmenlerin serbest zaman ilgilenimlerinin yaşam doyumları üzerindeki etkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışma grubunu, 2020-2021 eğitim-öğretim yılı çerçevesinde ve Aydın il merkezindeki devlet kurumlarında görev yapan öğretmenler oluşturmuştur. Öğretmenlerin 115’i kadın, 212’si de erkektir. Toplamda 327 öğretmen çalışmaya katılım sağlamıştır. Veri toplama aracı olarak, Diener ve diğerleri (1985) tarafından geliştirilen ve Yetim (1993) tarafından Türkçeye uyarlanan “Yaşam Doyum Ölçeği” ve Kyle ve diğerleri (2007) tarafından geliştirilen ve Gürbüz ve diğerleri (2018) tarafından Türkçeye uyarlanan “Serbest Zaman İlgilenim Ölçeği” kullanılmıştır. Ölçeklerin güvenirlik analizi sonucu: Serbest Zaman İlgilenim Ölçeği (SZİÖ) Cronbach’s Alpha değeri, 92; Yaşam Doyum ölçeğinin (YDÖ) Cronbach’s Alpha değeri, 85 olarak bulunmuştur. Öğretmenlerin serbest zaman ilgilenimlerinin yaşam doyumları üzerindeki etkisini belirlemek amacıyla yapısal eşitlik modeli (path) analizi uygulanmıştır ve serbest zaman ilgileniminin yaşam doyumu üzerindeki etkisi anlamlı ve pozitif yönlü bir etkisi olduğu görülmüştür (β=0.137, p<0.05). Serbest zaman ilgilenimindeki 1 birimlik artış yaşam doyum üzerinde 0.137’lik artışa sebep olmaktadır. Yaşam doyumu üzerindeki değişimin %0.019’ini açıklamaktadır (R=0.019). Sonuç olarak; öğretmenlerin serbest zaman ilgilenimleri yaşam doyumları üzerinde önemli bir etkiye sahiptir.

Anahtar Kelimeler

Öğretmen, Serbest Zaman, İlgilenim, Yaşam Doyumu.

