Liberation Movements, Creativity in the Spirituality and Propositions for Beyond: The Case of Turkey and the EU Discourse

Yıl 2014, Cilt: 10 Sayı: 19, 31 - 56, 01.08.2014

Aslı Ege

Öz

Uluslararası ilişkilerdeki realist teorilerden farklı olarak, maneviyatın sadece bir kişinin kimlik tanımında değil, aynı zamanda milletler ve uluslararası toplum için de vazgeçilmez bir boyut olarak önemi açıktır. Maneviyat, doğası gereği, temelde huzurlu bir varlık olarak kişideki iç ahengin temeli ve aynı zamanda adalet, ahlak ve özgürlük kavramlarının da kaynağıdır ve özellikle özgürlük kavramı manevi bir deneyimin ön koşulu olmaktadır. Bu açıdan her bir özgürlük hareketi de adalet, ahlak ve özgürleşme algısı üzerinden manevi bir deneyimi ifade etmektedir. Diğer yandan, aynen maneviyatın aynı zamanda karşılıklı bağdaşıklığı gerektirmesi gibi, her bir özgürleşme hareketi de uluslararası boyutta tanınmayı arzulayacaktır. Dolayısıyla maneviyat boyutu bireyle kısıtlı kalmamakta, kolektif varoluş anlayışı içerisinde, kişiden, ulusa ve oradan uluslararası düzeylere doğru bir gelişim ortaya koymaktadır. Maneviyattaki yaratıcı düşünceninkaynaklandığı faktörlere de bunlardır. Diğer yandan, özgürlük hareketlerinde olduğu gibi, Türkiye'nin Avrupa Birliği söylemi de maneviyat unsurunu da içeren olumlu bir tanınma arayışındadır. Bu anlamda, Türkiye'nin AB ile ilişkilerinde mevcut en önemli boyut, öne sürüldüğü üzere demokrasi odaklı değil, fakat bu ülkenin, "öteki"nin tanımında farklı bir manevi alana dahil olmasıdır. Dolayısıyla, makale, Türkiye'nin AB söyleminin tıkanmasındaki nedenin maneviyat boyutu değil, maneviyatın kültürel bir bariyer olarak alınmasında yattığı sonucuna varmaktadır. Diğer yandan, manevi olan aynı zamanda farklı kültürel alanlara referans gösterse de, makalenin ilerisi için önerileri kültürün özellikle de küreselleşme çağında zoraki olarak rekabet edebilir olması gerekliliği üzerinde durmaktadır. Gerçekten de, küreselleşeme, kültürel standartların eşit bir zemin üzerinde temsili adına kültürlerin rekabet edebilirliğini gerektirmektedir. Nihayet, makale, maneviyattaki yaratıcılığın mevcut uluslararası sistemin realist yaklaşımlarını da ortak bir dünya barışı için değiştirmekteki gücünü vurgulamaktadır. Dolayısıyla, böyle bir perspektifi olanaklı kılmak için, maneviyat dinlerden çok daha geniş bir kategoride ele alınmalıdır.

Anahtar Kelimeler

Maneviyat, yaratıcılık, kültür, küreselleşme, Türkiye, Avrupa Birliği.

Özgürlük Hareketleri, Maneviyattaki Yaratıcılık ve Ötesi İçin Öneriler: Türkiye Örneği ve AB Söylemi

Öz

Uluslararası ilişkilerdeki realist teorilerden farklı olarak, maneviyatın sadece bir kişinin kimlik tanımında değil, aynı zamanda milletler ve uluslararası toplum için de vazgeçilmez bir boyut olarak önemi açıktır. Maneviyat, doğası gereği, temelde huzurlu bir varlık olarak kişideki iç ahengin temeli ve aynı zamanda adalet, ahlak ve özgürlük kavramlarının da kaynağıdır ve özellikle özgürlük kavramı manevi bir deneyimin ön koşulu olmaktadır. Bu açıdan her bir özgürlük hareketi de adalet, ahlak ve özgürleşme algısı üzerinden manevi bir deneyimi ifade etmektedir. Diğer yandan, aynen maneviyatın aynı zamanda karşılıklı bağdaşıklığı gerektirmesi gibi, her bir özgürleşme hareketi de uluslararası boyutta tanınmayı arzulayacaktır. Dolayısıyla maneviyat boyutu bireyle kısıtlı kalmamakta, kolektif varoluş anlayışı içerisinde, kişiden, ulusa ve oradan uluslararası düzeylere doğru bir gelişim ortaya koymaktadır. Maneviyattaki yaratıcı düşünceninkaynaklandığı faktörlere de bunlardır. Diğer yandan, özgürlük hareketlerinde olduğu gibi, Türkiye'nin Avrupa Birliği söylemi de maneviyat unsurunu da içeren olumlu bir tanınma arayışındadır. Bu anlamda, Türkiye'nin AB ile ilişkilerinde mevcut en önemli boyut, öne sürüldüğü üzere demokrasi odaklı değil, fakat bu ülkenin, "öteki"nin tanımında farklı bir manevi alana dahil olmasıdır. Dolayısıyla, makale, Türkiye'nin AB söyleminin tıkanmasındaki nedenin maneviyat boyutu değil, maneviyatın kültürel bir bariyer olarak alınmasında yattığı sonucuna varmaktadır. Diğer yandan, manevi olan aynı zamanda farklı kültürel alanlara referans gösterse de, makalenin ilerisi için önerileri kültürün özellikle de küreselleşme çağında zoraki olarak rekabet edebilir olması gerekliliği üzerinde durmaktadır. Gerçekten de, küreselleşeme, kültürel standartların eşit bir zemin üzerinde temsili adına kültürlerin rekabet edebilirliğini gerektirmektedir. Nihayet, makale, maneviyattaki yaratıcılığın mevcut uluslararası sistemin realist yaklaşımlarını da ortak bir dünya barışı için değiştirmekteki gücünü vurgulamaktadır. Dolayısıyla, böyle bir perspektifi olanaklı kılmak için, maneviyat dinlerden çok daha geniş bir kategoride ele alınmalıdır.

