Examining the term “Hybrid Warfare” within the Scope of Second Lebanon War and Russia’s Annexation of Crimea

Yıl 2023, , 393 - 420, 22.08.2023

Fırat Kaplan

https://doi.org/10.17752/guvenlikstrtj.1296542

Öz

The term “Hybrid War”, which the security circles began to use frequently due to the Second Lebanon War and Russia’s annexation of Crimea in 2014, has not become a concept or doctrine accepted all over the world despite the passing years. Today, conflicts or tensions in the world can be explained by using the popularity of this term. As a result, there has been a tendency to explain the phenomenon of war, which is already hard to understand and comprehend on its own, by adding an adjective before it. However, to understand and analyse fully the reciprocal moves of the two warring actors, it is important not to overlook the fact that the actual courses of action of the warring parties may be hidden within the operation designs they made. In this context, the article analyses the Second Lebanon War, in which the term “hybrid war” emerged, and Russia’s annexation of Crimea, which increased the popularity of the term. Adopted qualitative research methodology, the article uses scientific research techniques such as centre of gravity analysis, discourse analysis, and hermeneutics. Secondary sources such as scientific books, articles, theses, and reports are used as basic data sources.

Anahtar Kelimeler

Hybrid Warfare, Second Lebanon War, Crimean Annexation, Russian Hybrid Warfare

“Hibrit Savaş” Teriminin İkinci Lübnan Savaşı ve Rusya’nın Kırım’ı İlhakı Kapsamında İncelenmesi

Öz

“Hibrit savaş” terimi İkinci Lübnan Savaşı ve 2014 yılında Rusya’nın Kırım’ı ilhakı neticesinde güvenlik çevrelerinde popüler olmuştur. Günümüzde dünya üzerinde meydana gelen çeşitli gerilimler ve çatışmalar terimin albenisinden de faydalanarak açıklanabilmektedir. Bunun neticesinde zaten anlaşılması ve kavranması kolay olmayan savaş olgusunun başına sıfat getirerek açıklama eğilimi tezahür etmektedir. Oysa çatışan iki aktörün karşılıklı hamlelerinin doğru anlaşılabilmesi ve analiz edilmesi için aslında tarafların uyguladığı hareket tarzlarının, tasarladıkları harekât tasarımlarında saklı olabileceği hususu gözden kaçırılmamalıdır. Bu kapsamda bu makalede “hibrit” etiketi ile bağdaştırılan bu iki çatışma analiz edilmiştir. Çalışmada nitel araştırma metodolojisi benimsenmiş, ağırlık merkezi analizi, söylem analizi ve yorumsamacılık gibi bilimsel araştırma tekniklerinden yararlanılmış ve temel veri kaynakları olarak bilimsel kitap, makale ve rapor gibi ikincil kaynaklardan faydalanılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Hibrit Savaş, İkinci Lübnan Savaşı, Kırım’ın İlhakı, Rus Hibrit Savaşı