Kaynakça

• Beşikçi, T. (2020). Üniversite Kampüslerinde Rekreasyon Uygulamalarının Serbest Zaman Engelleri, Kolaylaştırıcıları ve Doyumu Üzerine Etkileri. Doktora Tezi, Manisa Celal Bayar Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Manisa.
• Jeong, E.H, Yoo, E.Y, Kim, J.B, Kim, J.R, Han, D.S. and Park, J.H. (2019). ‘’The Development of Leisure Participation Assessment Tool for the Elderly’’. Occupational Therapy International, 4, 5.
• Chang, Y.C, Yeh, T.M, Pai, F.Y. and Huang, T.P. (2018). ‘’Sport Activity for Health! The Effects of Karate Participants’ Involvement, Perceived Value, and Leisure Benefits on Recommendation İntention’’. International Journal of Environmental Research and Public Health, 15 (5), 953.
• Coleman, D. (1993). ‘’Leisure Based Social Support, Leisure Dispositions and Health’’. Journal of Leisure research, 25(4), 350-361.
• Aşkın, C. (2016). ‘’Öğretmenlerin Serbest Zaman Eğitimi ve Rekreasyon (Serbest Zamanda Yapilan Aktiviteler) Etkinliklerine Katılımlarındaki Sosyo, Ekonomik, Kültürel Etkenler-Düzce Örneği’’. Milli Eğitim Dergisi, 45 (209), 160-189.
• Yoon, K. J. (2018). ‘’The Satisfaction of Leisure Activities of Pre-School Teachers on Teacher Efficancy and Teacher Satisfaction’’. The Korea Entertainment Industry Association Journal, 12 (6), 119-134.
• Hong, S. M. and Giannakopoulos E. (1994). ‘’The Relationship of Satisfaction With Life to Personality Characteristics’’. The Journal of Psychology, 128 (5), 547-558.
• Christopher, J.C. (1999). ‘’Situating Psychological Well-Being: Exploring The Cultural Roots of Its Theory and Research’’. Journal of Counseling and Development, 77(2), 141-153.
• Schmitter, A.C. (2003). ‘’Life Satisfaction in Centenarians Residing in Long-Term Care’’. http://www.mmhc.com/articles/NHM9912/cutillo.html (Erişim tarihi: 21.02.2003).
• Serin, N.G. ve Özbulak, B. (2006). “Okul İdarecilerinin Duygusal Zekâ Beceri Düzeyleri İle Yaşam Doyumunu Yöneticilik Deneyimleri Ve Cinsiyet Açısından İncelenmesi”. Uluslararası Duygusal Zekâ ve İletişim Sempozyum Bildiri Kitabı (ss.23-30). İzmir: Ege Üniversitesi, İletişim Fakültesi.
• Boylu, A.Y. (2012). “Adalet Bakanlığı’na Bağlı Kurumlarda Çalışan Personelin Yaşam Doyumu, İş Doyumu Ve Mesleki Tükenmişlik Düzeylerinin Cinsiyet Ve Hizmet Süresi Değişkenlerine Göre İncelenmesi’’. Adalet Dergisi, 44(6), 123.
• Karasar, N. (2015). Bilimsel Araştırma Yöntemleri (28. basım). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Kyle, G.T, Absher, J, Norman, W, Hammit. W. and Jodice, L. (2007). ‘’Modified involvement scale’’. Leisure Studies, 26(4), 398-427
• Diener, E.D, Emmons, R.A, Larsen, R.J. and Griffin, S. (1985). ‘’The Satisfaction with Life Scale’’. Journal of Personality Assessment, 49(1), 71-75.
• Yetim, Ü. (1993). ‘’Life Satisfaction: A Study Based on The Organization of Personal Projects’’. Social Indicators Research, 29(3), 277-289.
• Kocaer, G. (2018). Beden Eğitimi ve Spor Öğretmenleri ve Adaylarının Öğretmenlik Mesleğine Yönelik Tutum, Serbest Zaman İlgilenim ve Rekreasyon Faaliyetlerine Yönelik Fayda Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi (Bartın İli Örneği). Yüksek Lisans Tezi. Bartın Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bartın.
• Şeras, H. (2017). Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı Çalışanlarının Katıldıkları Serbest Zaman Etkinliklerinden Tatmin Olma ve Algılanan Özgürlük Düzeylerinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Bartın Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bartın
• Aydın, I. and Yasarturk F. (2016). ‘’Level of Involvement of Fitness Participants Towards Recrational Activities: The Status With Refence To Various Demographics of Them’’. International Journal of Sport Culture and Science, 4 (Special Issue 3), 704-711.
• Gürbüz, B, Güngörmüş, H.A, Aydın, İ. ve Çimen, Z. (2019). ‘’Serbest Zaman İlgilenimi ve Mutluluk: Macera Rekreasyon Katılımcıları Örneği’’. 2. Uluslararası Rekreasyon ve Spor Yönetimi Kongresi, 10-13 Mayıs, 2019. Bodrum-Muğla
• Dawson, J, Havitz, M. and Scott, D. (2011). ‘’Behavioral Adaptation of Alpine Skiers to Climate Change: Examining Activity İnvolvement and Place Loyalty’’, Journal of Travel and Tourism Marketting, 28(4), 388-404.
• Güldür, B.B. (2020). Hentbol Sporcularının Serbest Zaman İlgilenim ve Benlik Algısı Düzeyleri Arasındaki İlişki. Yüksek Lisans Tezi. Bartın Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Bartın
• Pala, A. ve Kolayiş H. (2016). ‘’Beden Eğitimi ve Spor Öğretmenlerinin Boş Zaman Değerlendirme Alışkanlıklarının ve Mesleki Doyumlarının İncelenmesi’’. International Journal of Human Sciences, 13(1), 1887-1896.
• Yönet, E. (2018). Lise Öğrencilerinin Sportif Serbest Zaman İlgilenim, Dijital Oyun Bağımlılığı ve Yaşam Kalitesi Düzeylerinin Araştırılması. Doktora Tezi. Sakarya Üniversitesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.
• Yau, M.K. and Packer, T.L. (2002). ‘’Health and Well-Being through T’ai Chi: Perceptions of Older Adults in Hong Kong’’. Leisure Studies, 21(2), 163-178.
• Yeşilyurt, O, Şahin, Y.A, Çakır, F. ve Kara, F.M. (2017). ‘’Serbest Zaman Aktivitelerinin İş Doyumuna Etkisinin İncelenmesi’’. 10. Spor Bilimleri Öğrenci Kongresi. 10-12 Mayıs, Kırıkkale.
• Chin-Tsai, K. (2013). ‘’Leisure Involvement Leisure Benefits Quality of Life and Job Satisfaction’’. International Review of Management and Business Research, 2 (2), 421-428.
• Emir, E. (2020). Serbest Zaman Doyumu, İlgilenimi ve Algılanan Özgürlük İlişkisi: Fiziksel Aktivite Yoluyla Kadınların Güçlenmesi. Doktora Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Yaşartürk, F, Akyüz, H. ve Karataş, İ. (2017). “Rekreatif Etkinliklere Katılan Üniversite Öğrencilerinin Serbest Zamanda Sıkılma Algısı İle Yaşam Doyum Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi”. Uluslararası Kültürel ve Sosyal Araştırmalar Dergisi (UKSAD), 3 (Special Issue 2), 239-252.
• Kılıç, S.K, Atasoy, K.L, Gürbüz, B. ve Öncü, E. (2016). “Rekreasyonel Tatmin ve Yaşam Doyumu Arasındaki İlişkinin İncelenmesi”. İstanbul Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi, 6 (3), 56-70.