Anahtar Kelimeler

Maneviyat, yaratıcılık, kültür, küreselleşme, Türkiye, Avrupa Birliği.

Kaynakça

• ALTES, Edy Korthales. “Spritual Awakenning: The Hidden Key to Peace and Security, Just and Sustainable Economics, A Responsible European Union” Studies in Sprituality Supplement 16, Titus Brandsma Institute, Peters, Leuven 2008.
• BOUCKAERT, Luk and EYNIKEL, Joehanen (eds.), Imagine Europe: The Search for European Identitiy and Spirituality, Garant Uitgevers, Antwerpen Apeldoorn, 2009.
• CEM, İsmail. Türkiye’de Geri Kalmışlığın Tarihi, Can, İstanbul, 1999.
• ÇEÇEN, Anıl. Kemalizm, Fark, Ankara, 2006.
• DAĞI, İhsan D. İnsan Hakları, Küresel Siyaset ve Türkiye, Boyut, İstanbul, 2000.
• GOPIN, Mark. Between Eden and Armageddon: The Future of World Religions, Violence and Peacemaking, Oxford University Press, New York, 2000.
• GÖNLÜBOL, Mehmet and KÜRKÇÜOĞLU, Ömer. “A General Look
• at Turkish Foreign Policy during the Period of Atatürk”, Turkish
• Review, Vol. 26, No.42, 1985.
• GROFF, Linda and SMOKER, Paul. Spirituality, Religion, Culture
• and Peace: Exploring the Foundations For Inner-Outer Peace in the
• Twenty-First Century, 15 september 2012, http://www.Gmu.edu/
• programs/icar/ijpas/Vol1_1/smoker.html
• HARPVIKEN, Kristian Berg and ROISLIEN, Hanne Eggen. “Faithful
• Brokers? Potentials and Pitfalls of Religion in Peacemaking”, Conflict
• Resolution Quarterly, Vol. 25, No.3., 2008.
• KİLİ, Suna. Türk Devrim Tarihi, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, İstanbul, 2005.
• LEVY, B. F. “Elargissement et Culture: Le Cas Turc (Enlargment and
• Culture: The Turkish Case”, T. Cao-Huy and A. Fenet (eds.), La
• Coexistance, Enjeu Européen (The Coexistence, European Stake),
• Amiens: PUF, Amiens, publication date unknown.
• MAJIE, Zhu. Contemporary Culture and International Relations, 20
• august 2012, http://www.crvp.org/book/Series03/III-20/chapter_i.html
• MORGENTHAU, Hans and HEIN, David. “Essays on Lincoln’s Faith
• and Politics”, Kenneth W. Thompson (ed.), University Press of
• America, Lanham, 1983.
• NEUMANN, Iver B. “Avrupa Kimliği, AB Genişlemesi ve
• Entegrasyon / Dışlama Bağıntısı”, Avrasya Dosyası, Vol. 5, No.4, 1999.
• NOHRA, Fouad. “La Pensée Politique Arabe Moderne et l’Exigence
• Démocratique ou l’Europe Libérale Comme Miroir de la Référence
• Islamique (Modern Arab Political Thought and the Democratic Need
• or Liberal Europe As Mirror of the Islamic Reference)” Vers Un
• Monde Nouveau, Mélanges, Textes et Documents Offerts Au
• Professeur Edmond Jouve (Towards A New World, Mixte Textes and
• Documents Offered to Professor Edmond Jouve), Tome 1, Ch.3,
• Editions Bruylant, Bruxelles, 2010.
• ORCELLIANDE, Audric. La Turquie et l’Europe (Turkey and
• Europe), 20 December 2002, http://www.conscience-politique.org.
• PHILPOTT, Daniel. “Explaining the Political Ambivalence of Religion”, American Political Science Review, Vol.103, No.3, 2007.
• REMOND, C. Contre la Turquie en Europe (Against Turkey in Europe), 25 November 2002, http://www.conscience-politique.org.
• REYCHLER, Luc. “Religion and Conflict: Introduction: Towards a Religion of World Politics?”, International Journal of Peace Studies, Vol.2, No.1, 1997.
• SARIBAY, Ali Yaşar. Postmodernite, Sivil Toplum ve İslam, İletişim, İstanbul, 1995.
• SHADID, W. A. and VAN KONNINGSVELD, P. S. “Blaming the System or Blaiming the Victom? Structural Barriers Facing Muslims in Western Europe”, W. A. Shadid and P. S. Van Konningsveld (eds.), Integration of Islam and Hinduism in Western Europe, Kok Pharos, Hollandes, 1991.
• SHAW, Stanford J. and SHAW, Ezel Kural. Osmanlı İmparatorluğu ve Modern Türkiye – 2. E., İstanbul.
• TUNAYA, Tarık Zafer. Türkiye’de Siyasal Gelişmeler (1876-1938), Bilgi Üniversitesi, İstanbul, 2003.
• UNESCO, Declaration on the Role of Religion in the Promotion of A Culture of Peace, the Centre UNESCO of Catalunya, Barcelona, December 1994, provided by UNESCO Culture of Peace Program, Paris, France.
• YILMAZ, Hakan. “Islam, Sovereignty and Democracy: A Turkish View”, The Middle East Journal, Vol. 61, No.3, 2007.