Kaynakça

• ARI Tayyar (2017). Geçmişten Günümüze Ortadoğu, Alfa Akademi Basım ve Yayım, Bursa.
• BSC C. Kamphuis (2018). “Reflexive Control”. Militaire Spectator, 6, 324-339.
• BOWERS Christopher O. (2012). “Identifying Emerging Hybrid Adversaries”, Parameters [US Army War College], 42:1, 39-50.
• CLAUSEWITZ Carl Von (2019). Savaş Üzerine, (çev., Hasan Fahri ÇELİKER), Alfa Yayınları, İstanbul.
• ÇOMAK Hasret SANDIKLI Atilla KAYA Erdem ve İSMAİLOV Elnur (2014). “Karadeniz’de Yeni Gelişmeler, Ukrayna Krizi ve Türkiye”, (ed.) Hasret Çomak, Caner Sancaktar ve Zafer Yıldırım, Uluslararası Politikada Ukrayna Krizi, Beta Basımcılık, İstanbul.
• DENK Nevzat (2011). Strateji Oluşturma Modeli, Beta Yayınları, İstanbul.
• Department of State Records (1946). George Kennan’s ‘Long Telegram’” History and Public Policy Program Digital Archive, National Archives and Records Administration.
• Doctrine for the Armed Forces of the United States Joint Publication (2013)
• DUGIN Aleksandr (2015). Rus Jeopolitiği, Avrasyacı Yaklaşım, (çev., Vügar İmanov), Küre Yayınları, İstanbul.
• FARQUHAR Scott C. (2009) Back to Basics: A Study of the Second Lebanon War, (ed.), Scott C Farquhar, Combat Studies Institute Press US Army Combined Arms Center, Kansas.
• GALEOTTI Mark (2014). “The ‘Gerasimov Doctrine’ and Russian Non-Linear War”. In Moscow’s Shadows.
• GAUB Florence (2015). “Hizbullah’s Hybrid Posture: Three Armies in One”, European Union Institute for Security Studies, 1-2.
• GERASIMOV Valery (2016). “The Value of Science is in the Foresight - Rethinking the Forms and Methods of Carrying out Combat Operations”, Military Review, 23-29.
• GILES Keir (2016). Handbook of Russian Information Warfare, NATO Research Division NATO Defense College.
• GILES Phillip ve GALVIN Thomas (1996). Center of Gravity: Determination, Analysis, and Application, U.S. Army War College.
• GLENN Russell W. (2009). “Thoughts on ‘ Hybrid ‘ Conflict”, Small Wars Journal, 31, 107-113.
• GLENN Russell W. (2012). All Glory is Fleeting Insights from the Second Lebanon War. RAND Corporation.
• GÜLER Rıza (2015). Güvenlik Odaklı Stratejik İletişim: Tarihsel Karşılaştırmalı Bir Analiz, (Doktora Tezi), KHO Savunma Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• HOFFMAN Frank G. (2009). “Hybrid vs. Compound War”, Armed Forces Journal, 1-2.
• HOFFMAN Frank G. (2007). Conflict in the 21 st Century : The Rise of Hybrid Wars, Potomac Institute for Policy Studies, Arlington.
• JOHNSON David E. (2012). Military Capabilities for Hybrid War. Insights from the Israel Defense Forces in Lebanon and Gaza, RAND Corporation.
• KALB Marvin ve SAIVETZ Carol (2007). “The Israeli-Hezbollah war of 2006: The Media as a Weapon in asymmetrical conflict”. Harvard International Journal of Press/Politics 12:3, . KAHRAMAN Ömer (2019). Suriye Krizi’nde Lübnan Hizbullah’ının Rolü, Gece Kitaplığı, Ankara.
• KAPLAN Fırat (2022). “Rusya Federasyonu’nun Kırım’ın İlhakı Esnasında Kullandığı Stratejik İletişim Metotları”, TNKÜ İİBF Uluslararası İlişkiler Sempozyumu, Tekirdağ, 26-27 Mayıs 2022.
• KASAPOĞLU Can (2015). “Russia’s Renewed Military Thinking: Non-Linear Warfare and Reflexive Control”. NATO Research Paper, 121, 12.
• KENNAN George F. (1948). ‘The Inauguration of Organized Political Warfare’”.
• KILINSKAS Kȩstutis (2016). “Hybrid Warfare: An Orientating or Misleading Concept in Analysing Russia’s Military Actions in Ukraine?” Lithuanian Annual Strategic Review 14:1, 139-158.
• KOÇAK Muhammet (2015). “Bölgesel Çatışmadan Küresel Krize Doğu Ukrayna”, Seta Analiz, 135.
