Clinical, Demographic and Prognostic Evaluation of Patients Admitted the Emergency Department with Mushroom Poisoning

Yıl 2023, Cilt: 12 Sayı: 1, 221 - 226, 25.03.2023

Sinan Yıldırım Behçet Varışlı Canan Akman Kenan Ataç Okan Çakır

https://doi.org/10.37989/gumussagbil.1051373

Öz

Fungal intoxications can lead to a variety of conditions ranging from simple gastroenteritis to severe neurological manifestations, and even fatal liver and kidney failure. In this study, we aimed to evaluate the diagnosis, treatment, prognosis and demographic data of patients admitted to the emergency department due to fungal intoxication. The aim of this study was to conduct a retrospective evaluation of examination findings, laboratory investigations, duration of treatments, hospitalization rates, and mortality rates in patients admitted to our emergency department due to fungal intoxication between October 01, 2017 and October 01, 2018. Of the 40 patients included in the study, 25 (62.5%) were female, with a mean age of 44.83 ± 17.00 years and a range of 18 to 82 years. Nausea and vomiting had the highest frequency (28 patients) among the presenting complaints of the patients. Only 11 (27.5%) patients underwent gastric lavage and decontamination with activated charcoal, whereas 29 (72.5%) patients had no gastric decontamination. The highest frequency of admissions was recorded in November. The highest frequency of patient admissions was between 01:00 and 02:00. It was concluded that there was a low rate of the administration of gastric decontamination in patients admitted to the emergency department, especially those admitted to the ward. In our study, the majority of patients with fungal intoxication had early-onset mild symptoms. Particular attention should be paid to early diagnosis and adherence to appropriate treatment algorithms in emergency departments, particularly in patients presenting with late-onset symptoms that may result in mortality.

Anahtar Kelimeler

Mushroom poisoning, Emergency department, Fungal intoxication.

Mantar Zehirlenmesi ile Acil Servise Başvuran Hastaların Klinik, Demografik ve Prognostik Açıdan Değerlendirilmesi

Öz

Mantar zehirlenmesi basit gastroenteritten başlayarak ciddi nörolojik bulgulara, ölümcül karaciğer ve böbrek yetmezliğine kadar değişebilen durumlara yol açabilir. Biz çalışmamızda mantar zehirlenmesi ile acil servise başvuran hastaların tanı, tedavi, demografik veriler ve prognoz açısından değerlendirilmesini amaçlanmıştır. 01 Ekim 2017-01 Ekim 2018 tarihleri arasında acil servise “Mantar Zehirlenmesi” tanısı ile başvuran hastaların, muayene bulguları, laboratuvar değerleri, tedavi süreleri, yatış oranları ve mortalitelerinin geriye dönük incelendi. Çalışmaya dahil edilen 40 hastanın 25(%62,5)’i kadındı. Yaş ortalaması 44,83±17,00 dağılım aralığı 18-82 idi. Hastaların geliş semptomlarına bakıldığında en sık bulantı-kusma (28 hasta) şikâyet olmuştur. Hastaların sadece 11(%27,5) tanesine mide lavajı ve aktif kömür ile gastrik dekontaminasyon uygulaması yapılmış 29(%72,5) hastaya herhangi bir dekontaminasyon uygulanmamıştır. En sık başvuru Kasım ayıdır. Başvuru saatlerine bakıldığında en çok saat 01:00-02:00 saatleri arasında başvuru dikkati çekmektedir. Acil servise başvuran hastalarda gastrik dekontaminasyonun yeterince uygulanmadığını özellikle acil servisten yatış verilen hastalarda bu oranın daha da düştüğünü gözlemlendi. Çalışmamıza aldığımız mantar zehirlenmesi olgularının çoğunluğu erken belirti veren hafif bulgularla seyreden hastalardan oluşmuştur. Acil serviste özellikle geç bulgu veren mortalite ile sonuçlanan vakalara karşı erken tanı ve uygun tedavi algoritmaları açısından dikkatli olunmalıdır.

Anahtar Kelimeler

Mantar zehirlenmeleri, Acil servis, Mantar intoksikasyon.