• LANGE-IONATAMİŠVİLİ Elina (2015). Analysis of Russia’sInformation Campaign, NATO Strategic Communication of Excellence, Riga.
• MATTİS James N. ve HOFFMAN Frank G. (2005). “Future Warfare: The Rise of Hybrid Wars”, U.S. Naval Institute Proceedings 131:11, 18-19.
• MARSHALL Tim (2018) “Coğrafya Mahkumları”, (çev. Mert Doğruer), Epilson Yayınevi, İstanbul.
• OĞULTÜRK M. Cem ve ŞAHİN Güngör (2020). Jeopolitik Düşünce, Büyük Güçler ve Türkiye, Yeditepe Yayınları, İstanbul.
• MECKLIN John (2017). “Introduction: The Evolving Threat of Hybrid War”, Bulletin of the Atomic Scientists, 73:5, 1-2.
• RENZ Bettina (2016). “Russia and ‘Hybrid Warfare’”, Contemporary Politics 22:3, 283-300.
• REYNOLDS Anna (2014). Social Media As a Tool of Hybrid Warfare, NATO Strategic Communication Centre of Excellence.
• ŞAHİN Güngör (2019). “Uluslararası İlişkiler Teorileri Kapsamında Amerika Birleşik Devletleri Dış Politikası ve Güvenlik Stratejisi”, Elektronik Siyaset Bilimi Araştırmaları Dergisi, 10:2, 62-79.
• SAPMAZ Ahmet (2018). Rusya Federasyonu’nun Askerî Güvenlik Refleksindeki Dönüşüm: Askerî Doktrinler, Askerî Müdahaleler, Nedenler, Nobel Akademik Yayıncılık, Ankara.
• ŞAYİN Cevat (2010). “Askeri Tarih Çalışmaları İçin Bir Sentez Aracı Önerisi 3T: Teşkilat, Teçhizat, Tefekkürat”. Tarih Dergisi, 2:52: 151-181.
• TC 7-100 (2010). “Hybrid Threat”,
• TECUCİ Gheorghe vd. (2002). “Training and Using D ISCIPLE Agents A Case Study in the Military Center of Gravity”, AI Magazine 23:4, 51-68.
• THOMAS Timothy L. (2004). “Russia ‘ s Reflexive Control Theory and the Military”, Journal of Slavic Studies 17, 237-256.
• THOMAS Timothy L. (2016). “Russia’s 21st Century Information War: Working to Undermaine and Destabilize Populations”. Defence Strategic Communications,1, 10-25.
• United States Army Special Operations Command “Little Green Men”: A Primer On Modern Russian Unconventional Warfare, Ukraine 2013- 2014, Fort Bragg, North Carolina.
• US Army Asymmetric Warfare Group (2016). “Russian New Generation Warfare Handbook”, U.S. Army, Asymmetric Warfare Group.
• United States Government Accountibility Office (2010). Hybrid Warfare: Briefing to the Subcommittee on Terrorism, Unconventional Threats and Capabilities, Committee on Armed Services, House of Representatives
• LİND William S. NIGHTENGALE Keith SCHMITT John F. SUTTON Joseph W. ve WILSO Gary I. (1989). “The Changing Face of War: Into the Fourth Generation”, Marine Corps Gazette.
• YALÇINKAYA Haldun (2008). Savaş, Uluslararası İlişkilerde Güç Kullanımı, İmge Kitabevi, Ankara.
• United Nations Security Council (2004). “Resolution 1559 (2004)”, http://unscr.com/en/resolutions/doc/1559, erişim 16.05.2023.
• “George Kennan’s ‘Long Telegram’”, https://digitalarchive.wilsoncenter. org/document/116178, erişim 01.02.2023.
• “George F. Kennan, ‘The Inauguration of Organized Political Warfare’ [Redacted Version]”, https://digitalarchive.wilsoncenter.org/document/ 114320, erişim 04.04.2023
• ZENGİN Alperen Kürşad (2021). “Ukrayna-Rusya Hattında Askeri Tırmanma: Çok Aktörlü Krizin Siyasal Çıktıları ve Türkiye”, Kriter, https://kriterdergi.com/ yazar/alperen-kursad-zengin/ukrayna-rusya-hattinda-askeri-tirmanma-cok-aktorlu-krizin-siyasal-ciktilari-ve-turkiye, erişim 14.01.2023.
• ZENGİN Alperen Kürşad (2022). “Ukrayna-Rusya Hattında Askeri Tırmanmadan Savaşa”, Kriter, https://kriterdergi.com/yazar/alperen-kursad-zengin/ukrayna-rusya-hattinda-askeri-tirmanmadan-savasa, erişim 05.03.2023.