Kaynakça

• 1. Berger, K.J. and Guss, D.A. (2005). “Mycotoxins Revisited: Part I”. Journal of Emergency Medicine, 28(1), 53-62.https://doi.org/10.1016/j.jemermed.2004.08.013
• 2. Graeme, K.A. (2014). “Mycetism: A Review of the Recent Literature”. Journal of Medical Toxicology, 10(2), 173-189.https://doi.org/10.1007/s13181-013-0355-2
• 3. Diaz, J.H. (2005). “Evolving Global Epidemiology, Syndromic Classification, General Management, and Prevention of Unknown Mushroom Poisonings”. Critical Care Medicine, 33(2), 419-426.https://doi.org/10.1097/01.CCM.0000153530.32162.B7
• 4. Brayer, A.F. (2020). “Mushroom Poisoning”. In: J.E. TİNTİNALLİ, O. MA, D.M. YEALY, G.D. MECKLER, J. STAPCZYNSKİ, D.M. CLİNE, S.H. THOMAS (Eds.). Tintinalli's Emergency Medicine: A Comprehensive Study Guide, 9th ed. (1404-1409). New York: McGraw Hill.
• 5. Akdur, O, Durukan, P, Özkan, S, Avşaroğulları, L.ve İkizceli, İ. (2007). “Mantar Zehirlenmesi Sebebiyle Acil Servise Bir Gün İçerisinde Başvuran Olguların Değerlendirilmesi”. Erciyes Tıp Dergisi, 29(5), 381-386.
• 6. Eren, S.H, Demirel, Y, Ugurlu, S, Korkmaz, I, Aktas, C.and Guven, F.M.K. (2010). “Mushroom Poisoning: Retrospective Analysis of 294 Cases”. Clinics (Sao Paulo), 65(5), 491-496.
• 7. Erguven, M, Yilmaz, O, Deveci, M, Aksu, N, Dursun, F, Pelit, M.andCebeci, N. (2007). “Mushroom Poisoning”. Indian Journal of Pediatrics, 74(9), 847-852.https://doi.org/10.1590/S1807-59322010000500006
• 8. Unluoglu,I.and Tayfur, M. (2003). “Mushroom Poisoning: An Analysis of the Data Between 1996 and 2000”. European Journal of Emergency Medicine, 10(1), 23-26.
• 9. Hocaoğlu, N, Kalkan, Ş. ve Tunçok, Y. (2010). “Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi İlaç ve Zehir Danışma Merkezine Bildirilen Mantar Zehirlenmeleri”. Türkiye Acil Tıp Dergisi, 10, 119-125.
• 10. Yilmaz, A, Gursoy, S, Varol, O, Nur, N.andOzyılkan E. (2006). “Emergency Room Cases of Mushroom Poisoning. Saudi Medical Journal, 27(6), 858-861.
• 11. Durukan, P, Yildiz, M, Cevik, Y, Ikizceli, I, Kavalci, C. and Celebi, S. (2007). “Poisoning from Wild Mushrooms in Eastern Anatolia Region: Analyses of 5 Years”. Human and Experimental Toxicology, 26(7), 579-582.https://doi.org/10.1177/0960327106079545
• 12. Altıntop, L, Kabak, S, Yerliyurt, M.veCander, B. (2004). “OMÜ Tıp Fakültesi Acil Servise Başvuran Mantar İntoksikasyonlarının Bir Yıllık Değerlendirilmesi”. Akademik Acil Tıp Dergisi, 2, 23-27.
• 13. Deniz, T. veSaygun,M. (2008). “Acil Servise Bir Ay İçerisinde Başvuran 62 Mantar Zehirlenme Olgusunun İrdelenmesi”. AkademikAcil Tıp Dergisi, 7, 29-32.
• 14. Erdur, B, Ergin, A, Canbora, P.T.ve Bozkır, M. (2007). “Denizli İlinde 2006 Yılına Ait Mantar Zehirlenme Vakalarının Değerlendirilmesi”. Turkish Journal of Emergency Medicine, 7(3), 109-114.
• 15. Kol, İ.Ö, Düger, C. ve Gönüllü, M. (2004). “Yoğun Bakımda Tedavi Edilen Mantar İntoksikasyonu Olgularının Değerlendirilmesi”. Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 26, 119-122.
• 16. Magdalan, J, Ostrowska, A, Podhorska-Okołów, M, Piotrowska, A, Iżykowska, I, Nowak, M, Gomulkiewicz, A, Podhorska-Okolów, M, Szelag, A. and Dzięgiel, P. (2009). “Early Morphological and Functional Alterations in Canine Hepatocytes due to Αlfa-Amanitin, a Major Toxin of Amanita Phalloides”. Archives of Toxicology, 83(1), 55-60. https://doi.org/10.1007/s00204-008-0376-9
• 17. Mang, G. and Schnorf-Huber S. (2001). “Lethal Ingestion of Stored Amanita Phalloides Mushrooms”. Swiss Medical Weekly, 131(41-42), 616-617.https://doi.org/2001/41/smw-09831
• 18. Toka, B, Eminler, A.T, Uslan, M.İ, Uslan M.I, Köksal A.S.ve Parlak E. (2016). “Mantar Zehirlenmeleri”. Güncel Gastroenteroloji, 20(4), 478-483.
• 19. Ward, J, Kapadia, K, Brush, E.and Salhanick, S.D. (2013). “Amatoxin Poisoning: Case Reports and Review of Current Therapies”. The Journalof Emergency Medicine, 44(1), 116-121.https://doi.org/10.1016/j.jemermed.2012.02.020
• 20. Broussard, C.N, Aggarwal, A, Lacey, S.R, Post, A.B, Gramlich, T, Henderson, J.M. and Younossi, Z.M. (2001). “Mushroom Poisoning—From Diarrhea to Liver Transplantation”. The American Journal of Gastroenterology, 96(11), 3195-3198.https://doi.org/10.1016/S0002-9270(01)03845-X
• 21. Jaeger, A, Jehl, F, Flesch, F, Sauder, P. and Kopferschmitt, J. (1993). “Kinetics of Amatoxins in Human Poisoning: Therapeutic Implications”. Journal of Toxicology: Clinical Toxicology, 31(1), 63-80.https://doi.org/10.3109/15563659309000374
• 22. Enjalbert, F, Rapior, S, Nouguier-Soulé, J, Guillon, S, Amouroux, N. and Cabot, C. (2002). “Treatment of Amatoxin Poisoning: 20-Year Retrospective Analysis”. Journal of Toxicology: Clinical Toxicology, 40 (6), 715-757.https://doi.org/10.1081/CLT-120014646